به گزارش ایکنا، قسمتهای 26 تا 30 مجموعه درسگفتارهای «مشقی برای قرآنخوانی؛ اصلاح رویکرد رجوع به قرآن» را هانی چیتچیان، مدرس مجمع مدارس دانشجویی قرآن و عترت دانشگاه تهران، تدریس میکند. در ادامه متن و فیلم این سخنان را بخوانید و ببینید.
«بِسمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
گستره استفاده از قرآن در زندگی ما تا کجاست؟ گفتیم که عمق استفاده از قرآن و وسعت استفاده از آن تا کجاست و قرآن فقط برای احکام و چند گزاره ساده نیست، بلکه ابعاد کلان زندگی انسان را شامل میشود.
اگر دین الهی آمده که زندگی انسان را به سمت هدایت ببرد، پس قرآن کریم که کلام خدا و منبع اصلی دین است و همه ابعاد زندگی انسان را دربرمیگیرد، یک برنامه و نظام زندگی است نه فقط یک موضوع زندگی. لذا تمام ابعاد زندگی انسان را شامل میشود. کافی است یک بار آیات قرآن را مرور کنید و ببینید که چه دستور عملی دارد و در مورد باورها و اعتقادات چه گفته است؟ همچنین در مورد نوع نگاه به عالم صحبت کرده، در مورد چیزهایی که باید دید و شنید، چیزهایی که باید در قلب انسان نفوذ کند، در مورد عواطف و جنبههای فردی و اجتماعی سخن گفته است و موضوعات هستیشناسانه و سیاسی و اجتماعی دارد.
قرآن یک برنامه جامع و کامل است و تا من و شما نخواهیم مثل یک برنامه و کتاب برنامه از آن استفاده کنیم، از بسیاری از نکات و آموزههای قرآن محروم میمانیم. از قرآن باید مثل یک کتاب برنامه استفاده کرد. نباید فقط قرآن را باز کرد و برای چند عمل از آن استفاده کرد. نمیخواهم بگوییم این خاصیت ندارد. باور کنید همهگونه قرآن خواندن خاصیت دارد. از بس که این کتاب بینظیر است، اما این کتاب گفته که چگونه از آن استفاده کنید. پیامبر گرامی اسلام(ص) فرمودند که بهترین شما کسی است که مدام قرآن میخواند، دوباره میخواند، دوباره میخواند و دوباره میخواند. دائم تمام قرآن را میخواند. چرا پیامبر(ص) این سخن را فرمودند، زیرا مجموعه این کتاب یک نظام اجتماعی زندگی و یک نظام کلان کامل را درست میکند. قرآن را باید به عنوان کتاب برنامه خواند. چگونه میتوانیم قرآن را به عنوان کتاب برنامه بخوانیم؟ وقتی یک سوره قرآن را مطالعه میکنیم، جنبههای رفتاریاش را معلوم کنیم.
سوره مبارکه تغابن، همان سورهای که به ما در مورد اعمال توضیح میدهد، چه نکاتی را مطرح کرده است. ابتدای سوره در مورد تسبیح خداوند تبارک و تعالی است و ما را دعوت کرده که چه موضوعاتی را ببینیم. چه سؤالاتی را مطرح کرده که باید در مورد آنها فکر کنیم و چه هدفی را برای زندگی قرار داده است. مجموعه ابعاد شناختی، باوری، اعتقادی، دیدنی، شنیدنی، مقصدی و عملی، قرآن را وارد زندگی ما میکند و نمیتوانیم فقط یک جزء آن را وارد زندگی کنیم.
در قسمت قبلی مثالی را از آیه وضو در قرآن کریم بیان کردم. همان آیه که در مورد وضو صحبت میکند جنبه شناختی، معرفتی و عملی دارد. قرآن را باید به عنوان یک برنامه جامع خواند و این اتفاق بسیار مهم است.
میدانید یکی از اشکالات ما چیست؟ وقتی قرآن میخوانیم، فکر میکنیم بلدیم و دیگر خودمان را به این متن نمیسپاریم و با آن حرکت نمیکنیم و میگوییم که بلد هستیم. خدا میگوید که این را شنیدید؟ میگوییم بلدیم. در مورد این فکر کردید؟ بلدیم، من گفتم در مورد این فکر کردید؟ اصلاً جواب این سؤال چیست؟ از روی آیه رد میشویم. جواب بده، بگو بله یا نه. خدا میخواهد من و شما را با قرآن حرکت دهد.
دوستانی که در عرصه رسانه و تعلیم و تربیت هستند وقتی میخواهند مطلبی را به دیگران بگویند برایش سناریو و طرح درس مینویسند و میگویند چه کنیم که فعالیتی را روی مخاطب اجرا کنیم که حرف ما را بفهمد. به آیات قرآن دقت کنید. نظام تمام آن طرح درسی است. یک محتوا را مثل مقاله نگفته است، بلکه یک سوره را با سؤال شروع کرده و آن یکی را با یک صحنه دیدنی و دیگری را با یک گزاره و بعدی را با یک جنگ شروع کرده است. باید خودمان را به طرح درس قرآن بسپاریم. وقتی قرآن در تمام زوایای زندگی من و شما وارد شود بسیار اثرگذار است و میبینید که قرآن گسترده وسیعی برای زندگی کردن خواهد داشت که انشاءالله از آن بهرهمند میشویم.»
انتهای پیام