نماز بار گناهان را سبک و آتش گناه را خاموش می‌کند
گروه اندیشه: حضرت محمد(ص) در هنگام نماز رو به یاران خود دو جمله می‌فرمودند؛ ابتدا از آن‌ها می‌خواستند برخیزند و آتش گناهان خود را با خواندن نماز خاموش کنند و جمله دوم ایشان این بود که برخیزید و بار گناهی را که بر دوش خود گذاشته‌اید را سبک کنید.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، به نقل از روابط عمومی مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی، «سرچشمه» جلسه دیگری از سلسله جلسات «شرح صحیفه سجادیه»، توسط حجت‌الاسلام والمسلمین حاج‌علی‌اکبری، عصر دیروز، دوشنبه 8 اردیبهشت، در مسجد 72 تن این مجموعه فرهنگی برگزار شد.
براساس این گزارش، وی در بخش اول سخنان خود با مروری بر مباحث جلسه گذشته گفت: موضوع بحث ما گزارش مضامین عالی و رفیع دعای 39 صحیفه سجادیه بود. دربخش پایانی این دعای نورانی، کاملا با عنوان دعا که همان طلب عفو و درخواست رحمت است هماهنگ شده است. نکته قابل توجه، این بود که در هنگامی‌که ما به حق‌الناس مبتلا می‌شویم چه اتفاقی برای ما رخ می‌دهد؛ در دعای 38 و ابتدای دعای 39 به نسبت بین حق‌الله، حق‌الناس و حق‌النفس اشاره شد و ما جداگانه راجع به هر یک از این موارد صحبت کردیم. اما در نسبت بین این‌ها فرصتی برای صحبت نشد. در اینجا و فقط در حد طرح یک مسئله، به آن می‌پردازیم. مسئله این است که این حقوقی که مطرح شده همه ذیل حق‌الله است. حق‌الناس و حق‌النفس، ذیل حق‌الله تعریف می‌شود، بنابراین هر حق‌النفسی، حق‌الله هم هست و هر حق‌الناسی هم حق‌الله است. اما مطلب بعدی، این است که بین این دو حق‌الناس و حق‌النفس هم ارتباط پیچیده و ظریفی وجود دارد. هر ظلم به ناس، ظلم به نفس هم تلقی می‌شود. در واقع با اِعمال ظلم، انسان نفس خودت را در گرو شخص یا اشخاص قرار می‌دهد که این ظلم بر آن‌ها روا داشته شده است.
رئیس ستاد رسیدگی به امور مساجد ادامه داد: خداوند امکان برقراری با تمام عوامل شهود و غیب را در انسان به وجود آورده است. تو را خلق کرده و از آینه وجود تو عالم را به تو نشان داده است. غیر از نفس درونی هر انسان، خط ارتباطی دیگر برای او وجود ندارد. این همان جام جهان بین یا جام جهان‌نما است. اگر به نفس خود برسی، به همه عالم خواهی رسید. انسان قدرت تحلیل دارد؛ از طریق دیده‌ها و شنیده‌ها به قسمت تفکر می‌رسد. تفکر که فعال شد آنگاه انسان شروع به تشبیه کردن می‌کند. در این هنگام است که انسان قدرت رسیدن به فرازمان هم پیدا می‌کند. انسان با ظلم به نفس خود این امکان را که خداوند برای او فراهم کرده است را از بین می‌برد. این ستم، ستم بسیار بزرگی است که انسان با ظلم به خود مرتکب می‌شود.
وی درادامه افزود: در قرآن کریم بعضی وقت‌ها که سخن از گناه آمده است، خداوند برای راحتی فهم انسان گناه را به باری تشبیه کرده که بر دوش انسان قرار گرفته و او قدرت حمل آن بار را ندارد. انسان مسافری است که باید راه سختی را با این بار طی کند، راهی که دارای گردنه‌های مرتفع و صعب‌العبور است و انسان ناچار است از این مسیر برای رسیدن به مقصدش عبور کند و این بار اجازه عبور نمی‌دهد و باعث کندی و یا عدم حرکت می‌شود. مشکل ما مشکل غفلت است. نمی‌فهمیم چه باری را در طول زندگی بر دوش خود می‌گذاریم و از چه مسیرهایی باید عبور کنیم. در این زمان است که از دیگران می‌خواهی به تو کمک کنند ولی کسی به تو کمک نخواهد کرد، حتی عزیزانت دراین راه تو را تنها خواهند گذاشت؛ زیرا که هر کس در آن موقع گرفتار بار خودش است. امام در ادامه این دعا می فرماید: «خداوندا تا دیر نشده و من از دنیا نرفته‌ام این بار را با عفو خودت از دوش من بردار».
این پژوهش‌گر حوزه دین در بخش پایانی این جلسه گفت: در زمان‌هایی که هیچ کس توان کمک کردن به تو برای کم کردن و یا برداشتن این بارسنگین گناه را ندارد، تنها ائمه و معصومین(ع) هستند که می‌توانند با شفاعت تو پیش خداوند بار سنگین گناهانت را سبک کنند. حضرت محمد(ص) در هنگام نماز رو به یاران خود دو جمله می‌فرمودند: ابتدا از آن‌ها می‌خواستند برخیزند و آتشی را که با گناهان خود روشن کرده‌اند را با خواندن نماز خاموش کنند و جمله دوم ایشان این بود که برخیزید و بارگناهی را که بر دوش خود گذاشته‌اید را سبک کنید. نماز باعث می‌شود آتش گناه ما و سنگینی آن از بین برود.
یادآور می‌شود، سلسله جلسات «شرح صحیفه سجادیه»، دوشنبه هرهفته، قبل از نماز مغرب و عشاء در مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی«سرچشمه» به آدرس میدان بهارستان، نرسیده به چهارراه سرچشمه، انتهای خیابان صیرفی‌پور، برگزار می‌شود و شرکت در آن برای عموم علاقه‌مندان آزاد است.
