اطلاق فرقه به بهائیت مانع از فهم درست آن می‌شود
در نشست رونمایی از کتاب «شیراز تا حیفا» بیان شد که به کاربردن واژه فرقه در پیوند با بهائیت غلط است، چرا که بهائیت دارای سازمان جهانی است، مرکز آن در شهر حیفای اسرائیل است و سازمانی به این گستردگی نمی‌تواند محاط به واژه فرقه باقی بماند.
به گزارش ایکنا، به نقل از روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری، موعود عصر(عج)، آیین رونمایی از متن تصحیح شده کتاب ارزشمندی «مفتاح باب الابواب» نوشته محمد مهدی زعیم الدوله تبریزی با عنوان «شیراز تا حیفا» دوشنبه 7 اسفند با حضور اسماعیل شفیعی سروستانی مدیر مسئول موسسه فرهنگی هنری موعود عصر و حمیدرضا اسماعیلی پژوهشگر تاریخ معاصر در سرای خانه کتاب و ادبیات ایران برگزار شد.
بهائیت جریانی زنده و ادامه‌دار است
اسماعیل شفیعی سروستانی مدیر مسئول موسسه فرهنگی موعود عصر(عج) با اشاره به فرآیند فرقه‌سازی در جهان اسلام اظهار داشت: موضوع فرقه‌سازی در جهان اسلام نقش مهمی را در تفرق امت اسلام ایفا کرده است و در جهان اسلام سابقه‌ای بسیار طولانی دارد. لازم به ذکر است فرقه‌سازی هماره در حوزه تمدنی و دینی ما به صورت مستقیم و غیر مستقیم دخالت داشته است و در بازه‌های زمانی گوناگون از صدر اسلام تا کنون با صور و دسیسه‌های گوناگون به ایجاد فرقه و سازمان پرداخته است و در مورد بهائیت که گمان می‌رفت خفته و خاموش شده است، دیگربار در حوزه تمدنی و فرهنگی ایران امروز نقش‌آفرینی می‌کند.
وی افزود: از امام صادق(ع) نقل است ما امتی هستیم که همواره ابلیس افرادی را میان مسلمانان نفوذ می‌دهد، که از ما نیستند و پیرو دین ما نیستند، ابلیس به آنها میدان می‌دهد و او را شهره می‌کند، و از زبان او بهتان و دروغی به ما می‌بندد، عصر آن دروغگو که به پایان می‌رسد، دروغگوی دیگری به شهرت می‌رسد و شبهاتی دیگر طرح می‌کند. پس کار ابلیس ایجاد تفرقه است. فرقه به معنای از دیگران جدا شدن است، و به جماعتی اطلاق می‌شود که بر دیگران وارد می‌شوند و ایشان را از بدنه جامعه دور می‌کنند.
بنابر نظر شفیعی سروستانی سیر تطور فرقه‌سازی در جهان اسلام در سه بازه زمانی تعریف می‌شود، مرحله نخست جریانی داخلی، با رویکردی داخلی این مقطع از صدر اسلام آغاز و تا قرن 12 ادامه دارد، جریان دوم جریانی داخلی با رویکردی خارجی (قرن 12 و 13) که در این مقطع فرقه‌های شیخیه، بابیت، بهائیت، وهابیت شکل می‌گیرد. با مراجعه به ملل و نحل شهرستانی فرقه‌های شکل گرفته در مرحله نخست، حاصل عدول از صراط مستقیم، غفلت از مبادی و معیارها، اختلاط آموزه‌ها، تعصب خودخواهی و قدرت طلبی‌اند اما آنچه در بازه زمانی قرن 12 و 13 رخ می‌دهد، محصول دسیسه استعمار، غفلت از مبادی و معیارها، خودفروختگی و عناد با معارف اصیل اسلامی‌اند. مرحله تاریخی سومی نیز در این بازه وجود دارد، جریان خارجی با رویکردی خارجی، محصول استراتژی جدید غرب علیه اسلام و مسلمین، غفلت مسلمین و معلمان فرهنگی، و خودباختگی.
این پژوهشگر افزود: آرام آرام فرقه‌ها بنیاد این سرزمین را از بنیاد اصلی جدا کردند. شبهاتی را دامن زدند و ما وقتی درباره هنگامه ظهور منجی موعود می‌خوانیم، این پرسش مطرح می‌شود که آیا امام مهدی دین جدید می‌آورد؟ خیر، آنچه می‌آورد، همان سنت رسول مکرم اسلام است. اغتشاش، انشعاب و تشتت چنان وارد زندگی مسلمانان شده است که وقتی امام زمان ظهور می‌کند، مردم فکر می‌کنند دین جدیدی آورده است در حالیکه دین جدیدی نیست.
شفیعی سروستانی در ادامه گفت: گفت‌و‌گو از فرقه‌ها مطلقا جدا از منجی‌گرایی نیست. منشا اصلی منبع صدور فرقه‌ها ابلیس است. ابلیسی که قسم خورده تا انسان را گمراه کند. عمر شیطان تا زمان ظهور ولی عصر(عج) است. چون می‌داند که در راس دین حقیقی بر صراط مستقیم حضرات معصوم نشسته‌اند، به جان مسلمین افتاد تا با گروه‌سازی و انشقاق آنها را از هم جدا کند که همین اتفاق هم افتاد. جریانی که در جهان اسلام اتفاق افتاد، جریان داخلی با رویکرد داخلی بعد از رحلت پیامبر (ص) بود. زمانی که پیکر رسول خدا هنوز بر روی زمین قرار داشت، نطفه فرقه‌سازی بسته شد.
وی افزود: جریان خلافت مسلمین از امامت حقه خارج شد و بنی‌امیه و بنی‌عباس شکل گرفت. این اولین جریان در صدر اسلام محصول عدول از صراط مستقیم بود. در غدیر مظهر صراط مستقیم مولا علی(ع) بود ولی در سقیفه بنا بر عدول از صراط مستقیم رویگردانی از مبادی اولیه‌ای که خداوند، رسول خدا و سنت رسول بود بنا گذارده شد. اختلاط آموزه‌ها را باعث شدند و قدرت‌طلبی باعث شد که شاهد شکل‌گیری اولین فرقه باشیم. تا 255 یعنی آغاز میلاد امام عصر خلفای عباسی حاکم هستند و این منصب به سلاطین منتقل می‌شود. تا قرن 12 در خود فرو برد. نقطه عطف فرقه‌سازی را از قرن 12 تا 13 شاهد هستیم. با جریانی که تا امروز نفس می‌کشد، بابیت، بهائیت و وهابیت در دو نقطه مهم از جهان اسلام یعنی عربستان سعودی و ایران شکل گرفت.
اسماعیل شفیعی سروستانی مشخصه‌های فرقه‌های قرن دوازدهم و سیزدهم که محصول استعمارند را اینگونه برشمرد: توجه عمده به بخشی از آموزه‌های اسلامی، اصرار موکد بر جدایی دین از سیاست، گرایش سیاسی به جریان‌های استعماری، تفرقه‌افکنی میان صفوف مسلمین، و شبهه‌افکنی در میان افکار عمومی. جریان دوم فرقه‌سازی که نقطه عطف دوم در قرن دوازدهم و سیزدهم هستند، ظاهر امر آن است که این جریان داخلی است، اما نگاهش کاملا به بیرون است و این جریان تا به امروز نفس می‌کشد و حیات دارد، ما در دو جغرافیای فرهنگی، یکی در جزیزه العرب کانون اهل تسنن، و دیگری در ایران کانون تشیع، شاهد شکل‌گیری دو جریان استعماری و معطوف به خارج با هدف ایجاد شبهه و انشقاق میان مردم امت اسلامی هستیم. جریان بابیه امری است که کانونی‌ترین اصل فرهنگ تشیع یعنی مهدویت را نشانه رفته است و این امر، درست در مقطعی که استعمار دارد پوست می‌اندازد تبلور پیدا می‌کند، در نظر داشته باشید، این جریان همزمان با فروپاشی امپراطوری عثمانی رخ می‌دهد و هدفی جز بلعیدن جهان اسلام را ندارد.
بهائیت فرقه است؟
حمیدرضا اسماعیلی پژوهشگر تاریخ معاصر در این جلسه با اشاره به گستردگی بهائیت اظهار داشت: مسئله بهائیت امری نیست که محاط به ظرف زمانی دوران قاجاریه و پهلوی باشد، در صورتی که این فرقه طی حیات 150 ساله خود از قامت یک فرقه چند هزار نفره خارج شده و هم اکنون در قامت یک سازمان گسترده‌اند که در 180 کشور دنیا شعبه داشته و منتشرند، پژوهشگران حوزه تاریخ معاصر و بهائی‌پژوهی نیز بیشتر ذهنیتی معطوف به ذکر تاریخ بهائیت دارند، سازمان سیاسی بهائیت سازمانی متصل به شبکه جهانی گلوبالیست‌ها که از همان 150 سال قبل تا به امروز پیوند بسیار محکمی دارند.
اسماعیلی با اشاره به این موضوع که به کاربردن واژه فرقه در پیوند با بهائیت غلط است، افزود: به کار بردن واژه فرقه در خصوص بهائیت اشتباه است، چرا که دارای سازمان جهانی است، مرکز آن در شهر حیفا در اسرائیل است، سازمانی به این گستردگی نمی‌تواند محاط به واژه فرقه باقی بماند. کتاب از شیراز تا حیفا بنیاد و تاریخ فرقه بابیه و سازمان بهائیت را به خوبی شرح می‌دهد که برای درک وضعیت امروزین نسبت حال ما به سازمان بهایت ضروری است. همین طور مرحوم آیتی نیز متنی دارند که در بیان ظرائف مربوط به بهائیت حائز نکات بسیار مهمی است که تاکنون بی‌نظیر است ولی این متن درخشان برای علاقمندان به تاریخ معاصر مهجور مانده است. دیگر آثار حسن نیکو، و مهتدی حتی از نسخه خطی به نسخه چاپی نرسیده است. طبق سرشماری که توسط خود بهائیان از این جمعیت انجام می‌شود، تعداد 3900 بهایی در ایران زندگی می‌کردند که بخش قابل ملاحظه‌ای از آنها نزدیک به 3700 نفر یهودی بوده‌اند و این امر در شناخت این فرقه بسیار موثر است که اگر امروز پیوند بسیار عمیقی با فراماسونری و گلوبالیست‌ها دارند، ناشی از ماهیت یهودی‌شان است.
گفتنی است کتاب از شیراز تا حیفا چاپ انتشارات هلال وابسته به موسسه فرهنگی هنری موعود عصر است که در پنج فصلِ «اصول ادیان دنیا هفت است»، «سرگذشت باب و بابیت»، «شریعت و احکام بابیت»، «جریانات بعد از باب تا ظهور بهاء»، «قطعاتی از گفته‌های بهاء (احکام و خطابه‌ها)» بهمن ماه امسال روانه بازار کتاب شد.
انتهای پیام
