عظمت خدا چشم و دل متقین را پر کرده است + فیلم
پژوهشگر نهج‌البلاغه در درس‌گفتار شرح خطبه متقین اظهار کرد: یکی از خصوصیات متقین است که خدا همه وجودشان را در برگرفته و عظمت خدا تمام چشم و دل آنها را پر کرده است، در نتیجه غیرخدا در چشم آنها کوچک آمد و چون دنیا را کوچک دیدند وابسته و دلبسته دنیا نشدند.
به گزارش ایکنا، سیدحمید خویی از نوادگان آیت‌الله خویی و محقق و پژوهشگر نهج‌البلاغه و عضو هیئت علمی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران است. وی در سلسله درس‌گفتارهای «جرعه‌ای از کلام امیر(ع)» در خبرگزاری به بیان نکاتی درباره خصوصیات متقین از منظر حضرت علی(ع) پرداخته است که قسمت یازدهم آن از نظر می‌گذرد؛
یکی از مهم‌ترین فرازهای خطبه متقین و یکی از اصلی‌ترین شاخص‌های پارسایی و پرواپیشگی در کلام امیرالمؤمنین(ع) این جمله است که «عَظُمَ الْخالِقُ فى اَنْفُسِهِمْ، فَصَغُرَ ما دُونَهُ فى اَعْيُنِهِمْ؛ پروردگان در جان و فکر آنها عظیم شد و همه وجودشان را فراگرفت پس هر آنچه جز خدا به چشم آنها کوچک آمد». این نکته بسیار مهمی است. ما چقدر خدا را در زندگی خودمان بزرگ می‌بینیم و عظمت وی را درک و تعظیم می‌کنیم. همه ما روزی حداقل پنج بار در آغاز نماز بانگ «الله اکبر» برمی‌آوریم، اما آیا حیات و سلوک ما هم همسو با این قولی که بر زبان می‌آوریم هست؟ آیا واقعاً خدا را بزرگتر و چیره‌تر از هرآنچه در ذهن‌مان می‌شناسیم در نظر می‌گیریم؟
اما یکی از خصوصیات متقین این است که خدا همه وجودشان را در برگرفته و عظمت خدا تمام چشم و دل آنها را پر کرده است، اما نتیجه مهم این پدیده این است که هر آنچه جز خداست در چشم آنها کوچک آمده است و چون دنیا را کوچک دیدند وابسته و دلبسته آن نشدند و در جست‌وجوی فزونی تملکات خود برنیامدند. دو مورد از بزرگترین گرفتاری‌های ما در این دنیا حس تعلق و تملق است که اندیشیدن به آخرت و برنامه‌ریزی برای آن را دشوار می‌کند و این تعلقات دنیوی مهم‌ترین مانع زهد است.
حافظ به زیبایی می‌گوید:
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود / ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است
مهم‌ترین علت تعلقات دنیوی بزرگ و ارزشمند دیدن دنیاست؛ اینکه چشم ما زرق و برق دنیا را ببیند و دلبسته آن شود اما پارسایان چون عظمت خدا را درک کرده‌اند بنابراین چنین تعلقاتی ندارند. در جایی از نهج‌البلاغه، امیرالمؤمنین(ع) یک برادر دینی خود را معرفی می‌کنند که ظاهراً ابوذر غفاری بوده است که در اولین خصوصیت ارزشمند اخلاقی وی می فرمایند: بزرگ می‌کرد او را در چشم من، کوچکی دنیا در چشم او.
این را باید به عنوان یک فرمول در ریاضیات رستگاری در نظر بگیریم که هرچه دنیا را بزرگتر ببینیم خودمان کوچکتر هستیم و هرچه دنیا را کوچکتر ببینیم خودمان بزرگتر می‌شویم و می‌توانیم به آن سعادت اخروی و عظمت‌ها و نعمت‌های ماندگار دنیوی دسترسی بیشتری داشته باشیم.
انتهای پیام
