کد خبر: 3918188
تاریخ انتشار : ۰۱ شهريور ۱۳۹۹ - ۱۵:۴۰

کتاب «رفتار با پدر و مادر بر اساس آموزه‌های قرآن و اهل بیت(ع)» منتشر شد

کتاب «رفتار با پدر و مادر بر اساس آموزه‌های قرآن و اهل بیت(ع)» نوشته حجت‌الاسلام والمسلمین عیسی عیسی‌زاده منتشر شد.

کتاب «رفتار با پدر و مادر بر اساس آموزه‌های قرآن و اهل بیت(ع)» منتشر شدحجت‌الاسلام والمسلمین عیسی عیسی‌زاده، نویسنده کتاب «رفتار با پدر و مادر بر اساس آموزه‌های قرآن و اهل بیت(ع)» در گفت‌وگو با ایکنا، گفت: این اثر در قطع پالتویی به زبان فارسی در ۷۸ صفحه از سوی انتشارات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی دفتر تبلیغات اسلامی منتشر شده است. مفهوم‌شناسی سبک زندگی اسلامی، مبانی سبک زندگی اسلامی، گستره سبک زندگی اسلامی، جایگاه و اهمیت نیکی به پدر و مادر، آداب و شیوه رفتار با پدر و مادر از جمله فصول این کتاب است.

وی افزود: احترام، مؤدبانه سخن‌گفتن، استقبال از پدر و مادر، نگاه محبت‌آمیز، اجازه ورود، فروتنی، شادکردن پدر و مادر، همکاری با پدر و مادر، انس با پدر و مادر، کمک‌های مالی به پدر و مادر، پرهیز از زمینه‌سازی برای دشنام‌دادن، پرهیز از تندخویی، پرهیز از بدرفتاری، پرهیز از نفرین از جمله مباحثی که به عنوان وظیفه در برخورد با والدین بر آن تأکید شده است. اطاعت از پدر و مادر از دیگر موضوعات مورد بحث در این کتاب است و در آن به مسائلی چون یاری کردن، رفتار مهربانانه، پرهیز از فریادزدن، نیکی به پدر و مادر پرداخته شده است.

عضو هیئت علمی پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن، اظهار کرد: در این بخش تعریف نیکی به پدر و مادر، فلسفه نیکی به پدر و مادر، گستره نیکی به پدر و مادر، تقدم نیکی به مادر، آثار نیکی به پدر و مادر همچنین آثار دنیوی این عمل مانند فراوانی مال، طولانی‌شدن عمر، محبوبیت در خانواده، نیکی‌کردن فرزندان، آسان جان‌دادن، لذت‌بردن از زندگی، محفوظ‌ماندن از خشم خدا، جلب رحمت الهی، آمرزش گناهان، قبولی اعمال، تقوا، دادن خیر کثیر، رفع فقر، جلب محبت اهل بیت(ع) و خشنودی خداوند بیان شده است.

عیسی‌زاده با بیان اینکه آثار اخروی، رفتار نیک با والدین هم یکی از مباحث دیگر این اثر است، افزود: در این بخش به موضوعاتی مانند لبخندزدن فرشته مرگ، سروری نیکان در بهشت، بهره‌مندی از پاداش حج، آسان‌شدن حسابرسی در قیامت و ورود در بهشت پرداخته شده است. تشکر از پدر و مادر، وصیت برای پدر و مادر، حقوق پدر و مادر، عاق پدر و مادر عوامل عاق پدر و مادر مانند ناراحت‌کردن، اُف‌گفتن، نگاه تند و ضایع‌کردن حقوق همچنین عواقب عاق پدر و مادر مانند عواقب دنیوی شامل سلب توفیق، مجازات در دنیا، اجابت‌نشدن دعا، قبول‌نشدن نماز، سلب عدالت از امامت نماز جماعت و بندآمدن زبان هنگام احتضار از موضوعات دیگری است که در کتاب به آن توجه شده است.

وی اضافه کرد: در این کتاب به موضوعاتی مانند کوتاه‌شدن عمر، ذلت و خواری در دنیا و محرومیت از آمرزش الهی، محرومیت از نظر الهی، مشمولیت به لعن الهی، خشم فرشته مرگ در هنگام جان‌دادن، قبول‌نشدن اعمال نیک، محرومیت از دیدار رسول خدا(ص)، محرومیت از بهشت و ورود به جهنم به عنوان عواقب بدرفتاری با پدر و مادر یاد شده است.

وی همچنین در مورد آداب رفتار با پدر و مادر غیرمسلمان به عنوان برخی مطالب دیگر این اثر یاد کرد و افزود: رفتار با پدر و مادر مسیحی، رفتار با پدر و مادر مشرک، رفتار با پدر و مادر غیرشیعی از جمله موضوعات مورد بحث است.

عیسی‌زاده همچنین درباره وظایف اخلاقی فرزندان پس از مرگ پدر و مادر، اظهار کرد: نمازخواندن و استغفار، دعا برای پدر و مادر، زیارت قبر پدر و مادر و  قرائت قرآن، احترام به خویشاوندان پدر و مادر و احترام به دوستان پدر و مادر از موضوعات پایانی این اثر است.

عضو هیئت علمی پژوهشکده فرهنگ و معارف تصریح کرد: با توجه به اینکه یکی از مهم‌ترین فلسفه‌های زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره عاشورئیان، ارتقاء و نهادینه‌کردن سبک زندگی سیدالشهداء و یارانش در حوزه‌های گوناگون زندگی است، احترام به پدر و مادر از ویژگی برجسته امام حسین(ع) و یاران آن حضرت است و خوب است در این ایام به چنین موضوعاتی بیشتر پرداخته شود.

یادآور می‌شود، در بخشی از این اثر آمده است، هر مقدار علاقه و محبت انسان به شخصی بیشتر باشد، اشتیاق بیشتری دارد که همیشه در خاطرات او زنده بماند؛ بنابراین، طبیعی است که انسان نام پدرش را بر فرزندانش بگذارد، تا علاوه بر ابراز کردن شدت علاقه خود به پدر، نام او را در خاطره‌ها زنده نگهدارد. بویژه اگر پدری مانند امیر مومنان علی(علیه السلام) باشد.

معاویه (لعنه الله علیه) مروان بن حکم را والى مدینه قرار داد و به او فرمان داد که براى جوانان قریش سهمیّه‌اى از بیت‌المال قرار دهد؛ او نیز چنین کرد. امام سجّاد، على بن الحسین(علیه السلام) مى‌گوید: من به نزد او رفتم (تا حقّ خود را از بیت‌المال بگیرم) مروان به من گفت: نامت چیست؟ گفتم: على بن الحسین. پرسید: نام برادرت چیست؟ گفتم: على! گفت: على و على؟! پدرت چه منظورى دارد که نام همه فرزندانش را على مى‌گذارد؟ سپس سهمیّه مرا مشخص کرد. وقتى که به نزد پدرم بازگشتم و ماجرا را بازگو نمودم؛ پدرم فرمود: «وَیْلی عَلَى ابْنَ الزَّرْقاءِ دَبّاغَةِ الاُدُمِ، لَوْ وُلِدَ لی مِائَةٌ لاَحْبَبْتُ أَنْ لا اُسَمِّىَ أَحَداً مِنْهُمْ إِلاّ عَلیّاً»؛ واى بر پسر زن زاغ چشمى که پوست‌ها را دبّاغى مى کرد، من اگر یکصد فرزند داشته باشم، دوست دارم جز «على» نامى دیگر براى آنان انتخاب نکنم» (کافى، ج 6، ص 19، ح 7 و بحارالانوار، ج 44، ص 211، ح 8).
 
آرى دشمنان اسلام و اهل بیت(علیهم السلام) مى‌خواستند نام «على» از اذهان مردم فراموش شود، ولى فرزندان امیر مومنان على(علیه السلام) سعى داشتند این نام هر چه پررنگ‌تر در سینه‌ها نقش بندد، به همین دلیل امام حسین(علیه السلام) نام «على» را براى همه فرزندانش برگزیده بود، تا خارى در چشم دشمنان باشد.
انتهای پیام
captcha