هشدار پیامبر اسلام(ص) درباره فتنه‌انگیزی علمای سوء

به گزارش خبرنگار ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین حبیب‌الله فرحزاد، شب گذشته اول مهرماه در مراسم عزاداری دهه آخر ماه صفر، در بیت مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی به سخنرانی پرداخت.

در ادامه گزیده سخنان وی را می‌خوانید:

 

عبادت در شب جمعه، مخصوصاً تلاوت سوره واقعه، آثار بسیاری دارد و خداوند آفات و فقر را از انسان دور می‌کند و وسعت رزق می‌آورد. همچنین در حدیثی از پیامبر اسلام(ص) گفته شده هرکسی شب جمعه سوره واقعه را بخواند همنشین حضرت علی(ع) در بهشت برین خواهد بود یا اگر کسی سوره صافات را در روز جمعه بخواند خداوند آفات و بلایا را از او دور می‌کند. اما امام صادق(ع) می‌فرمایند در شب و روز جمعه عملی افضل‌ از صلوات بر محمد و آل محمد است.

بحث ما درباره رحمت عام خداست. عذاب خدا هیچ وقت عام نیست بلکه به عده خاصی از انسان‌ها که کفر و شرک ورزند تعلق می‌گیرد لذا عذاب، دستاورد اعمال و معصیت خود ماست ولی رحمت خداوند همه موجودات عالم را در برمی‌گیرد. در آیات و روایات بسیاری نیز به این موضوع اشاره شده است. در آیه 7 سوره غافر آمده است: «رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ؛ ای پروردگاری که علم و رحمت بی‌منتهایت همه اهل عالم را فرا گرفته است، گناه آنان که توبه کردند و راه رضای تو را پیمودند ببخش و آنان را از عذاب دوزخ محفوظ دار» در اینجا به وسعت رحمت و علم خداوند اشاره شده است. اساساً یک سوره با عنوان الرحمن وجود دارد و حتی کوتاه‌ترین سوره قرآن که یک کلمه است الرحمن نام دارد. در همه هشدارها و انذارها نیز رحمت خوابیده است. کسی که به شما هشدار می‌دهد که اگر این آمپول را نزنید چنین تبعاتی در انتظار شماست قصد کینه‌توزی و انتقام‌جویی ندارد بلکه هدف او خدمت به شماست. امام سجاد(ع) نیز می‌فرماید که در تمام غضب‌ها، رحمت خوابیده است و انگار اصلاً غضبی وجود ندارد که خیر و برکتی در آن نباشد و مهربانی در آن نخوابیده باشد.

به ما نگفته‌اند بگوییم منتقم، قهار و ... بلکه کلمانی همانند الرحمن و الرحیم را تکرار می‌کنیم.  سوره حمد، خلاصه قرآن  است که در آن به میزان زیادی به مهربانی خدا اشاره شده است. سوره حمد، هفت آیه است که فقط یک آیه آن الرحمن الرحیم است که در طول شبانه‌روز شصت بار تکرار می‌شود. در آخر نماز نیز که باید سلام دهیم می‌گوییم «ٱلسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ ٱللَّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ» اگر جست‌وجو کنیم به خوبی پی می‌بریم که در قرآن، چند بار رحمت و چند بار عذاب به کار رفته است.

 

با کمال تأسف دشمنان از یک سو پیامبر ما را طرفدار خشونت معرفی کرده و از سویی طرفداران بنی امیه و گروه‌هایی همانند داعش و القاعده و طالبان، اسلام را گروهی خشن و تروریست معرفی کرده‌اند و به همین دلیل برداشت غربی‌ها این است که اسلام دین  ترور و خشونت است در حالی که خداوند فرموده که ما تو را فقط برای رحمت فرستاده‌ایم. در قرآن کریم آمده است: «وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ ؛ و (ای رسول) ما تو را نفرستادیم مگر آنکه رحمت برای اهل عالم باشی» (انبیا/ 107) این ارسال فقط برای مسلمانان نیست بلکه پیامبر، رحمتی برای همه عالمیان و همه موجودات است.

 

مرحوم علامه مجلسی در بحارالانوار، حدیث مفصلی نقل کرده که چند روز است ذهن بنده را مشغول کرده است. ابن مسعود می‌گوید که پیامبر احوال آینده و آخر الزمان را شرح می‌دادند و به جایی رسیدند که در آخر الزمان ریزش‌هایی ایجاد شده و علمای سوء می‌آیند که از خط انبیا جدا شده‌اند. در روایتی هم آمده است که پیغمبر فرمود: علما امین مردم و انبیا هستند مادامی که به دنیا آلوده نشده باشند وگرنه گرفتار خواهند شد.

پیغمبر خدا درباره فتنه‌هایی که علمای سوء در امت ایجاد می‌کنند و باعث گمراهی جمع کثیری می‌شوند هشدار داده‌اند. در روایات آمده است که دو گروه هستند که اگر خوب باشند جامعه خوب شده و اگر بد باشند جامعه بد می‌شوند. این دو قشر علما و امرا هستند. در روایت هم آمده است «الناس علی دین ملوکهم» یعنی مردم دینداری را، بیشتر از حاکمان خود می‌گیرند. سیدحسن نصرالله در جمله زیبایی می‌گوید هرکدام از گروه‌هایی همانند طالبان، القاعده و داعش را از بین ببرید گروهی دیگر جای آنها را می‌گیرد بنابراین باید طرز فکر آنها را از بین ببریم تا این سر بریدن و تکه کردن انسان‌ها را به منزله اسلام معرفی نکنند.

 

آقای ری‌شهری کتابی با عنوان «خاطرات آموزنده» دارد که در آنجا اشاره می‌کند حاج محمود شالچی می‌گوید یکبار خواستیم به کربلا برویم، مأموری در مرز بود که خیلی به ما گیرد داد و اذیت کرد، به وی گفتم خیلی ما را که زائر امام حسین(ع) هستیم اذیت کردی، کنار قبر امام حسین(ع) دعا مستجاب می‌شود بنابراین آنجا تو را نفرین می‌کنم. کنار حرم که خوابیده بودم امام حسین(ع) را در خواب دیدم به وی گفتم این مامور عراقی در کنار مرز ما را زیاد اذیت کرد که حضرت فرمود وی را نفرین نکن بلکه او را به من ببخش. حضرت فرمودند هفده سال قبل محل ماموریت این شخص کربلا بود که یک شب کنار نهر علقمه دید که آب روان در حال حرکت است بنابراین در ذهن خود گفت که شنیده‌ام امام حسین(ع) را با لب تشنه کشته‌اند پس چرا به او و فرزندش آب نداده‌اند؟ امام حسین(ع) می‌فرماید وی از این حادثه مژه‌هایش تر شده بنابراین اجازه بده او را نفرین نکنم. در حین بازگشت این ماجرا را برای مامور تعریف کردم و او هم زیر گریه زد.