توسل مقدمه تقرب است

حجت‌‎الاسلام والمسلمین مرتضی وافی، مدیر بنیاد بین‌المللی صحیفه سجادیه در گفت‌وگو با ایکنا از قم، با اشاره به چرایی عزاداری برای حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) و واقعه کربلا که بیش از 1400 سال پیش اتفاق افتاده است، بیان کرد: پاسخ اصلی این چرایی در قرآن کریم آمده است: «وَكُلًّا نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ وَجَاءَكَ فِي هَذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَ ذِكْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ؛ و هر يک از سرگذشت‌هاى پيامبران خود را كه بر تو حكايت مى‌كنيم چيزى است كه دلت را بدان استوار مى‏‌گردانيم و در اينها حقيقت براى تو آمده و براى مؤمنان اندرز و تذكرى است»(سوره هود/ آیه 120). تاریخ و استفاده از تجربه‌های تاریخی یکی از راه‌های آموزش امت و انسان است.

وی با بیان اینکه نگاه ویژه به جریان عاشورا و روضه‌خوانی در این ایام برای عبرت گرفتن از آن است، افزود: براساس اعلام مجمع جهانی علی‌اصغر(ع)، هفت هزار روضه شیرخوارگان برای علی‌اصغر، باب‌الحوائج حجت اکبر خدا امسال در جهان برگزار شده است و این مصداق «وَالعاقِبَةُ لِلمُتَّقينَ» است.

وافی با بیان اینکه شنیدن روضه اباعبدالله‌الحسین(ع) و یاران ایشان پرده‌ها را از پیش چشمانمان کنار می‌زند، اظهار کرد: توجه و بازخوانی تاریخ، به معنای به عقب رانده شدن انسان به هزاران سال پیش نیست، بلکه بنا بر آموزه‌های اسلامی و دینی باید به تحلیل تجربه‌‌های تاریخی بپردازیم.

وی با بیان اینکه توسل مقدمه تقرب است، تصریح کرد: جریان توسل و توجه به تاریخ به‌ویژه سیره سیدالشهدا(ع) مقدمه تقرب است یعنی توسل و حضور در محفل عزاداری امام حسین(ع) ما را نسبت به طاعت الهی و دوری از گناه و بدی‌ها قوی‌تر می‌کند و اگر این اتفاق در درون ما رقم نمی‌خورد، توسل درونی ما دچار مشکل شده است.

وافی گفت: در قرآن کریم آمده است: «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ؛ و من جن و انس را نیافریدم مگر برای اینکه مرا به یکتایی پرستش کنند»(سوره ذاریات/ آیه 56). مفسران در ذیل این آیه از «یعرفون» که شناخت خداست، سخن می‌گویند بدیهی است که پرستش و عبادت مستلزم شناخت و معرفت است.

وی تصریح کرد: امام حسین(ع) در خصوص معرفت الهی فرمود: «أَیهَا النَّاسُ إِنَّ اللَّهَ جَلَّ ذِكْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلا لِیعْرِفُوهُ فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ؛ ای مردم همانا خداوند متعال بندگان را نیافرید، مگر برای آنكه او را بشناسند. پس در آن هنگام كه او را شناختند، بندگی او را خواهند كرد. و آن هنگام كه او را بندگی كردند، با عبادت او از عبادت غیر او بی‌نیاز می‌گردند.» شخصی پرسید: «ای پسر رسول خدا، پدر و مادرم به فدایت، معنای شناخت خدا چیست؟» ایشان فرمودند: «مَعْرِفَةُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمُ الَّذِی یَجِبُ عَلَیهِمْ طَاعَتُهُ؛ معرفت خدا عبارت است از اینکه اهل هر زمان امامی را كه اطاعتش بر آنان واجب است، بشناسد» (شيخ صدوق(ره)، علل الشرايع، ج1، ص9).

وافی با بیان اینکه یکی از بهترین راه‌های رسیدن به معرفت الهی، توسل است، افزود: توسل دو صورت فردی و جمعی دارد. توسل فردی یعنی رابطه‌ قلبی بین فرد با امام معصوم(ع) اما نوع دیگر توسل که در دین ما نیز سفارش شده، توسل جمعی است، امام صادق(ع) در این خصوص فرمود: «تَجلِسونَ و تُحَدِّثونَ؟ آيا با هم مى‌نشينيد و گفت‌وگو مى‌كنيد؟» و در ادامه فرمود: «قالَ: إنَّ تلكَ المَجالِسَ اُحِبُّها، فأحْيوا أمْرَنا يا فُضيلُ، فَرَحِمَ اللّهُ مَن أحْيا أمْرَنا؛ من اين مجالس را دوست دارم. اى فضيل، راه ما را زنده نگه داريد.»