جرعه‌ای از کلام امیر/ 15
مسلمان شر نمی‌رساند؛ امنیت می‌‌بخشد + فیلم
پژوهشگر نهج‌البلاغه در شرح خطبه متقین گفت: حضرت فرمودند: «شُرورُهُم مَأمُونَةٌ» یعنی دیگران از شر متقین در امان هستند. به بیان دیگر، مسلمان کسی است که سایرین از زبان و دست او در امان باشند. اگر کسی نماز بخواند، اما باعث مردم‌آزاری شود، اگر روزه بگیرد، اما شرّ وی به دیگران برسد، در منطق رسول خدا(ص) این شخص مسلمان شناخته نمی‌شود. آیا تاکنون تقوا را این گونه معنا کرده‌ایم؟
به گزارش ایکنا، سیدحمید خویی از نوادگان آیت‌الله خویی و محقق و پژوهشگر نهج‌البلاغه و عضو هیئت علمی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران است. او در سلسله درس‌گفتارهای «جرعه‌ای از کلام امیر(ع)» در خبرگزاری ایکنا به بیان نکاتی درباره خصوصیات متقین از منظر حضرت علی(ع) پرداخته است که قسمت پانزدهم آن از نظر می‌گذرد؛
یکی از خصوصیاتی که حضرت امیرالمؤمنین(ع) در توصیف پارسایان و متقین به کار برده‌اند این است که «شُرورُهُم مَأمُونَةٌ»؛ یعنی دیگران از شر آنها در امان هستند؛ بدین معنا که مؤمن منبع تمام و کمال خیر است و از وی غیر از خیر و خوبی نسبت به دیگران صادر نمی‌شود. او مأمور به عمل صالح و استباق در خیرات است. این فرمان خدا به پارسایان است که باید بر هم در فعل خیر پیشی بگیرید.
در جمله‌ای که هم از امیرالمؤمنین(ع) و هم رسول خدا(ص) نقل شده آمده است که «المُسلِمُ مَن سَلِمَ المُسلمونَ مِن لِسانِهِ و يَدِهِ»؛ یعنی مسلمان کسی است که دیگر مسلمانان از زبان و دست او در امان باشند. اگر کسی نماز بخواند، اما باعث مردم‌آزاری شود، اگر روزه بگیرد، اما شر وی به دیگران برسد در منطق رسول خدا(ص) این شخص مسلمان شناخته نمی‌شود. آیا تاکنون تقوا را این گونه معنا کرده‌ایم؟ آیا فکر کرده‌ایم که از لوازم اصلی تقوا این است که مردم‌آزاری نکنیم و دیگران به زحمت و رنج نیندازیم؟ آیا اگر معنای تقوا را این گونه می‌فهمیدیم که رانندگی ما در شهرها یا پارک کردن در کوچه‌ها به شکلی بود که گاهی باعث آزار دیگران شویم؟
لازم است اینجا این نکته را توضیح دهم که شعری وجود دارد با این مضمون که «می بخور، منبر بسوزان مردم آزاری نکن» این شعر چنان شهرتی یافته که حتی تبدیل به ضرب‌المثل شده است، اما این جمله‌ای درست نیست. برخی از ضرب‌المثل‌های ما نیازمند بازبینی هستند. شعر دیگر این است که «عبادت به جز خدمت خلق نیست/ به تسبیح و سجاده و دلق نیست». این بیت هم همان معنا را می‌دهد، اما هر دو خطا هستند. انگار که ما سر یک دوراهی قرار گرفته‌ایم که مجبوریم یا این یا آن را انتخاب کنیم، اما واقعیت این است که ما نه باید می بخوریم، نه منبر بسوزانیم و نه مردم‌آزاری کنیم، چراکه منطق حکم می‌کند از هر سه فاصله بگیریم.
درباره ضرب‌المثل دوم نیز باید گفت که عبادت هم به تسبیح و سجاده و دلق و هم خدمت به خلق است و این دو در کنار هم معنای عبادت را کامل می‌کنند. برای خدمت به خلق نیازی نیست به عبادت پشت کنیم و اساساً عبادت در ما انگیزه خدمت به خلق را ایجاد می‌کند؛ لذا از خصوصیات متقین این است که مردم، خودشان را از شر آنها در امان می‌دانند و نگران آسیب دیدن از آنها نیستند.
انتهای پیام مطالب مرتبط
