حجت‌الاسلام مهدی اژه‌ای، عضو هیئت مدیره دارالقرآن الکریم استان اصفهان در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از اصفهان در خصوص ریا و ریاکاری، اظهار کرد: ریاکار یعنی کسی که اعمالش را به قصد رضایت خدا انجام دهد، ولی هدف از آن عمل خودنمایی، جلب توجه غیر خدا و جلب منافع باشد که به این امر ریا می‌گویند.
وی با بیان اینکه ریا، شرک خفی شمرده می‌شود، گفت: انسان اگر برخی اعمال عبادی نظیر نماز، روزه و سایر عبادت‌ها را به قصد رضایت خدا انجام دهد، ولی هدف او از انجام این اعمال، جلب نظر غیر خدا نیز باشد، این مصداق همان شرک خفی خواهد بود.
این استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه ریا موجب باطل شدن اعمالی است که شخص ریاکارانه آن‌ها را انجام می‌دهد و اینکه افراد با ایمان بیشتر در خطرارتکاب این نوع گناه هستند، بیان کرد: ریا ناشی از مشکل نفسانی و درونی در انسان بوده و از ریشه‌های اصلی آن عدم معرفت صحیح به خداست. اگر کسی خدا را بشناسد و بداند همه کاره عالم خدا می‌باشد، فقط از خدا طلب مزد و بهره می‌کند و به غیر خدا فکر نمی‌کند، در نتیجه مراقب است که اعمالش را برای انسان‌ها که کاری از آن‌ها ساخته نیست، انجام ندهد.
وی افزود: کبر و خوپسندی نیز باعث ریا در انسان می‌شود، یعنی شخص به اینکه همه کارها به دست خداست باور دارد، ولی در عین حالی که می‌داند همه کاره عالم خداست، ولی میل دارد که دیگران او را تشویق و تمجید کنند، به همین دلیل سعی می‌کند درکارها جلب توجه مردم را نیز مد نظر قرار دهد. گاهی شخص برای فریب افراد دست به اعمال ریاکارانه می‌زند تا از این عمل به منفعت برسد.
حجت‌الاسلام اژه‌ای در خصوص آثار و پیامدهای ریا در زندگی اشخاص، گفت: اعمال عبادی اشخاص ریاکار نه تنها باعث قرب به خدا نمی‌شود، بلکه سبب دوری او از خدا نیز می‌شود. اصولا افراد ریاکار افرادی ضعیف‌النفس می‌شوند که برای جلب یک منفعت دنیوی اندک به تظاهرکردن یک‌سری رفتارها نیز روی می‌آورند.