آموزش رواداری و مدارا با دیگران در برنامه «با قرآن در صحنه» آیت‌الله طالقانی

به گزارش خبرنگار ایکنا؛ همایش «طالقانی و زمانه ما» امروز، 22 آبان، با حضور جمعی از اندیشمندان و علاقه‌‌مندان در سازمان اسناد و کتابخانه ملی برگزار شد.

اشرف بروجردی، رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی، در این همایش بیان کرد: در این نشست به همه کسانی که با نام مجاهد نستوه، آیت‌‌الله طالقانی، خو گرفته‌‌اند و او را اسوه‌‌ای می‌‌دانند که تجلی‌‌گر بیداری راستین، خلق حسن و آموزگار ادب و متانت و عشق به انسان‌‌ها و مروج سیره و سلوک محمدی و علوی بود، خوش‌آمد می‌‌گویم. در این نشست باید به یکدیگر متذکر شویم که حقیقت وجودی او جاودانه می‌‌ماند.

وی در ادامه افزود: او پدری بود که سایه پدری‌‌اش آن‌قدر گسترده بود که هیچ مرزی برای این فراگیری نبود، مگر ظلم ظالم و شرک مشرکی که خود معلول ظلم است که «إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ». بر زیر این چتر وسیع آرامش بود که انسان‌‌ها آن را حس می‌‌کردند و با آن خو گرفته بودند و در آرامش است که اندیشه و تفکر فرصت و قدرت بروز و ظهور پیدا می‌‌کند و از تضارب آرا و افکار و اندیشه‌‌های راستینش به دست می‌‌آید که نوای او در گوشمان است که می‌‌گفت: «فَبَشِّرْ عِبادِ الَّذينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ»، بشارت باد بندگانی را که همه سخنان را می‌‌شوند و خود بهترین را انتخاب‌‌گرند.

بروجردی بیان کرد: همه سخن او در پاسداشت عبودیت و بندگی خدای یکتا برای رسیدن به حقیقت زندگی بود. آنگاه که در گوشمان زمزمه می‌‌کرد آیات وحی را تا یاد بگیریم که بگوییم «به جهان خرم از آنم که جهان خرم از او است، عاشقم بر همه عالم که همه عالم از او است». ما که تشنه حقیقت بودیم در ساعت برنامه «با قرآن در صحنه»، همه وجودمان گوش بود که کلام گرمش را بر جان بنشانیم و یاد بگیریم که با دیگران زندگی را تجربه کنیم و رواداری و مدارا را با دین به دیگران آموزش دهیم و خود عامل باشیم. آنجا که در خطبه‌‌های نماز جمعه چنین می‌‌گفت: «الْيَمِينُ وَ الشِّمَالُ مَضَلَّةٌ وَ الطَّرِيقُ الْوُسْطَى هِيَ الْجَادَّةُ»(چپ و راست گمراهى، و راه ميانه، جاده است).

وی در ادامه افزود: امروز اینجا در سازمان اسناد و کتابخانه ملی، در گنجینه علم و دانش یادش را نامش را و آموزه‌‌هایش را تکریم می‌‌کنیم تا نسل آینده و حال بداند که ذخیره و اندوخته فرهنگی و علمی و دانشی این سرزمین حاصل کدام اندیشه است و چه سرمایه‌‌های عظیمی ذخیره و پشتوانه آموزه‌‌های آن می‌‌باشد و ریشه آن در چه کشتزاری رشد کرده است. او پدر همه بود، هم معلم مهربان بود و هم دلسوز و هم هدایت‌‌گر. راهنمایی برای هر آنکه به سخنش گوش می‌‌داد و جانش صیقل می‌‌خورد. همو که حاصل رفتار و گفتارهایش در وجود فرزند گرامی‌‌اش، «اعظم»، تجلی یافت که چند صباحی است این گوهر ارزشمند را نیز از دست داده‌‌ایم.

بروجردی در انتها بیان کرد: امروز به او می‌‌گوییم که ای معلم عزیز و ای فقیه زمان‌شناش و ای مروج علم و اخلاق و ای منادی وحدت و مروت و مدارا، به خودمان و یکدیگر متذکر می‌‌شویم که رسم شاگردی به جای آوریم. پاسداشت آموزه‌‌هایت هستیم تا ایران عزیزمان به وجود ارزشمند شما بر خود ببالد.