وقتی محبت‌های والدین چیزی جز گناه نیست/ ارائه الگوی عملی بجای دخالت علنی
گروه جامعه: کارشناس خانواده حوزه علمیه قم با بیان اینکه گاهی خانواده‌ها فراموش می‌کنند که تجسس در کار دیگران گناه است گفت: بهتر است خانواده بجای دخالت علنی الگوی عملی باشد.
ربابه کریم‌زاده نائینی، کارشناس خانواده حوزه علمیه قم در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، با اشاره به قبح تجسس و دخالت در امور دیگران در تعالیم دینی اظهار کرد: این کنجکاوی‌ها بعضا به ایجاد اختلاف منجر می‌شود.
وی یکی از زمینه‌های تجسس در امور دیگران را مربوط به زندگی خانوادگی و روابط زوجین با یکدیگر دانست و گفت: این تجسس‌ها به ایجاد اختلاف می‌انجامد و به کانون خانواده ضربه می‌زند ولی در نظر مردم قبح خود را به عنوان یک کار گناه از دست داده و به یک کار روزمره تبدیل شده است.
کریم زاده نائینی ادامه داد: گاهی والدین از سر خیرخواهی مسائلی را به فرزندان خود که تشکیل خانواده مستقل داده‌اند گوشزد می‌کنند، اما به لحاظ عدم علم و اطلاعات کافی نه تنها سخنان ایشان قفلی از زندگی زوجین جوان را باز نمی‌کند بلکه باعث ایجاد اختلافات بیشتر بین آنان نیز می‌شود و این همان چیزی است که در تعالیم دینی به عنوان گناه از آن یاد می‌شود.
وقتی بدگویی به غیبت کننده، شنونده و غیبت شونده آسیب می‌زند
وی بدگویی پشت سر دیگران را نه تنها دارای اثرات منفی بر روی غیبت شونده بلکه دارای تأثیرات بدی بر روی غیبت کننده نیز دانست و گفت: وقتی والدین بدگویی عروس و یا داماد خود را نزد فرزند خود می‌کنند نه تنها فرد غیبت شونده و شنونده را از لحاظ روحی آزار می‌دهند بلکه به لحاظ روانشناسی خود را نیز دچار احساسات منفی می‌کنند.
این کارشناس خانواده غیبت را عامل مهمی در ایجاد اختلاف میان زوجین دانست و گفت: اگر قبح غیبت در تعالیم دینی برای افراد کاملا شناخته شود، حاضر به لحظه‌ای بدگویی در مورد دیگران نمی‌شوند اما متاسفانه عدم انس کافی با تعالیم دینی برخی از رفتارهای روزانه ما را با گناه عجین کرده است که نه تنها زندگی اخروی بلکه زندگی دنیوی ما را نیز تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.
خانواده بجای دخالت علنی الگوی عملی باشد
وی از خانواده‌ها درخواست کرد در امور مربوط به زندگی زوج‌های جوان در صورت عدم آگاهی کافی دخالت نداشته باشند و گفت: تا زمانی که فرزندان از والدین راهنمایی نخواسته‌اند نیازی به مداخله در زندگی مشترک آنان وجود ندارد مگر اینکه آنان حس کنند فرزندانشان به بیراهه می‌روند، در این زمان نیز باید از مشاور متخصص برای حل این معضل کمک گیرند چرا که دخالت آنان چیزی جز ایجاد اختلاف میان زن و شوهر را به دنبال ندارد.
کریم‌زاده نائینی با بیان اینکه کودک تا هفت سالگی از والدین الگو می‌گیرد و از 7 تا 14 سالگی تحت آموزش‌های آنان است و پس از آن به عنوان وزیر همراه والدین است، گفت: اگر والدین در این سال‌ها و پیش از ازدواج فرزند خود بتوانند زندگی خانوادگی خود را، به ویژه در ارتباط با خانواده همسر به خوبی مدیریت کنند فرزند نیز به طور غیر مستقیم این آموزش‌ها را فرا گرفته و در زندگی شخصی خود بکار می‌گیرد.
سازش فقط مخصوص زن و شوهر نیست
وی سازش را اصل اساسی زندگی زناشویی دانست و گفت: ساختن با یکدیگر باید علاوه بر روابط زن و شوهر در روابط عروس و داماد با خانواده همسر خود و بالعکس نیز وجود داشته باشد. والدین اگر می‌خواهند عملکرد آنان از گناه به دور بماند و با روزمرگی‌های خود دچار خطا و گناه نشوند بهتر است با مشاهده رفتارهای نادرست عروس و یا داماد خود سازش پیشه کنند و این همان دستور به گذشت در اسلام است.
