رابطه خلقت انسان، آب‌‌ها و کوه‌ها با روز قیامت

حجت‌الاسلام علیرضا قبادی، جامعه‌شناس و کارشناس دین در ادامه یادداشت‌هایی که با محور پرسشگری در قرآن کریم برای ایکنا ارسال کرده است، طی یادداشتی به تحلیل پرسش‌های مطرح شده در سوره  مرسلات پرداخته است که این یادداشت را باهم می‌‌خوانیم. 

در آغاز گفتار، سالروز شهادت مظلومانه جوان‌ترین پیشوای شیعیان، حضرت امام جواد(ع) را تسلیت و تعزیت می‌گویم. در این مناسبت به بررسی و تحلیل پرسش دیگری از سوره مرسلات می‌پردازیم.

چهارمین پرسش سوره مرسلات، دومین شاهد برای تحقق یوم‌الفصل شاهد نخست مثالی از تاریخ بود؛ شاهد دوم، نمونه‌ای ملموس و محسوس از خلقت آدمی است که معرفت به آن در نهاد هر فردی نهاده شده و به اصطلاح از مصادیق شناخت بی‌واسطه یا علم حضوری است. هر انسان، آنگاه که به خلقت آغازینش می‌نگرد، در می‌یابد که از آبی بی‌مقدار خلق شد که از نگه داری خویش نیز ناتوان بود. خالقش او را تا مدت معین در قرارگاهی مطمئن (رحم) قرار داد پس تقدیرش را معین ساخت.

البته خداوند تقدیر کننده خوبی است؛ از این رو قرآن کریم از این حقیقت ملموس و محسوس درباره ادمی پرسش می‌کند: آیا شما را از آبی بی‌مقدار خلق نکردیم؟ این استفهام مجازی است؛ از این جهت در اسلوب پرسش بیان شده تا انسان به این حقیقت روشن اقرار کند. یا به سبب بی‌توجهی به این امر ملموس و محسوس توبیخ شود. انسان متتبع گواهی می‌دهد خداوندی که از آب، بی‌مقدار این همه زیبایی‌ها، استعدادها، قابلیت‌ها را در او ایجاد کرد، قادر است یوم‌الفصل را نیز محقق کند. سپس به مانند پایان هر یک از استنادات و شواهد، روز سخت تکذیب کنندگان را به آنان یادآور شده است.

شاهد سوم برای تحقق یوم‌الفصل، مصداقی از آیات آفاقی خداوند است. این فقره نیز در اسلوب پرسش مطرح شده است.

این پرسش نیز از مصادیق پدیده‌های محسوس و ملموس است. آیا ما زمین را منزلگاه یا مجمع زندگان و مردگان قرار ندادیم؟ آیا کوه‌های استوار و آب‌های خوشگوار زمین را نمی‌نگرید؟ آیا باز هم یوم‌الفصل را انکار می‌کنید.

در پایان این گفتار به روح قدسی امام محمد بن علی(علیهماالسلام) صلواتی اهدا می‌کنیم و شهادت می‌دهیم که آن حضرت مقرب و منتخب خداوند و پایه ایمان و تفسیر حقیقی قرآن کریم است.