جانِ کلام؛
اگر نیاز چیزی را درک نمی‌کنی، به تقلید نخواه، که این جز بازیگری نیست و این بازیگری جز سیاهی قلب و خستگی و دلزدگی چیزی نمی‌آورد. آنها که با دل بازیگر و تنها با زبان خویش، دعا می‌کنند محروم می‌شوند و رانده و دور... [استاد علی صفایی حائری، کتاب بشنو از نی؛ صفحه 23]
کد خبر: ۴۰۵۵۲۱۵ تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۰۲/۱۸
جانِ کلام؛
زمانی شما با فردی صحبت می‌کنید او می‌رود و محل نمی‌کند؛ ممکن است من هم مبتلا باشم اگر فردی فرصتی می‌خواهد، من نمی‌ایستم و وقتی او توقف می‌کند می‌بیند رفتم، اما خداوند جلیس الذاکرین است و زمانی که با خدا صحبت می‌کنیم خدا با تو می‌ایستد. «یا جلیس الذاکرین» این کلمه خیلی شیرین است. همین که به هر طریقی او را به یاد بیاورد او با تو می‌نشیند و رها نمی‌کند، نمی‌گذارد تنها باشی؛ انیس است؛ دلداری می‌دهد.[استاد علی صفایی حائری]
کد خبر: ۴۰۵۴۳۵۶ تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۰۲/۱۵
پوستر‌های ویژه نمایشگاه قرآن؛
اگر دین و اسلام تو، در شعور و فهم و در احساس و قلب و در تمرین و عمل و طاعت تو ریشه بگیرد، این دین اصیل را دیگر، شبهات و شهوات، گرفتار نخواهد کرد؛ چون هر کس با کفر به طاغوت‌ها و بت‌ها و با عشق و ایمان به خدا همراه شد، به رشته‌ی محکمتر و عروةالوثقی چنگ زده و از سقوط و انحطاط نجات یافته است. [ استاد علی صفایی حائری؛ نامه‌های بلوغ صفحه 141]
کد خبر: ۴۰۵۲۳۷۳ تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۰۲/۰۸
نوروز در کلام بزرگان؛
صله رحم یعنی وصل کنی آنچه را که باعث رشد آنها و جایگاه پرورش آنهاست و اتصال بدهی به یکدیگر آنچه که شما را زیاد می‌کند. [استاد علی صفایی حائری؛ کتاب بهار رویش صفحه 84]
کد خبر: ۴۰۴۵۴۰۶ تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۰۱/۰۸
ما درست مساوی با چیزی هستیم که خوشحالمان می‌کند و رنجمان می‌دهد. این شناسنامه‌مان است. خودمان را بشناسیم. [استاد علی صفایی حائری، کتاب جمع‌ها و حاصل جمع‌ها؛ صفحه 18]
کد خبر: ۴۰۳۹۱۹۶ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۱۲/۰۹
جانِ کلام؛
شکر یعنی به جریان انداختن داده‌های او در راهی که او می‌خواهد که باعث زیادتی خود انسان است. «لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ سروه ابراهیم آیه ۷» تعبیر این نیست لَأَزِیدَنَّکُمْ نعمَتکُم، نعمت را زیاد می‌کنم؛ وسیعتر از این است؛ خود انسان زیاد می‌شود. در نتیجه می‌تواند به آنچه که دارد جهت بدهد و آنچه را که دارد به مقصد برساند. هستی پای او باشد نه بار او، قدرت، ثروت، سلطنتش حتی. برای علی (ع) پا است، بار نیست. علی (ع) امیر آنچه که دارد نه اسیرش، جهت می‌دهد به آن و این قدرت در نتیجه آن است. [استاد علی صفایی حائری، کتاب عوامل رشد، رکود، انحطاط]
کد خبر: ۴۰۲۷۰۵۰ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۱۰/۱۹
با درک تنهایی و ضرورت حادثه و عشق و علاقه، با این سه عامل، استعدادهای فلج شده، پا می‌گیرند و راه را نزدیک می‌کنند. [علی صفایی حائری، کتاب مسئولیت و سازندگی، صفحه 251]
کد خبر: ۴۰۲۲۶۱۶ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۱۰/۰۱
جانِ کلام؛
طبق آیه 139 سوره آل‌عمران «وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ» شماها برتر هستید، حتی برتر از زمان هستید، مؤمن جلودار زمانش است؛ نمی‌نشیند تا زمان، زمینه را فراهم کند. محکوم نیست، حاکم زمانش است. [استاد علی صفایی حائری]
کد خبر: ۴۰۲۱۹۴۵ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۹/۲۸
هنر در آن جا می‌جوشد که انسان بیشتر می‌خواهد و از دنیای موجود و وضع موجودش قانع نیست. [علی صفایی حائری، استاد و درس (ادبیات، هنر، نقد)؛ صفحه 123]
کد خبر: ۴۰۲۰۸۸۵ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۹/۲۴
شاید گام اول توحید، این باشد که انسان به توحید با خودش برسد؛ ظاهر و باطنش را یکی کند، واقعیت موجود خویش را با حقیقت متعالی انسان، یگانه کند. [علی صفایی حائری، کتاب تربیت کودک، صفحه 15]
کد خبر: ۴۰۱۷۲۵۳ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۹/۰۹
جانِ کلام؛
تو که می‌خواهی حکمی را که فهمیدی، حالا بیایی به فلانی تطبیق کنی «آقا تو این کار را بکن» تو چطور می‌خواهی تطبیق کنی؟ تو به اقدار او واقفی؛ تو به شرایط او واقفی؟ معصوم که سزاوارترین کسی بود که عهده‌دار تمام نفوسشان بشود، بگوید:
تو این کار را بکن تو آن کار را بکن؛ بیناتی با نفوس برخورد کرد! تربیت حذفی نداشت، تربیت ارشادی نداشت. [استاد علی صفایی حائری]
کد خبر: ۴۰۱۱۰۸۷ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۸/۱۶
به مناسبت هفته وحدت
دست دادن‌ها یعنی ما با هم هستیم؛ و حتی در جدا شدن‌هایمان با هم دست می‌دهیم، یعنی ما در جدایی‌هایمان و در تفرقه‌هایمان، وحدت است. کسانی که به خاطر حق جمع شده‌اند و «الله» جامع این‌ها بوده «قُلْ يَجْمَعُ بَيْنَنَا رَبُّنَا ثُمَّ يَفْتَحُ بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِيمُ» نمی‌توانند به خاطر باطل‌ها از هم جدا شوند. [استاد علی صفایی حائری، کتاب جمع‌ها و حاصل جمع‌ها]
کد خبر: ۴۰۰۵۷۶۳ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۸/۰۱
بیداری خودش حرکت نمی‌آورد یک موقع طلب هم پیدا کرده، عشق هم دارد، علاقه هم پیدا کرده، واقعاً عاشق است ولی باز حرکت نمی‌تواند بکند. پا ندارد بال ندارد. خیلی از گنجشک ها می‌خواهند پر بزنند ولی وقتی پر و بالش درنیامده باشد، طعمه کلاغ‌هاست... اگر بدانم فلان بزرگ، حالا امام زمان(عج) که هیچ این بماند در فلان جا است باور کنید این قدرت ندارم نزدیک بروم. [علی صفایی حائری، کتاب جمع‌ها و حاصل‌جمع‌ها]
کد خبر: ۴۰۰۵۲۹۶ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۷/۲۴
جانِ کلام؛
کمِ مستمر بهتر از زیادِ ملال‌آور است. همیشه یک چیز کم و مستمری را بین خود و خدایتان داشته باشید که این پیوند مستمر، باعث نجات آدمی است و او را به نتیجه می‌رساند. [استاد علی صفایی حائری، کتاب آیه‌های سبز]
کد خبر: ۴۰۰۳۳۹۲ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۷/۱۸
شهادت، انتخاب حسین (ع) است؛ نه هدف... و شفاعت، نتیجه است؛ نه مقصد... [علی صفایی حائری، کتاب عاشورا؛ صفحه 56]
کد خبر: ۳۹۹۷۷۳۵ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۷/۰۱
هر کس که رشدی ندارد مرده است، هرچند در هر دقیقه چندبار شُش‌‌هایش از هوا خالی و پُر شود. [استاد علی صفایی حائری، درآمدی بر علم اصول/106]
کد خبر: ۳۹۹۷۱۴۷ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۶/۲۳
جانِ کلام؛
مربى انسان جز آفريدگار انسان نيست. ربّ اوست و مربى اوست. و ديگران بايد درس تربيت را از او بگيرند و راه تربيت را بياموزند.
مربى بايد از استعدادها و از كسرىها و از دردها و درمانها و عوامل تربيتى آگاه باشد و قانونهاى مؤثر را بشناسد. مربى مانند طبيب است، بايد دردها را بشناسد و داروها را بشناسد و روحيهها را بشناسد. چون هر دارويى در هر روحيهاى مؤثر نيست. [استاد علی صفایی حائری، کتاب مسئولیت و سازندگى، صفحه ۵۴]
کد خبر: ۳۹۹۶۶۴۶ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۶/۲۱
جانِ کلام؛
غم‌ها را نمی‌توان کم کرد، باید خودت را زیاد کنی [علی صفایی حائری، کتاب تطهیر با جاری قرآن، جلد 3، صفحه 80]
کد خبر: ۳۹۹۲۹۶۵ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۶/۰۴
آنها که در پیشگاه حسین (ع) حلول کردند و در رحل حسین (ع) فرود و فراز یافتند، آنها که پیشاپیش حسین (ع)، جام‌های وفا را سرشار کردند و به استقبال تیر‌ها و نیزه‌ها رفتند، این‌ها به تصدیق حسین (ع) در بهشت هم جلودار هستند و سرافراز «انت أمامی فی الحنة». [استاد علی صفایی حائری، کتاب وارثان عاشورا، صفحه ۲۵۸]
کد خبر: ۳۹۹۰۹۳۵ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۵/۲۶
جانِ کلام؛
استاد علی صفایی حائری درباره یک بخش از دعای صحیفه سجادیه می‌گوید: در دعای 45 صحیفه سجادیه آمده: «فَأْجُرْنَا عَلَى مَا أَصَابَنَا فِیهِ مِنَ التَّفْرِیطِ» دعای غریبی است؛ می‌گوید خدایا به بدیهای ما پاداش بده؛ چون پاداش را به خوبی می‌دهند! زمانی گناهی انجام می‌دهیم وقتی خداوند انکسار ما را پس از انجام آن می‌بیند، به این شکست دلی‌ها می‌بخشد.
کد خبر: ۳۹۸۸۳۹۹ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۵/۱۴
