قرآن را برای به کار بستن بخوانیم + فیلم

به گزارش ایکنا، مجموعه درس‌گفتارهایی با عنوان «مشقی برای قرآن‌خوانی؛ اصلاح رویکرد رجوع به قرآن» ویژه ماه مبارک رمضان در ۳۰ قسمت تهیه شده است که شش قسمت آن با تدریس احمدرضا اخوت، پژوهشگر قرآنی، ارائه شد و از قسمت هفتم تا دوازدهم را رضا دژبخش، کارشناس قرآنی و مسئول مدرسه تزکیه و تعلیم دانشگاه تهران، تدریس خواهد کرد. در ادامه متن و فیلم سخنان ایشان را بخوانید و ببینید؛

«بسم الله الرحمن الرحیم

ماه مبارک رمضان است و ماه قرآن. ان‌شاء‌الله خدا به ما در این ماه کمک کند تا قرآن به زندگی‌مان وارد شود و هیچ وقت از آن جدا نشویم.

گفتیم که باید یاد بگیریم قرآن بخوانیم، به آن احساس نیاز کنیم و وقت بگذاریم تا با قرآن انس بگیریم.

وقتی قرآن می‌خوانیم باید بدانیم که برای چه قرآن می‌خوانیم؟ قرآن را می‌خوانیم که چه اتفاقی برایمان بیفتد؟ گفتیم که قرآن کتاب هدایت و رشد ماست، پس قرآن را می‌خوانیم که با آن رشد کنیم. هدایت شویم؟ چه اتفاقی برایمان بیفتد؟ از گمراهی خارج شویم. حال گمراهی ممکن است در ابعاد بزرگ یا کوچک باشد.

قرآن می‌خواهد انسان را از گمراهی خارج کند و در مسیر اصلی زندگی‌اش قرار دهد. برای اینکه قرآن خواندن برای ما این فایده را داشته باشد لازم است که وقتی قرآن می‌خوانیم آن را به کار ببندیم. باور کنیم که خداوند در قرآن با ما سخن می‌گوید و ما به چیزی که خدا به ما گفته است بی‌توجه نباشیم.

اصلاً جالب نیست یا می‌توانم بگویم زشت است که به سراغ قرآن برویم و آن را بخوانیم ولی قصد به کار بستن آن را نداشته باشیم. این کار باعث حرف‌هایی مثل این می‌شود که قرآن کاربردی نیست. قرآن واقعاً کاربردی است. وقتی احساس نیاز به قرآن وجود داشته باشد، واقعاً کاربردی است.

در سوره بقره آمده است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ، الم ﴿۱﴾ ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ ﴿۲﴾» این کتابی است که شکی در آن نیست، این کتاب برای افرادی که متقی باشند هدایت است و راه را به آن‌ها نشان می‌دهد، پس اگر قصد به کار بستن داشته باشم، توجهم به این جلب می‌شود که من می‌خواهم از هدایت قرآن بهره‌مند شوم. پس باید متقی باشم؟ بعد برایم این سؤال پیش می‌آید که چطور متقی باشم؟ سپس می‌فرماید: «الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ ﴿۳﴾ وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ ﴿۴﴾»، متقین را معرفی می‌کند و ویژگی‌هایشان را می‌گوید. این کاملاً کاربردی است و من می‌فهمم که برای اینکه بتوانم از هدایت قرآن بهره‌مند شوم باید به غیب ایمان داشته باشم. بعد می‌توانم بررسی و تحقیق کنم که چطور ایمان به غیب را افزایش دهم. اینکه من تفکر و بررسی کنم و بفهمم که چطور اینها را عملیاتی کنم، مثلاً ایمان به غیب چگونه در زندگی‌ام عملیاتی می‌شود؟ همانی است که خدا در قرآن از ما خواسته است.

بعد باید اقامه نماز کنم. بالاخره وقتی این آیات را می‌خوانم و با آن‌ها مواجه می‌شوم، اگر قصد به کار بستن آنها را داشته باشم، متوجه نمی‌شوم که باید نماز بخوانم؟ حالا چطور نماز را اقامه کنم؟ بعد باید از هر چیزی که به من روزی شده است انفاق کنم. بررسی اینکه چطور انفاق کنم و بهترین نوع انفاق چیست، مربوط به آدمی است که قصد به کار بستن آیات قرآن را داشته باشد.

پس وقتی به قرآن رجوع می‌کنیم، باید قصد به کار بستن آن را داشته باشیم. اگر از اول اینگونه سراغ قرآن برویم، می‌توانیم قرآن بخوانیم، چه اینکه بعضی از حقایق قرآن در رجوع مکرر به آن برای انسان کشف و واضح می‌شود، یعنی وقتی من مفهومی را از قرآن دریافت و آن را وارد زندگی‌ام می‌کنم، آن مفهوم کامل‌تر برایم درک می‌شود. ساختار انسان همین است. انسان وقتی چیزی را دریافت می‌کند، فهمش به واسطه خروجی دادن و عمل کردن ارتقا پیدا می‌کند.

برای اینکه قرآن بخوانم، نیاز دارم از ابتدا به قصد به کار بستن بخوانم و بعد وقتی که به کار می‌بندم، فهمی که از قرآن برای من حاصل می‌شود در چرخه بالارونده‌ای قرار می‌گیرد. می‌خوانم، می‌فهمم، به کار می‌بندم و وقتی به کار بستم، خواندن بعدی فهم بالاتری را برای من ایجاد می‌کند. باید قرآن را به کار ببندم تا بتوانم بخوانم و باید بخوانم برای اینکه به کار ببندم. ان‌شاء‌الله خدا به ما توفیق دهد که در ماه مبارک رمضان قرآن‌خوان شویم و قرآن‌خوان بمانیم».