بزرگداشت شعائر دینی؛ از علل توصیه به عزاداری امام حسین(ع)
یک مدرس حوزه و دانشگاه گفت: علت توصیه به عزاداری و گریه بر امام حسین(ع) خواست خداوند و بزرگداشت شعائر دینی است.
حجت‌الاسلام والمسلمین رضا هاشمی گلپایگانی، یک مدرس حوزه و دانشگاه در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان رضوی، در خصوص ماندگاری واقعه عاشورا پس از حدود 1400 سال اظهار کرد: اتفاقاتی که در واقعه عاشورا افتاد آنقدر بزرگ بود که حتی در جنگ‌های جاهلیت نیز اتفاق نیفتاده بود و بعضی از بی‌رحمی‌هایی که در حادثه عاشورا اتفاق افتاد در جنگ‌های دوران جاهلیت رخ نداد؛ مانند اینکه آب را بر کودکان ببندند. در واقع عظمت این حادثه هم جامعه اسلامی را تکان داد و هم آنهایی را که اعتقاد به امامت نداشتند.
وی ادامه داد: در آن دوران کار به جایی رسیده بود که روز چهارشنبه نماز جمعه می‌خواندند و یزید، کسی که تحت عنوان خلیفه پیغمبر منصوب شده بود، می‌گساری می‌کرد و شاعر دربار او دین را مسخره می‌کرد. زمانی‌که این حادثه بزرگ (عاشورا) اتفاق افتاد، ناگهان شوک بزرگی به جامعه اسلامی وارد و لذا زوایای مختلف عاشورا توسط افراد مختلف که در رتبه اول ائمه معصومین علیهم السلام بودند گزارش شد. این افراد همواره حادثه عاشورا را نقل می‌کردند.
هاشمی گلپایگانی بیان کرد: ائمه معصومین مقید بودند تا جایی که می‌شود علاوه بر تاکید بر گریه و عزاداری و زیارت، مردم و شیعیان، زوایای این حادثه را نقل و ذکر مصائب کنند که این خودش نوعی عبادت است و شیعیان نیز اهتمام داشتند که این مسائل را نقل کنند.
این مدرس حوزه و دانشگاه گفت: مهمترین درس واقعه عاشورا این است که سیدالشهدا (ع) فقط به دنبال کسب رضای خداوند بود و به دستور او عمل می‌کرد. در روایتی آمده است که وقتی امام حسین(ع) می‌خواستند از مدینه خارج شوند شخصی به ایشان عرض کرد که آقا برادر شما امام حسن (ع) صلح کرد و جانش حفظ شد، شما هم صلح کن تا جانت حفظ شود. امام حسین (ع) فرمود خدا برای برادرم به آن کار راضی بود، اما برای من به این کار راضی است و این یعنی آن که دوازده امام علیهم السلام از اول تا آخر عمر شریفشان مطیع فرمان خداوند بودند.
هر امامی به امامت می‌رسد دستورالعملی از جانب خداوند دارد
وی افزود: در روایتی نیز آمده است که هر امامی به امامت می‌رسد دستورالعملی از جانب خداوند دارد که توسط پیغمبر اکرم(ص) ابلاغ شده است و به همان دستورالعمل عمل می‌کند. مثلاً دستور به امام حسین(ع) این بود که به سمت عراق خارج شوند. در واقع درس عاشورا، درس بندگی، خداباوری و اطاعت از فرمان خداست.
هاشمی گلپایگانی عنوان کرد: در اوج حوادث عاشورا، اسرای کربلا حجابشان را حفظ می‌کنند و آنجایی که روبنده آنها را بردند با آستین صورت‌هایشان را پوشاندند. در واقع در تمام لحظات عاشورا و کربلا، سیدالشهدا(ع) مردم را متوجه خداوند می‌کند.
این مدرس حوزه و دانشگاه علت توصیه به عزاداری و گریه بر امام حسین(ع) را خواست خدا و بزرگداشت شعائر دینی اعلام کرد و افزود: تمام حادثه کربلا حاکی از آن است که چیزی جز رضای خداوند در ضمیر حسین(ع) نیست و جزء شعائر دین آن است که برای امام حسین(ع) و فرزندانش و برای تشنگی‌اش گریه کنید.
وی ابراز کرد: بسیاری از مردم هیچ ارتباطی با دین ندارند، مگر در هفتم تا دهم ماه محرم. در واقع نه نماز می‌خوانند و نه روزه می‌گیرند که اگر بگوییم چون نه نماز می‌خوانید و نه روزه می‌گیرید، بنابراین عزاداری نکنید و اگر بخواهیم همینها را هم از آنها بگیریم این خیانت است، چرا که خداوند این مجالس را دوست دارد.
هاشمی گلپایگانی ادامه داد: خداوند در دنیا قانون ویژه‌ای گذاشته است، مثلاً خانه‌ای ساخته که نامش را کعبه گذاشته است. در واقع میلیاردها خانه در دنیا وجود دارد، اما فقط یکی بیت الله است و برای این خانه قانون خاصی قرار داده‌است؛ از چند صد کیلومتری این خانه باید لباس‌های خاصی بپوشی. هفت‌بار دورش بگردی، نماز بخوانی، از این کوه تا آن کوه سعی انجام دهی و بعد از انجام این کارها می‌توانی از این لباس در بیایی.
این مدرس حوزه و دانشگاه اظهار کرد: همینطور یک شتر در قرآن قانون ویژه‌ای دارد. حضرت صالح وقتی معجزه کرد و شتری از دل کوه بیرون آمد، قانون این بود که یک روز این شتر آب بنوشد و روز دیگر شما. اسمش را هم گذاشتند ناقة الله. وقتی این ناقه خدا را کشتند خداوند یک قوم را به خاطر این ناقه هلاک کرد. اما حالا وقتی کسی می‌شود خلیفه الله، ولی الله، حجت الله و ثارالله، آیا خداوند نمی‌تواند قوانین ویژه‌ای برای او بگذارد؟
هاشمی گلپایگانی با انتقاد برعملکرد عده‌ای در فضای مجازی برای ایجاد شک و شبهه در امر عزاداری، ابراز کرد: عده‌ای احساس وظیفه می‌کنند برای اینکه با این عزاداری‌ها به خصوص در فضای مجازی بجنگند. اخیرا در فضای مجازی این پیام دست به دست می‌شود که حضرت ام‌البنین(ع) خواهر شمر بوده است، چرا برای حضرت ابوالفضل(ع) گریه می‌کنید؟ نخست اینکه این موضوع شایعه است، ثانیا برفرض که صحیح باشد، چه بسیار خواهر و برادرهایی که راه فکری‌شان با هم متفاوت بوده است. به عنوان مثال در سپاه امام حسین(ع) شخصی به نام عمربن قرضه در رکاب امام حسین(ع) و شخصی دیگر به نام علی بن قرضه در سپاه عمربن سعد حضور داشت. ما در دین تعصب خانوادگی و قبیله‌ای نداریم. 6 نفر از ائمه‌اطهار ما، مادرانشان اصالت عرب نداشتند.
این مدرس حوزه ودانشگاه ادامه داد: این مسئله نیز مطرح می‌شود که بهتر است هزینه‌های هیئت‌های عزاداری به فقیران اختصاص داده شود. یکی از مصادیق جنگ نرم، مبارزه با شعائر مذهبی و امام حسین(ع) است. خداوند در آیه 8 سوره صف می‌فرماید: « يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَاللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ؛ آنها می‌خواهند که نور خدا را خاموش کنند، اما بدانند که با کمک خداوند، به لطف خداوند نمی‌تواند ضربه بزنند و این نور را خاموش کنند.»
وی درخصوص اشک ریختن و عزاداری برای مصائب کربلا و امام حسین(ع)، خاطرنشان کرد: نخست باید گفت خداوند این عزاداری و اشک ریختن را دوست دارد، ثانیا ما می‌بینیم موردی که دین را حفظ کرده است، همین عزاداری برای امام حسین(ع) است. نکته‌ای که در عزای امام حسین(ع) قابل توجه است، این است که در اثر عزاداری و اتصال به سید الشهدا(ع) بسیاری از اشخاص که در خط معصیت بودند و کاری با دین نداشتند، توفیق توبه پیدا کردند.همین لباس مشکی بر تن کردن، پخش چای نذری و... کم کم موجب ارتباط قلبی و عاطفی با سیدالشهداء می‌شود و در بسیاری از موارد، اگر این ارتباط دامه‌دار و حفظ شود، زمینه گناه را از بین می‌برد.
این مدرس حوزه و دانشگاه ادامه داد: اشخاص زیادی بودند که درخط گناه و معصیت بودند، اما به برکت امام حسین(ع) گناه را ترک کردند. شخصی می‌گفت که من نماز هم نمی‌خواندم، اما وقتی قصد کردم به کربلا بروم، نماز خواندن را نیز آغاز کردم. در سفراربعین به دوستم گفتم من سرم را پایین می‌اندازم، هر وقت گنبد مطهر سیدالشهدا(ع) دیده شد، به من بگو تا سرم را بالا بیاورم. نگاهم که به گنبد افتاد، گفتم که آقا من دیگر گناه نمی‌کنم. این آتش محبتت را که به دلم انداخته‌ای کاری کن که بتوانم دوستانم را نیز به راه تو بیاورم.
هاشمی گلپایگانی ابراز کرد: از برکات مهم این عزاداری‌ها که اگر گویندگان مذهبی و متولیان هیئت‌ها، دقت کنند که از این فضا استفاده شود، برای بازگشتن افراد به سوی خدا و به سوی دین و توبه بسیار فرصت مناسبی است. پیغمبر اکرم(ص) به امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: «لَأَنْ يَهْدِيَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى يَدَيْكَ رَجُلاً خَيْرٌ لَكَ مِمَّا طَلَعَتْ عَلَيْهِ اَلشَّمْسُ؛ اگر خدا به دست تو یک نفر را هدایت کند، از هر چیز که بر آن خورشید می‌تابد، برای تو بهتر است.» اگر در هیئتی جوانی توبه کند، برای آنان‌که این زمینه را فراهم کرده‌اند، از هر چیز که آفتاب بر آن بتابد بهتر است و این موضوع در قیامت مشخص می‌شود.
محبت امام حسین(ع) و اهلبیت وقتی شدید می‌شود، دل را نورانی می‌کند
این مدرس حوزه و دانشگاه محبت اهلبیت(ع) را مایه نورانیت دل معرفی و اظهار کرد: محبت امام حسین(ع) و اهلبیت وقتی شدید می‌شود، دل را نورانی می‌کند. در حدیثی آماده است: «أكثَرُكُم نورًا يَومَ القِيامَةِ أكثَرُكُم حُبًّا لاِلِ مُحَمَّدٍ؛ نورانی‌ترین شما روز قیامت که روز ظلمت است، کسی است که محبت اهلبیت را بیشتر در دل داشته باشد.» برخی از ما نگران فرزندان و تدین خود هستیم. در این فضایی که وجود دارد و اختصاص به کشور ما نیز ندارد، اینکه موج فساد و گناه فرزندانمان را با خود همراه نکند، بهترین راه این است که آن‌هاهمراه با اهل بیت باشند و آنها را با امام حسین(ع) آشتی دهیم. بهترین زمان آشتی دادن کسی که از خدا و اهلبیت دوره شده است، گره زدن آنها با امام حسین(ع) و امام زمان(عج) در کودکی و نوجوانی است، چرا که اثر تربیت در آن زمان بیشتر است. وقتی کسی عاشق امام حسین(ع) باشد، دیگر نمی‌تواند کاری که امام حسین(ع) دوست ندارد را انجام دهد.
این کارشناس حوزه درخصوص جمله معروف حضرت سیدالشهداء(ع) که فرمودند: «اُریدُ اَن آمُرَ بالمعرُوف و اَنهى عن المنکرِ» تصریح کرد: اینکه بخواهیم به این پیام عمل کنیم، باید ببینیم که مفسده هم نداشته باشد. هم فرد و هم حاکمیت به نسبت توان هر دو مسئول هستند. اما حاکمیت چون ابزار بیشتری در اختیار دارد، توان بیشتری نیز در عمل به پیام عاشورا دارد. به عنوان مثال حاکمیت چون رسانه ومراکز تربیتی و آموزشی را دراختیار دارد می‌تواند به تبلیغ بپردازد و معروف را ترویج کند. مثلا امام حسین(ع) بعدازظهر تاسوعا از دشمن مهلت می‌خواهد تا نماز و قرآن بخواند و نیز استغفار و دعا کند. آن حضرت می‌فرماید: «انی احب الصلاة»؛ این نماز تکلیف شرعی است.
اهل بیت پناهگاه ما هستند
وی بیان کرد: گریه بر امام حسین(ع) و اتصال به امام حسین(ع)، گریه برای امام زمان(عج) و اتصال به ایشان، درد دل با ایشان و... دل را نورانی می‌کند. کسانی که دغدغه دارند که دینشان حفظ شود، باید به این پناهگاه پناه آورند. اهل بیت پناهگاه ما هستند. برنامه‌ریزان فرهنگی این مسئله را دست کم نگیرند. پدران و مادران نقش مهم این مسئله را جدی بگیرند. دشمنان ما خوب می‌دانند که چه چیزی را باید هدف بگیرند و می‌خواهند جوانان را از اهلبیت جدا کنند
وی ادامه داد: حضرت امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: هر چیزی تابع نماز توست، «كُلَّ شَیْءٍ مِنْ عَمَلِكَ تَبَعٌ لِصَلَاتِكَ». در عمل به این دستور وقتی نوبت به فرد می‌رسد، این است که هم خودم نماز بخوانم و هم افراد خانواده‌ام را با اخلاق خوش و زبان نرم و ملایم به نماز خواندن تشویق و ترغیب کنم. وقتی نوبت به حاکمیت می‌رسد، او می‌تواند برنامه‌ریزی کند که مثلاً چه کار کنیم که فرزندانمان در دوران دبستان به نماز علاقه‌مند شوند. در کتب درسی چه مطالبی را عنوان کنیم که دانش‌آموزان به نماز معتقد شوند و یا اینکه چه فضایی را فراهم کنیم که اگر مردم به گردشگاه‌ها رفتند، بتوانند نمازشان را بخوانند.
هاشمی گلپایگانی گناه را سدی برای درک لذات معنوی ذکر کرد و گفت: این محبت به امام حسین(ع) طوری است که گاهی فرد گناه نمی‌کند که مبادا خداوند لذت معنوی لحظات معنوی را از او بگیرد و با خودش می‌گوید اگر گناه کنم اشکم خشک می‌شود و گناه، حال نماز و مناجات شب را از من می‌گیرد. حرم امام رضا(ع) که می‌روم حال زیارت از من گرفته می‌شود. در حال حاضر جوانانی هستند که می‌توانند گناه کنند، اما گناه نمی‌کنند تا آثار محبت اهل بیت از دلشان پاک نشود. در مراتب بالا لذت محبت به امام حسین(ع) بسیار لذت‌بخش می‌شود.
انتهای پیام
