اسراف؛ جنگیدن با محیط زیست + فیلم
اسراف برخاسته از جهالت و ناشی از غفلت ماست و همچون خوره به جان طبیعت، حیات و محیط زیست می‌افتد لذا به جرئت می‌توان گفت اسراف جنگیدن با محیط زیست است.
پس از چندین دهه تقابل و سوء استفاده گسترده بشر از محیط زیست و برتری این تفکر در جهان که به هر نحو باید از محیط زیست در جهت توسعه استفاده کرد، بشر بالاخره متوجه عواقب بسیار خطرناک صدماتی که به محیط زیست وارده کرده، شده است.
تشکیل نهادهای بین‌المللی و سازمان‌های مردمی متعدد برای حفاظت از محیط زیست و امضای توافق‌نامه‌های بین‌المللی متعدد(اگرچه بسیاری از دولت‌ها به این تعهدات پایبند نیستند) نشان دهنده توجه جهانی به مراقبت از محیط زیست است؛ اما نگاه اسلام به محیط زیست چگونه است؟ آیا اسلام در قبال محیط زیست سکوت کرده یا آموزه‌هایی در این زمینه دارد که متأسفانه مورد غفلت قرار گرفته است؟
خبرگزاری ایکنا در راستای عمل به وظیفه اطلاع‌رسانی در حوزه دینی و برای دریافت پاسخ به این سؤالات درس‌گفتارهای «محیط زیست در اسلام» را با ارائه حجت‌الاسلام سلمان بهجتی‌اردکانی، پژوهشگر محیط زیست در اسلام طی ۱۳ قسمت تهیه کرده و در معرض مطالعه و آگاهی مخاطبان قرار می‌دهد.
آخرین قسمت از این مجموعه را با موضوع «اسراف محیط زیست» با هم می‌بینیم و می‌خوانیم.
آسیب‌های فراوانی از ناحیه مصرف بی‌رویه متوجه طبیعت می‌شود. در دین، متون کهن، احادیث و تا به امروز در فقه معاصر ما حرمت اسراف مطرح شده است.
به کتاب‌های لغت برای دانستن معنای اسراف مراجعه کردم. در توضیح واژه اسراف در یکی از منابع لغت مشهور و معتبر آمده است: سرف یا سَرَف ریشه لغت اسراف و معادل با غفلت و غافل شدن است.
«جهالت» تعبیر دیگری بود که در آن کتاب آمده و توضیح داده شده بود که از همین ماده کلمه‌ای به نام «سُرفَت» وجود دارد که به معنای آفتی است که یک درخت گرفتار آن می‌شود و این آفت در برگ‌های درخت لانه کرده و برگ‌ها را جمع می‌کند و وقتی میزان این آفت در درخت زیاد شد درخت حیات خود را از دست می‌دهد و به چوب خشک تبدیل می‌شود. همین توضیح در خصوص واژه اسراف و ماده و ریشه لغوی آن کافی است که به قبح این گناه پی ببریم.
اسراف برخاسته از جهالت و ناشی از غفلت ماست و همچون خوره به جان طبیعت، حیات و محیط زیست می‌افتد لذا به جرئت می‌توان گفت اسراف جنگیدن با محیط زیست است.
امروزه مصرف بی‌رویه برخی از اجناس به خصوص مواد پلاستیکی به گونه‌ای شده که ریز پلاستیک‌ها حتی به عمق اقیانوس‌ها راه یافته و حیات آبزیان و موجودات دریایی اعم از حیوانات و گیاهان دریایی را به خطر انداخته و برخی را نابود کرده‌اند.
نه تنها حیات موجودات آبزی بلکه موجودات خشکی و انسان‌ها به دلیل این پلاستیک‌ها به خطر افتاده است.
امروزه ثابت شده است که میکروپلاستیک‌ها و ریز پلاستیک‌ها به داخل بدن ما راه یافته و حتی در قلب و اعضا و جوارح ما وجود دارند و سبب انواع و اقسام بیماری‌های لاعلاج می‌شوند.
پس آیا هنوز وقت آن نرسیده که بشر به خود بیاید و در مصرف بی‌رویه خود بازنگری کند. اسراف و مصرف بی‌رویه تابه کجا؟ تا به کی؟ به راستی که وقت آن رسیده انسان در نوع مصرف و تعامل خود با طبیعت اسراف را کنار بگذارد و حفظ طبیعت و مراقبت از آن را در پیش بگیرد.
انتهای پیام
