Misingi ya Ushirikiano Katika Qur’ani Tukufu

IQNA – Kwa mujibu wa mtazamo wa Kiislamu, binadamu wote ni waja wa Mwenyezi Mungu, na mali yote ni ya Mwenyezi Mungu. Hivyo basi, mahitaji ya wale wasiojiweza yanapaswa kutimizwa kupitia ushirikiano wa kijamii.

Hakika, katika kila jamii kuna watu wenye uhitaji—wale wasioweza kufanya kazi au juhudi, au wale ambao kipato chao hakitoshelezi mahitaji yao ya msingi. Mahitaji yao yanapaswa kutimizwa kwa kadri ya uwezo na kwa njia inayokubalika kijamii na kiroho.

Kwa mtazamo wa Uislamu, mali na utajiri ni milki ya jamii kwa ujumla, kwani Mwenyezi Mungu amewakabidhi wanadamu ukhalifa duniani na dhamana ya kusimamia mali. Qur’ani Tukufu inasisitiza jukumu hili la ukhalifa kwa kuamuru matumizi ya mali kwa njia ya kutoa sadaka:

“…Muaminini Mwenyezi Mungu na Mtume wake; na toeni katika alivyo kufanyeni nyinyi kuwa ni waangalizi wake.” (Surah Al-Hadid, aya ya 7) “Na wapeni katika mali ya Mwenyezi Mungu aliyo kupeni.” (Surah An-Noor, aya ya 33)

Qur’ani pia inawatambulisha wachamungu, warithi wa kweli wa Mwenyezi Mungu, kwa kusema:

“Na katika mali yao ipo haki ya mwenye kuomba na asiye omba.” (Surah Adh-Dhariyat, aya ya 19)

Aya hizi zinathibitisha wazi umuhimu wa usaidizi wa kijamii na ushirikiano. Kwa hivyo, matajiri ni mawakili wa Mwenyezi Mungu juu ya mali, na mali ni amana waliyopewa, ambayo wanapaswa kuitumia kwa uaminifu na kwa kuzingatia haki za wasiojiweza.

Imamu Sadiq (AS) alisema:

“Je, mnafikiria kuwa Mwenyezi Mungu amewapa baadhi utajiri kwa sababu anawaheshimu, na hakuwapa wengine kwa sababu anawadharau? Kamwe si hivyo. Mali ni ya Mwenyezi Mungu; huikabidhi kwa watu na kuwaruhusu kula, kunywa, kuvaa, kuoa, kuwa na usafiri, kutembelea na kusaidia waumini masikini, na kuwapunguzia dhiki zao.”

Kwa hivyo, mali na utajiri ni milki ya jamii, na kila mwanajamii anayeitumia anayo haki ya kuitumia ikiwa ametimiza wajibu wake wa kiwakili na kuzingatia haki za wahitaji. Vinginevyo, hana haki hiyo.

3495055