تابآوری یکی از مهمترین مهارتهایی است که هر کودک و نوجوان باید آن را آموزش ببیند تا در زندگی روزمره از این مهارت استفاده کند.
خبرگزاری ایکنا بنابر رسالت رسانهای خویش، اقدام به آموزش مهارت تابآوری ویژه نوجوانان کرده و طی انتشار درسگفتارهایی با تدریس لیلا افضلی، روانشناس حوزه کودک و نوجوان، به این موضوع پرداخته است.
در هفتمین درسگفتار موضوع «شناسایی استعدادها و جهتگیری آینده» را میخوانیم و مشاهده میکنیم.
در درس گفتار قبلی درباره مهارتهای مهمی که برای تابآور شدن نیاز داریم با هم صحبت کردیم و امروز میخواهیم درباره مهارت بسیار مهم دیگر که برای نوجوانان بسیار مهم است گفتوگو کنیم که مهارت جهتمندی یا جهتگیری آینده است.
بیشتر بخوانید:
پیامدهای روحی ارتباطهای ناسالم
جهتگیری مثبت چه کمکی به انسان میکند
بسیاری از اوقات نوجوانان نمیدانند که به دنبال چه چیزی هستند؛ چه برنامهای برای آینده دارند؛ چه کار باید کنند؛ چه رشتهای باید بخوانند؛ در چه زمینهای باید فعالیت کنند یا در چه رشته ورزشی فعالیت کنند که برای آنها مفید باشد. خیلی مهم است که بدانیم دنبال چه چیزی هستیم؛ زیرا اگر ندانیم کلی وقت، انرژی و زمان خود را از دست میدهیم چون هدفی نداریم.
بسیار مهم است که از سنین پایینتر بدانیم که به دنبال چه هستیم اما بسیاری وقتها این سؤال در ذهن ما پیش میآید و من نمیدانم که دنبال چه هستم و نمیدانم به چه چیزی علاقهمند هستم و در چه چیزی استعداد دارم؛ مثلاً من موسیقی، ورزش، رباتیک و... را خیلی دوست دارم اما نمیدانم کدام یک را باید پیش ببرم و نمیدانم کدام یک را باید انتخاب کنم؛ چون همزمان نمیتوانم همه را با هم پیش ببرم. این اتفاق باعث میشود که سردرگم باشم و از جایی به بعد، مسیری که برای من انتخابشده است را ناآگاهانه و ناهوشیارانه پیش روم. این را در نظر داشته باشیم که نیاز داریم تا از یکسری متخصصان این زمینه نیز کمک بگیریم.
در مرحله اول باید به سراغ شناخت نقاط ضعف و قوت خودمان برویم. باید بتوانیم به کمک فردی که میتواند به ما کمک کند و در این زمینه خبره است و مهارت دارد، نقاط قوت و ضعف خودمان را بشناسیم.
یادمان باشد که ما نوجوانان در همه موضوعات نمیتوانیم پیش برویم و قرار هم نیست که در همه امور با استعداد و توانمند باشیم ولی به کمک افراد متخصص میتوانیم اولویتهایی را که به آنها علاقه و در آن زمینه استعداد داریم را شناسایی کنیم و بعد مبتنی بر همان اولویتها و استعدادها و علاقه پیش برویم؛ در این صورت زمان کمتری را تلف میکنیم و خیلی زودتر میتوانیم به هدف خود دست یابیم.
همیشه میگوییم که باید نقشه راه داشته باشیم؛ یعنی باید بدانیم چه میخواهیم و برای رسیدن به چیزی که میخواهیم، باید از چه مسیری پیش برویم تا بتوانیم انتخابهای صحیحی داشته باشیم. پس مهم است که جهتگیری هدفمندی برای آینده داشته باشیم اما فراموش نکنیم که برای این جهتگیری نیاز به کمک داریم و بهتنهایی نمیتوانیم این کار را انجام دهیم و میتوانیم به کمک روانشناسان متخصص در این زمینه، افرادی که در شناسایی نقاط قوت و ضعف و در زمینه استعدادیابی فعالیت میکنند، خودمان را بیشتر بشناسیم و بتوانیم در راستای استعداد و توانمندیهای خود پیش برویم.
امروزه افراد بسیار زیادی را میبینیم که دیپلم گرفتهاند و حتی دانشگاه هم رفتهاند ولی نمیدانند که اکنون باید چهکار کنند؛ همین موضوع باعث میشود که کلی سرمایههای مهم زندگی خود را از دست دهند و این یعنی یک مسیر اشتباه با کلی اتلاف سرمایه.
بنابراین باید در راستای هدفمندی و جهتمندی پیش برویم و تحت تأثیر همسالانمان نباشیم. در دوره نوجوانی بسیار دوست داریم که شبیه و دنبالهرو همسالانمان باشیم؛ این تأثیرپذیری باعث میشود که از نقاط قوت و ضعف خودمان غافل شویم؛ پس مراقب باشیم که انتخابهایی که میکنیم از روی علاقه و استعدادمان باشد نه علاقه و استعداد دوستمان. این روش باعث میشود که بتوانیم پیشرفت زیادی داشته باشیم.
انتهای پیام