به گزارش خبرنگار افتخاری خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، شماره ۶۸ ماهنامه فرهنگی و اجتماعی خيمه در ۸۰ صفحه و در قالب پنج بخش هيئت، جامعه، هنر و ادبيات، تاريخ و انديشه و رسانه منتشر شد.
در بخشهای آغازين اين شماره خيمه در مطلبی تحت عنوان «فرمانده مطيع، سرباز مطيع میخواهد!» نوشته «محمدرضا زائری» انتقاد وی را از «كسانی كه در رسانه و شعار و مصاحبه و هياهو، نان ولايت را میخورند؛ اما در ميدان آزمون نمكدان میشكنند... كسی كه به راحتی با آبروی مسلمانان بازی میكند و زير خيمه سيدالشهدا به مردم تهمتهای ناروا میدهد و در مجلس حسينی زشتترين كلمات را بر زبان میآورد» میخوانيد.
در بخش هيئت، از شكلگيری جامعه ايمانی مشعر و لزوم تشكيل تشكلهای دينی مردمی و ضرورت همافزايی آنها مطالبی آمده است. «آينده فرا رسيده است»، «آفاق و آفات هيئتهای مذهبی»، معرفی موسسه نوراليقين و نيز مطلبی درباره لزوم مهندسی مجدد هيئتهای مذهبی را در صفحات هيئت اين شماره بخوانيد.
همچنين در اين شماره پرونده ويژهای درباره دعا و مناجاتخوانی پيش روی خوانندگان است.
در صفحات جامعه اين شماره گفتوگوی اختصاصی خيمه را با سيد حسين نصر درباره مناسك آيينی خواهيد خواند. همچنين در يادداشتی از دكتر محسن الويری، از حسين نصر و پيشنهاد راهاندازی كرسی شيعه شناسیاش سخن رفته است.
در ادامه، پرونده «جامعهشناسی قيام عاشورا» در گفتوگو با دكتر ضيايی با عنوان «حسين(ع)، امام صلح» بررسی شده و نيز در مطلبی تحت عنوان «با جور و جمود و جهل بايد جنگيد» نوشته حجتالله جودكی به جامعهشناسی قيام عاشورا از منظری ديگر پرداخته شده است.
در عين حال خوانندگان میتوانند در اين بخش، مطالبی درباره «سازمان مدارس معارف اسلامی» تاريخچه و فعاليتهای آن بخوانند.
در بخش هنر و ادبيات آئينی، «مناجات در ادب فارسی» و نيمنگاهی به «موسيقی رمضان در ايران» با تكيه بر معرفی كتابی با همين نام از هوشنگ جاويد آمده است.
همچنين «مدح علیخوانی، شيوهای از نمايش عرفانی» نام يادداشتی از جابر عناصری است كه در صفحات هنر و ادبيات آئينی قابل مطالعه است.
تاريخ و انديشه اين شماره خيمه به تحريفشناسی «پراكندگی ياران» امام در شب عاشورا پرداخته و در ادامه انواع صبر در قرآن مورد بررسی قرار گرفته است.
از مطالب ديگر گروه تاريخ و انديشه، گفتوگو با احمد شهدادی درباره تاسيس دانشگاه امام حسين(ع) و رشته عاشوراپژوهی است.
در رسانه اين شماره، ابتدا ساحل فرشباف «ابر كليسا» را به عنوان نمونهای از به كارگيری تكنولوژی در فعاليتهای جمعی دينی معرفی كرده است؛ سپس موضوع فناوریهای نوين ارتباطی و نقش آن در تبليغات دينی مذهبی بررسی شده است.
همچنين بحث استفاده از رسانههای جديد برای تبليغ دين و كم توجهی مبلغان دينی به اين فناوریها از نگاه عليرضا مرادی تحليل شده است.
در پايان، خلاصهای از مقاله «كريستوفر شوتز» در مورد آموزش دينی در بازیهای رايانهای برای كودك و نوجوان آمده است.