به گزارش ایکنا، شهدای دوران دفاع مقدس، همگی عاملان به آموزههای قرآن بوده و سیره اهل بیت(ع) به ویژه سالار شهیدان اباعبدالله الحسین(ع) را سرلوحه طریق جاوید خود قرار داده بودند، اما در صف اول این مبارزات، قاریان خوشخوان و حافظان آیات قرآن کریم نیز حضور داشتند که نه تنها جسم خود را در راه خدمت به وطن وقف کرده بودند، بلکه با صدای خود نیز روحی دیگر به رزمندگان میبخشیدند.
در روز پنجشنبه یاد میکنیم از شهید حجتالاسلام مصطفی حجتی ...
مصطفی در یکی از روزهای سال 1321 در حومه شهرستان مرند به دنیا آمد. پدرش از علمای با نفوذ آن دیار بود و اهالی آنجا بسیار به او احترام میگذاشتند. چنین پدر متدینی، در تربیت مصطفی تلاش کرد و از همان دوره کودکی آموزههای اسلامی را به فرزندش یاد داد.
بیشتر بخوانید:
مصطفی از همان دوران کودکی نسبت به مسائل دینی کنجکاو بود و در این باره سؤالات متعددی از پدرش میپرسید. او به دلیل علاقهاش به معارف الهی، راهی حوزه علمیه شهرستان خوی شد. مصطفی در آن روزها، پله پله مراحل حوزه را پشت سر گذاشت و سپس راهی قم شد تا در کنار بارگاه ملکوتی حضرت معصومه(س) دانش دینیاش را کامل کند.
حضور در حوزه علمیه و شناخت ضرورت پاسداری از کیان اسلامی، آگاهی این شهید را وسعت بخشید، بنابر این او برای پیشبرد و شکلگیری انقلاب اسلامی و همچنین آگاهی مردم آذربایجان، فعالیتهای انقلابی گستردهای را آغاز کرد. پس از مدتی از آذربایجان به تهران عزیمت کرد و همچنان فعالیتهای سیاسیاش را در پایتخت ادامه داد و تظاهرات و راهپیماییهای غرب تهران با همت او سازماندهی شد. به طوری که وی در دی ماه سال 1357 در دانشگاه تهران با علما و روحانیون مبارز به تحصن نشست.
مصطفی که در خانوادهای قرآنخوان، بزرگ شده بود، علاقه بسیاری به قرآن داشت و نور این کتاب آسمانی، چراغ هدایتی برای زندگانیاش شد. هنگامی به تهران آمد، کلاسهای آموزش قرآن را در مسجد سیدالشهدا(ع) واقع در خیابان نواب برگزار کرد و زمینه آشنایی نوجوانان و جوانان بسیاری را با قرآن فراهم کرد و به عنوان استاد قرآن شاگردان مختلفی را به جامعه تحویل داد.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی فعالیتهای خود را بیشتر در کمیته و سنگر مسجد تمرکز کرد. او با پاسداران انقلاب به طور شبانهروزی، به پاسداری از اهداف انقلاب پرداخت و تا لحظه شهادت این فعالیتها ادامه داشت.
در آن زمان هیئتی به نام هیئت «یا حسینم» تأسیس کرد(هنوز هم این هیئت پابرجاست) تا از این طریق در کنار برگزاری برنامههای مناسبتی اگر کاری برای رفع مشکل مردم از او برمیآید، انجام دهد.
گفتهاند «او بسیار خوشرو بود و آنچه که دیگران را جذب شهید میکرد، اخلاق گرم و صمیمانهاش بود». شهید مصطفی حجتی در مراوداتش بسیار مراقب بود که با حرف یا رفتاری، فردی را از خود ناراحت نکند. این اخلاق نیکو باعث شده بود، دوستان بسیاری گِرد او جمع شوند و منزل او محل رفت و آمد بسیاری از دوستان، اقوام و آشنایان باشد.
او همه ابعاد زندگی را در نظر میگرفت و هرگز تکبُعدی به زندگی نگاه نکرد و قرآن چنین تفکری به زندگی او بخشیده بود. مصطفی با وجود همه فعالیتهایش، سنت پیغمبر را از خاطر نبرد و با ازدواج سعی در تکمیل نمودن، دین خود داشت. او با همسرش بسیار با احترام رفتار میکرد و در تربیت شش فرزندش بسیار دقیق بود. به نماز اول وقت بسیار تأکید داشت و مأنوس بودن با قرآن از او فردی با اخلاق اسلامی ساخته بود.
عامل بودن کتاب خدا در حرف و عمل، یکی از ویژگیهای ذاتی شهید حجتی بود به طوری که او به صلهرحم اهمیت میداد و هر فرصتی که پیش میآمد به سرکشی نزدیکانش میپرداخت و حتی جویای احوال بستگان دور هم بود.
شهید حجتی خدمت به انقلاب و اسلام و رهبری را بر خود واجب میدانست و با همین باور و اعتقاد تا آخرین نفس ایستادگی کردند. وی در همین راه و در 39 سالگی در 18 اسفندماه 1360 به دست منافقین کوردل به درجه رفیع شهادت رسید.
یادآوری میشود، مزار شهید مصطفی حجتی در قطعه ۲۴ بهشت زهرا(س) در ردیف ۱۲۷، شماره ۱ قرار دارد.
انتهای پیام