شاگرد پروری

حجت‌الاسلام سیدعباس موسوی مطلق در مراسم بزرگداشت آیت‌الله العظمی شاه‌آبادی با تأکید بر اینکه «هر عالم سه اثر دارد؛ فرزندِ وارسته، شاگردِ تربیت‌یافته و قلمِ پربرکت»، گفت: مرحوم شاه‌آبادی در هر سه، سرآمد بود؛ فرزندانی اهل معنا، شاگردانی برجسته چون امام خمینی(ره) و آثاری چون شذرات المعارف که دردهای امروز جهان اسلام و درمان آنها را با شجاعت و بصیرت بیان کرده است.

مدیر حوزه‌های علمیه با بیان اینکه در دنیای اسلام کسانی را داریم که اسیر سنت هستند و برخی وقتی وارد مسائل جدید شدند از سنت غفلت می‌کنند، گفت: ایشان بین این دو جمع کرده بود. در بخش استفتاء می‌بینیم مجتهدی به روز و پاسخگو به مسائل مستحدثه بر مبنای اجتهاد قویم و صحیح جواهری است؛ علم اصول با وجود نوآوری بهبهانی و شیخ اعظم انصاری و آخوند خراسانی و ... در پنجه علمی او ورزیده شد و اصول او نظام‌مند و حاصل تقریرهای نو و دستگاه عظیم، افزون بر قواعدی است که در استنباط احکام نیاز است و تحلیل‌های زبان‌ شناسی دقیق در آن وجود دارد در اندیشه سیاسی منظوم و تصویر الگوی حکمرانی و آگاهی به تحولات زمانه در رفتار ایشان مشهود است.

بهمن زینلی با بیان اینکه دوران امامت امام باقر(ع)، اولین دورانی بود که ائمه(ع) فرصت شاگردپروری به دست آوردند، گفت: آموزش علمی، هدفمند و دارای منابع از زمان امام سجاد(ع) آغاز شد و در دوران امام باقر(ع) به بار نشست.

مدیر گروه کلام مرکز پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه گت: امام صادق(ع) از اوضاع آشفته دستگاه خلافت اموی استفاده و برنامه اصلاحی و نهضت فرهنگی خود را آغاز کرد و با توجه به فرصت مناسب سیاسی و نیاز شدید جامعه، حوزه وسیع علمی و دانشگاه بزرگی به‌وجود آورد. در زمان امام باقر(ع) و امام صادق(ع)، جنگ میان بنی‌امیه و بنی‌عباس باعث به‌وجود آمدن شرایطی برای دو امام شد تا فرصتی برای تبیین دین و شاگردپروری داشته باشند و این شرایط در زمان امام صادق(ع) به مطلوب‌ترین حالت خود رسید و ایشان مبانی شیعه را مطرح و تبیین کردند و به همین دلیل مذهب شیعه را «جعفری» می‌نامیم.

استاد گروه مهندسی برق دانشگاه فردوسی گفت: رابطه معلم و شاگردی، رابطه‌ای انسانی و عاطفی است و معلمانی تأثیرگذارند که شاگردپروری کرده‌اند و نگاهشان این‌گونه نبوده که فقط به کلاس درس بیایند و آموزشی بدهند، بلکه در ابتدا رابطه انسانی محکمی میان آنها و شاگردان ایجاد شده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه تبریز ضمن تبیین ویژگی‌های علمی و عملی آیت‌الله مصباح یزدی بیان کرد: ایشان در کنار تمام فعالیت‌های علمی خود، برای تربیت اسلام‌شناسان آگاه و عمیق، تا آخر عمر از هیچ تلاشی فروگذار نکرد و همکاری ایشان در تأسیس پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، پایه‌گذاری بنیاد باقرالعلوم(ع) و موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی نیز گواه همین مسئله است.