علامه حکیمی تشیع را تنها راه رستگاری می‌دانست

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدتقی سبحانی، رئیس بنیاد بین‌المللی امامت، 31 مردادماه، در مراسم نکوداشت نخستین سالگرد رحلت علامه محمدرضا حکیمی که در بنیاد پژوهش‌های آستان قدس رضوی‌ برگزار شد، به بیان تبیین اندیشه علامه حکیمی پرداخت و اظهار کرد: در سوگ مردی نشسته‌ایم که اندیشه‌های او همچنان در ذهن و ضمیرمان طنین‌انداز است. استاد حکیمی فریاد روزها را شنید و الهیات الهی را خردمندانه آموخت و از عدالت گفت و با عدالت زیست.

وی با تاکید بر اینکه استاد حکیمی ژرف‌اندیش بود، بیان کرد: بررسی شخصیت‌ها را می‌توان از دو زاویه یعنی نگاه به تولیدات و دانشی که پدید آوردند و محصولاتی که در اختیار نسل‌ها گذاشتند و نیز تجربیات آنها در اندیشیدن و گشودن راه‌ها و افق‌ها موردبررسی قرار داد.

سبحانی ادامه داد: استاد حکیمی صداقت و ایمان و صفا را حقیقتی مجسم شد و رفت و با رفتنش ما را با مسئله‌های بزرگ و بزرگتر از روزگار او باقی گذاشت. رسالت‌های خود را به انجام رساند و رسالت‌هایی از گونه‌های دیگر را بر جای گذاشت.

وی آثار مرحوم علامه حکیمی را بسیار پربار برشمرد و افزود: ما ممکن است کتابخانه فکر و اندیشه حکیمی را در منزل داشته باشیم، اما باید ارزش علامه حکیمی را در تجربه‌های زیست فکری او دنبال کنیم‌. به نظر می‌رسد مرحوم علامه حکیمی با دوگانه‌ها زیست می‌کرد. تجربه زیستی حکیمی ما را وارد فضای جدید می‌کند. او با ابعاد مختلف دین‌داری مرتبط بود، در عین حال با روشن‌فکرترین صاحبان اندیشه نه تنها نشست و برخواست داشت، بلکه می‌گفت و می‌آموخت.

رئیس بنیاد بین‌المللی امامت گفت: حکیمی بزرگ از دنیای کوچک ما گذشت و زیورهای دنیا را بر پای دین فهمی گذاشت تا دِین خود را به دین و مردمان دنیا ادا کند. استاد حکیمی بزرگ دین را در معارف ناب آن می‌خواست و خطاهای دین‌فهمی را می‌شناخت و می‌پذیرفت، اما خطرات دین‌شناسی‌های بیگانه از خط انبیایی و اوصیایی را گوشزد می‌کرد.

وی ابراز کرد: او دین را برای انسان می‌خواست و درد انسان را در کانون دین‌شناسی خود نهاده بود و بر ما هشدار می‌داد که از دو مفهوم انسان و انسانیت اولی در کوچه‌ها و دومی در کتاب‌ها سرگردان است.

سبحانی اظهار کرد: استاد حکیمی خط سرخ و سبز تشیع را تنها راه رستگاری می‌دانست و رهروان اصیل آن را در هر زمان بهترین اسوه‌ها و الگوهای زیستن، رفتن و شدن می‌دانست.

رئیس بنیاد بین‌المللی امامت تصریح کرد: امامت برای حکیمی همه چیز بود، او امام را حقیقتی جاوید در حیات هستی می‌شمرد. او با ولایت زیست و با ولی زمان خود سر و سری همیشگی داشت و زبان او شناختن و شناساندن امام و ولایت به جامعه بود.

سبحانی با اشاره به جایگاه عقل در اندیشه علامه حکیمی ابراز کرد: کمتر آثاری از او نشانی از عقل‌گرایی ندارد. نکته مهم دیگر گسترده‌سازی دامنه عقل و عقل‌ورزی است. همه دانشمندان از حوزه عقل یاد کردند و عنصر اندیشه دینی در همه آثار به فراوان یافت می‌شود. از دیگاه علامه حکیمی عقل همه قالب‌های بشری را فرو می‌شکند و خودش را به عنوان حاکم نشان می‌دهد و این گستره خردورزی در اندیشه او، ساحت‌های مختلف را ساخته است.