الناز همتی، رتبه اول رشته ترتیل بانوان از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در سی و پنجمین جشنواره ملی قرآن و عترت دانشجویان و دانشجوی سال آخر رشته پزشکی در دانشگاه ایران در گفتوگو با ایکنا، بیان کرد: از سال اول دانشگاه یعنی حدود پنج یا شش دوره است که در این مسابقات شرکت کردهام و هر سال نیز موفق به کسب رتبه شدهام.
وی که 24 سال دارد، با اشاره به سابقه فعالیتهای قرآنی خود، میگوید: از نوجوانی و حدود 12 سالگی فعالیتهای قرآنیام را آغاز کردهام که بیشتر با تشویق یکی از معلمهایم بود که کلاسهای فوق برنامه قرآن را تدریس میکرد و من در کلاسهای ایشان شرکت میکردم، بعد از آن به جامعةالقرآن رفتم و ادامه دوره قرآنیام را گذراندم و به مرور به فعالیتهای قرآنی علاقهمند شدم.
همتی در پاسخ به این سؤال که محیط دانشگاه چقدر میتواند دانشجویان را به فعالیت حرفهای در حوزه قرآن، ترغیب کند؟ اظهار کرد: در محیط دانشگاه میتوان یکسری دورههایی را برگزار کرد و ممکن است افراد بسیاری از این طریق علاقهمند شوند، افرادی استعداد و علاقهمندی اولیه را دارند و شاید برایشان زمینه فراهم نبوده، افرادی در شهرستانهای کوچک زندگی میکنند زمانی که به دانشگاه میآیند در محیط بزرگتری قرار میگیرند، قطعاً امکانات بیشتری دارند و میتوان برای آنها کلاسهای بیشتری برگزار کرد. به شخصه افراد بسیاری را دیدهام که علاقه و استعداد اولیه را دارند و در شهرستانی که بودهاند، نتوانستهاند فعالیت کنند. بعد که در محیط دانشگاه قرار گرفتهاند به مرور زمان با کلاسهایی که برگزار شده، علاقهمندتر شدند و توانستند در دورههایی شرکت و خود را آمادهترکنند و حرفهایتر شوند.
وی در رابطه با شیوه برگزاری مسابقات بیان کرد: از طریق برگزاری مسابقات راضی هستم و به نظرم مسابقات در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کیفیت خوبی دارد، اما تنها چیزی که دوست دارم بیشتر وجود داشته باشد، کلاسهای آموزشی است. مسابقات برگزار میشود، ولی بعد هر کدام از متسابقین رها میشوند و سال بعد خودشان باید تلاش کنند، اما بهتر است کلاسهای مناسب برای افراد برگزیده یا آنهایی که علاقهمند هستند، برگزار شود.
همتی ادامه داد: سالهایی اولی که در مسابقات شرکت میکردم، کلاس برگزار میکردند، اما در این یکی دو سال اخیر خیلی تعداد کلاسها کم شده و میتوان گفت امسال به صفر رسیده است. برای مرحله نهایی کلاس میرفتم. تبلیغات نیز خوب بود و از چندین طریق متوجه شدم، در فضای مجازی و گروههای کلاسی واقعاً به اندازه و کافی بود.
انتهای پیام