رواج جریان تفکیک در جامعه علمی کشور
رئیس جامعه المصطفی العالمیه گفت: در عصر کنونی در جامعه علمی ما دیدگاه‌هایی رواج یافته است که از آنان با عنوان جریان تفکیک یاد می‌شود و قائل به جدایی میان آموزه‌های وحیانی و یافته‌های عقل ناقص بشری هستند.
به گزارش خبرنگار ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین علی عباسی، رئیس جامعه المصطفی العالمیه، شامگاه یکشنبه ۱۹ آذرماه در نشست علمی «تبیین رابطه علم و دین» که به همت دبیرخانه هفته پژوهش المصطفی در سالن عارف حسینی مجتمع جامع امام خمینی(ره) برگزار شد، به مسئله رابطه علم و دین پرداخت و اظهار کرد: این موضوع در قرن‌های اخیر بیش از گذشته مورد توجه جامعه علمی قرار گرفته است. در عصر جدید و همراه با پیشرفت‌های علوم تجربی در غرب، زمینه برای برخی فراهم شد تا به ادعای وجود ناسازگاری میان آموزه‌های دینی و یافته‌های تجربی دامن زنند.
وی با اشاره به تغییر دیدگاه اندیشمندان از نیمه دوم قرن بیستم به بعد، تصریح کرد: با تغییر شرایط جهان، موضع اندیشمندان نیز تفاوت یافت و دیدگاه‌های جدیدی در خصوص رابطه علم و دین پدید آمده است.
استاد جامعه المصطفی العالمیه با اشاره به وجود نمونه‌هایی از تعارض میان برخی علوم با آموزه‌های دینی، یادآور شد: برای نمونه در برخی ادوار تاریخ اسلام، سابقه بدبینی میان فلسفه و دین وجود داشت. نمونه روشن آن شخصیت غزالی است که آموزه‌های فلسفی را ناسازگار با دین می‌خواند. البته این شبهات و اشکالات توسط برخی اندیشمندان پاسخ داده شد، ضمن اینکه فلسفه مُحقق، با فلسفه حقیقی تفاوت دارد و ممکن است در برخی نحله‌های فلسفی، دیدگاه‌هایی مطرح شده باشد که با ظواهر یا نصوص دینی در تعارض باشد.
حجت‌الاسلام والمسلمین عباسی ادامه داد: در عصر کنونی نیز در جامعه علمی ما دیدگاه‌هایی رواج یافته است که از آنان با عنوان جریان تفکیک یاد می‌شود و قائل به جدایی میان آموزه‌های وحیانی و یافته‌های عقل ناقص بشری هستند. البته این دیدگاه هوادارانی دارد و در جای خود باید مورد بررسی و تأمل قرار گیرد.
وی آنچه به عنوان مسئله تعارض میان علم و دین مطرح شده است را غالباً ناظر به اختلاف میان یافته‌های علوم تجربی با آموزه‌های دینی به ویژه تفسیر‌های رایج در آیین مسیحیت دانست و ابراز کرد: طبیعتاً در این تعارضات و ناسازگاری‌ها باید به نفع یک طرف داوری صورت گیرد و غالباً داوری‌ها به نفع علم بوده است. افرادی نیز پیدا شدند که با انگیزه‌های دینی، به دنبال یافتن راه حل برای این تعارضات بودند؛ از جمله برخی علم و دین را دارای قلمرو‌های جداگانه و حیطه دین را ماوراءالطبیعه و قلمروی علم را دنیای مادی دانستند. البته این دیدگاه نیز جای تأمل دارد، زیرا نمی‌توان گفت دین به صورت کلی سخنی درباره مسائل مادی ندارد.
رئیس جامعه المصطفی بیان کرد: برخی نیز دیدگاه تعامل میان دین و علم را مطرح نمودند به این صورت که علم می‌تواند مبانی و پیش‌فرض‌های خود را از دین اتخاذ کند و دین نیز متقابلاً می‌تواند از یافته‌های علمی برای بیان دیدگاه‌ها و اثبات دعوای خود استفاده نماید. بر اساس این نگاه، گویی علم و دین در عرض یکدیگر قرار دارند؛ اما بر اساس نظر برخی اندیشمندان معاصر، علم و دین در طول یکدیگر هستند و دین روح حاکم بر پیکره علم به شمار می‌آید.
انتهای پیام
