خداوند در سوره نجم آيه 1 می‌فرمايد: «سوگند به ستاره وقتی كه از بالا به گودال فرو می‌افتد (يا فرو می‌ريزد.» طبق اختر فيزيك نظری جديد ممكن است سياه‌چاله‌ها مرحله پايانی زندگی ستاره‌ها باشند. مادامی كه يك منبع انرژی در ناحيه مركزی ستاره فعاليت می‌كند، درجات حرارت بالا باعث انبساط گاز و جدا شدن لايه‌های بالايی آن می‌شود. در عين حال، نيروی گرانشی عظيم ستاره اين لايهها را به‌سوی مركز می‌كشاند. پس از آنكه سوخت تأمين‌كننده واكنش‌های هسته‌ای به مصرف رسيد، درجه حرارت در ناحيه مركزی ستاره به‌تدريج پايين می‌آيد. در اين مرحله تعادل ستاره به هم می‌خورد و ستاره تحت تأثير نيروی گرانشی خود منقبض می‌شود، تكامل و تغيير بيشتر آن به جرمش بستگی دارد.
همچنين خداوند در سوره طارق آيه 7 می‌فرمايد: همان ستاره درخشان و شكافنده تاريكی‌هاست! ستارگان اجرامی هستند آسمانی كه دارای منبع انرژی بوده (به سه صورت انرژی گرانش، حرارتی و هسته‌ای) و اين انرژی را با تابش خود به‌صورت امواج الكترومغناطيس خرج می‌كنند. همچنين در سوره طارق آيه 1 تا 3 آمده است: سوگند به آسمان و كوبنده شب! و تو نمی‌دانی كوبنده شب چيست! همان ستاره درخشان و شكافنده تاريكی‌هاست!
اگر جرم ستاره‌ای بسيار بيشتر از خورشيد باشد، فشار فرو ريزش مرحله كوتوله سفيد را نيز پشت سر می‌گزارد و متوقف نمی‌شود، آن‌قدر فرو ريزش ادامه می‌يابد كه قطر ستاره به حدود ده كيلومتر می‌رسد. در اين نقطه ستاره گلوله‌ای است چگال از ذرات هسته‌ای كه آن‌را ستاره نوترونيمی نامند. برخی از ستارگان نوترونی به سرعت می‌چرخند و در هر بار چرخش تابش‌هايی در طول موج راديويی گسيل می‌كنند، اين گونه ستاره‌های نوترونی، تپ اختر (پولسار) نام دارد.
خداوند در سوره رعد آيه 2 می‌فرمايد: خدا همان كسی است كه آسمان‌ها را، بدون ستون‌هايی كه برای شما ديدنی باشد برافراشت، سپس بر عرش استيلا يافت (و زمام تدبير جهان را در كف قدرت گرفت) و خورشيد و ماه را مسخر كرد كه هر كدام تا زمان معينی حركت دارند! كارها را او تدبير می‌كند. آيات را (برای شما) تشريح می‌كند، شايد به لقای پروردگارتان يقين پيدا كنيد! سيارات منظومه شمسی نيروی جاذبه كه انسان آن‌را به‌صورت ستون‌های از موج تصور می‌كند و به شكل ستون آن‌را رسم می‌كند با هم نگه‌داشته شده‌اند.
خداوند در سوره يوسف آيه 4 می‌فرمايد: (به خاطر بياور) هنگامی را كه يوسف به پدرش گفت: پدرم! من در خواب ديدم كه يازده ستاره و خورشيد و ماه در برابرم سجده می‌كنند! بنابر يافته ستاره‌شناسان تعداد سيارات 11 عدد است. سياره ماه، سياره عطارد، سياره زهره، سياره زمين، سياره مريخ، سياره مشتری، سياره زحل، سياره اورانوس، سياره نپتون، سياره پلوتون، سياره سدنا.
در سوره نور آيه 44 آمده است: خداوند شب و روز را دگرگون می‌كند، در اين عبرتی است برای صاحبان بصيرت! خورشيد هر روز از مشرق طلوع می‌كند و به آرامی بالا می‌آيد. مسير حركت آن در آسمان به شكل يك نيم دايره است، پس از پيمودن اين مسير در افق فرو می‌رود و شب آغاز می‌شود. زندگی انسان، جانوران و گياهان تحت تأثير گردش شب و روز است. در زمان‌های قديم، مردم عقيده داشتند كه خورشيد واقعا در آسمان حركت می‌كند و شب و روز به‌وجود می‌آورد. مثلا مصريان بر اين باور بودند كه خدای خورشيد به نام «رع» ارابه آتشين خود را هر روز در آسمان‌ها می‌راند.
امروزه می‌دانيم كه اين خورشيد نيست كه حركت می‌كند، بلكه سياره ما زمين، از غرب به شرق می‌چرخد. ما در اثر چرخش زمين تصور می‌كنيم كه خورشيد در آسمان حركت می‌كند. خداوند در سوره طلاق آيه 12 می‌فرمايد: خداوند همان كسی است كه هفت آسمان را آفريد و از زمين نيز همانند آن‌ها را، فرمان او در ميان آن‌ها پيوسته فرود می‌آيد تا بدانيد خداوند بر هر چيز تواناست و اين‌كه علم او به همه چيز احاطه دارد!
اين لايهها 7 عدد است كه عبارتند از: تروپوسفر پايين‌ترين لايه اتمسفر است كه خود از لايه‌های كوچكتری تشكيل شده است. لايه استراتوسفر بر روی لايه تروپوسفر قرار دارد و ضخامت متوسط آن حدود 23 كيلومتر است. مزوسفر در بالای لايه گرم ازن قرار دارد كه دما در آن متناسب با افزايش ارتفاع با آهنگ 0/3 سانتيگراد به ازای هر 100 متر كاهش می‌يابد. يونسفر از بخش فوقانی مزوسفر تا ارتفاع تقريبی 1000 كيلومتری اتمسفر زمين قرار دارد. اگزوسفر شرايط موجود در يونسفر در اين لايه نيز حاكم است. ماگنتسفر منطقه شبه تله‌ای كه در آن‌جا خطوط نيروروی زمين در طرف خورشيد بسته می‌شوند و خطوط نيرو در طرف شب بازند.
خداوند در سوره انبيا آيه 32 می‌فرمايد: «و آسمان را سقف محفوظی قرار داديم، ولی آن‌ها از آيات آن روی گردانند.» گرد زمين را پوشش هوايی ضخيمی فرا گرفته كه عمق آن به 350 كيلومتر می‌رسد. هوا از گازهای نيتروژن به نسبت 78/03 درصد و اكسيژن به نسبت 99 /20 درصد و اكسيد كربن به نسبت 0/04 درصد و بخار آب و گازهای ديگر به نسبت 0/94 درصد تركيب يافته است.
اين پوشش هوايی با اين حجم ضخيم و با اين نسبت‌های گازی فراهم شده در آن هم چون سپری آسيب‌ناپذير زمين را دربر گرفته و آن‌را از گزند سنگ‌های آسمانی كه به حد وفور به سوی زمين می‌آيند و از همه اطراف تهديدی هولناك برای ساكنان زمين به شمار می‌روند، حفظ كرده زندگی را برايشان امكان‌پذير می‌كند.
خداوند در سوره رعد آيه 41 می‌فرمايد: «آيا نديدند كه ما پيوسته به سراغ زمين می‌آييم و از اطراف (و جوانب) آن كم می‌كنيم؟!» (و جامعه‌ها، تمدن‌ها و دانشمندان تدريجا از ميان می‌روند.) و خداوند حكومت می‌كند و هيچ‌كس را يارای جلوگيری يا رد احكام او نيست و او سريع‌الحساب است! زمين در واقع چنان‌كه قرآن مطرح كرده پيوسته در حال كم و كاسته شدن است. پيوسته گاز و گرما و انرژی از جو زمين خارج می‌شود و به فضا می‌رود و رفته رفته از حجم و اندازه آن كاسته می‌شود. به طوری‌كه تخمين زده می‌شود، زمين در آغاز پيدايش خود حجمی تقريبا 2000 بار بزرگ‌تر از حجم كنونی خود داشته است.
خداوند در سوره اعراف آيه 137 می‌فرمايد: و مشرق‌ها و مغرب‌های پر بركت زمين را به آن قوم به ضعف كشانده شده (زير زنجير ظلم و ستم)، واگذار كرديم و وعده نيك پروردگارت بر بنی‌اسرائيل، به‌خاطر صبر و استقامتی كه به خرج دادند، تحقق يافت و آن‌چه فرعون و فرعونيان (از كاخ‌های مجلل) می‌ساختند و آن‌چه از باغ‌های داربست‌دار فراهم ساخته بودند در هم كوبيديم!
اين تعبير تنها با كروی بودن زمين تطبيق می‌كند، زيرا اگر فرض بگيريم كه زمين مسطح است، در اين صورت يك مشرق و يك مغرب بيشتر نخواهد داشت، اما اگر زمين را كروی فرض كنيم، هر نقطه‌ای از زمين برای نقاط شرقی آن، (غرب) خواهد بود و برای نقاط غربی آن، (شرق) خواهد بود. ماژلان در سال 1519 با چند كشتی كه شارل پنجم پادشاه اسپانيا در اختيارش قرار داده بود، از اسپانيا حركت و در ماژلان در جنگ با بوميان جزاير مالزی كشته شد، ولی همراهان او به طرف مغرب حركت كردند و پس از عبور از جنوب آفريقا اقيانوس اطلس رو به مغرب و از جنوب آمريكا از تنگه‌ای به نام اوست گذشت و از اقيانوس آرام به جزاير فيليپين رسيد. و خود را به اسپانيا رساندند و دوباره به همان نقطه‌ای كه حركت كرده بودند بازگشتند.
اين كار سبب شد تا از نظر علمی نيز كروی بودن زمين ثابت شود. علاوه بر اين با دوربين‌های نجومی مشاهده شده است كه سيارهای منظومه شمسی نيز همه كروی هستند. زمين نيز يكی از آن سيارات است كه خالق آن در قرآن به كروی بودن آن با اشاره به مشارق و مغارب خبر داده.
خداوند در سوره ملك آيه 15 می‌فرمايد: «او كسی است كه زمين را برای شما رام كرد، بر شانه‌های آن راه برويد و از روزی‌های خداوند بخوريد و بازگشت و اجتماع همه به سوی اوست. زمين در طول سال يك‌بار به دور خورشيد می‌‌گردد كه اين حركت، حركت انتقالی زمين ناميده می‌شود و به كمك اثر دوپلر اثبات می‌شود.
همچنين در سوره انبيا آيه 30 آمده است: آيا كافران نديدند كه آسمان‌ها و زمين به هم پيوسته بودند و ما آن‌ها را از يكديگر باز كرديم و هر چيز زنده‌ای را از آب قرار داديم؟! آيا ايمان نمی‌آورند؟! ساختمان آفرينش از (گاز) تشكيل شده و سپس به (سديم) تقسيم شد و يكی از نتايج اين تقسيم منظومه شمسی ما است. يكی از بهترين دلايلی كه می‌رساند اين كرات همبستگی داشته‌اند، اين است كه در خورشيد بيش از 67 عنصر وجود دارد كه عين آن عناصر در زمين نيز ديده می‌شود. همچنين، عناصر سنگ‌های آسمانی كه از آسمان داخل زمين می‌شوند، همان عناصری است كه ساختمان زمين را در بر گرفته است.
در آيه اول سوره شمس آمده است: به خورشيد و گسترش نور آن سوگند، خورشيد ستاره‌ای است از ستارگان رشته اصلی كه 5 ميليارد سال از عمرش می‌گذرد. اين ستاره كروی شكل بوده و عمدتا از گازهای هيدروژن و هليوم تشكيل شده است. وسعت اين ستاره 1/4 ميليون كيلومتر (870000 مايل) است. جرم اين ستاره 7 برابر جرم يك ستاره معمولی بوده و همچنين 750 برابر جرم تمام سياراتی است كه به دورش می‌چرخند.
همچنين در آيه اول سوره قمر آمده است: قيامت نزديك شد و ماه از هم شكافت. كره ماه كه تنها قمر طبيعی زمين است كه پوشيده از سنگ بوده و قطرش يك چهارم قطر زمين است. كره ماه پوشيده از غبار بوده آب و حيات در آن يافت نمی‌شوند.
خداوند در سوره يونس آيه 5 می‌فرمايد: او كسی است كه خورشيد را روشنايی و ماه را نور قرار داد و برای آن منزلگاه‌هايی مقدر كرد، تا عدد سال‌ها و حساب (كارها) را بدانيد. خداوند اين را جز بحق نيافريده است. او آيات (خود را) برای گروهی كه اهل دانشند، شرح می‌دهد! ستاره‌شناسان به اين نتيجه رسيدند كه تابش خورشيد از خود آن است، ولی تابش ماه از خود آن نيست بلكه بازتاب تابش خورشيد است.*
*منبع: پايگاه پايگاه اطلاع‌رسانی اعجاز در قرآن.