نقد روشنفکران غیردینی ایرانی در دانشگاه ادیان و مذاهب
گروه دانشگاه: یازدهمین کرسی آزاداندیشی پژوهشکده ادیان و مذاهب با عنوان «امکان‌های ذاتی اسلام و مسیحیت برای اصلاح؛ نقد دیدگاه‌های روشنفکران غیردینی ایرانی» برگزار می‌شود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، به نقل از مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی دانشگاه ادیان و مذاهب، یازدهمین کرسی آزاداندیشی پژوهشکده ادیان و مذاهب دانشگاه ادیان و مذاهب با عنوان «امکان‌های ذاتی اسلام و مسیحیت برای اصلاح؛ نقد دیدگاه‌های روشنفکران غیردینی ایرانی» سه‌شنبه، 24 فروردین‌ماه برگزار می‌شود.
این کرسی آزاد اندیشی ساعت 11:30 با ارائه فاطمه توفیقی و نقد باقر طالبی دارابی در سالن کنفرانس امام موسی صدر دانشگاه ادیان و مذاهب برگزار می‌شود.
چکیده
شاید گزافه نباشد که بگوییم اولین دغدغه متفکران ایرانی در صد و پنجاه سال گذشته نحوه تعامل با مدرنیته بوده است. در این میان نسبت میان دین و دینداری با نوسازی جامعه ایرانی نیز جایگاهی ویژه داشته است. به عبارت دیگر، سؤال اصلی این است که آیا مدرن‌سازی مستلزم تحول در دین و دینداری است یا نه. اصطلاح «پروتستانتیسم اسلامی» به‌طور ویژه به نحوه تعامل با دین در دوران مدرنیته اشاره دارد. تلقی متفکران ایرانی از این اصطلاح هرچه باشد، گویا پیش‌فرض آنان این است که اتفاقی مشابه آنچه در مسیحیت و اروپا رخ داد، باید در جریان مدرن‌سازی ایرانی نیز صورت پذیرد. اما برخی متفکران مانند سید جواد طباطبایی و محمدرضا نیکفر نیز باور دارند که تحول دینی بار کجی است که به منزل تجدد نمی‌رسد. یکی از استدلال‌های آنان برای مدعایشان این است که به دلیل تفاوت ذاتی مسیحیت و اسلام، اگر هم تحول مسیحیت در جنبش‌های اصلاحات و ضد اصلاحات در مدرنیته اروپایی نقش داشته است، نمی‌توان این وضعیت را با ایران اسلامی منطبق ساخت.
در این سخنرانی ادعاهای این نظریه‌پردازان غیردینی درباره اسلام و مسیحیت و رابطه این دو دین با مدرنیته واکاوی و نقد می‌شود. ذات‌گرایی دینی، ارائه تصویری کلی‌گرایانه و گاه غیردقیق از تاریخ مسیحیت و اتکا به برخی منابع غیر موثق در توصیف وضعیت اروپا و ایران از مشکلات این ادعاهاست.
این کرسی آزاد اندیشی ساعت 11:30 با ارائه فاطمه توفیقی و نقد باقر طالبی دارابی در سالن کنفرانس امام موسی صدر دانشگاه ادیان و مذاهب برگزار می‌شود.
چکیده
شاید گزافه نباشد که بگوییم اولین دغدغه متفکران ایرانی در صد و پنجاه سال گذشته نحوه تعامل با مدرنیته بوده است. در این میان نسبت میان دین و دینداری با نوسازی جامعه ایرانی نیز جایگاهی ویژه داشته است. به عبارت دیگر، سؤال اصلی این است که آیا مدرن‌سازی مستلزم تحول در دین و دینداری است یا نه. اصطلاح «پروتستانتیسم اسلامی» به‌طور ویژه به نحوه تعامل با دین در دوران مدرنیته اشاره دارد. تلقی متفکران ایرانی از این اصطلاح هرچه باشد، گویا پیش‌فرض آنان این است که اتفاقی مشابه آنچه در مسیحیت و اروپا رخ داد، باید در جریان مدرن‌سازی ایرانی نیز صورت پذیرد. اما برخی متفکران مانند سید جواد طباطبایی و محمدرضا نیکفر نیز باور دارند که تحول دینی بار کجی است که به منزل تجدد نمی‌رسد. یکی از استدلال‌های آنان برای مدعایشان این است که به دلیل تفاوت ذاتی مسیحیت و اسلام، اگر هم تحول مسیحیت در جنبش‌های اصلاحات و ضد اصلاحات در مدرنیته اروپایی نقش داشته است، نمی‌توان این وضعیت را با ایران اسلامی منطبق ساخت.
در این سخنرانی ادعاهای این نظریه‌پردازان غیردینی درباره اسلام و مسیحیت و رابطه این دو دین با مدرنیته واکاوی و نقد می‌شود. ذات‌گرایی دینی، ارائه تصویری کلی‌گرایانه و گاه غیردقیق از تاریخ مسیحیت و اتکا به برخی منابع غیر موثق در توصیف وضعیت اروپا و ایران از مشکلات این ادعاهاست.
