به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) به نقل از پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله العظمی خامنه‌ای، با حضور نخبگان و اساتيد كشور، نخستين نشست «انديشه‌های راهبردی» حول موضوع «الگوی اسلامی-ايرانی پيشرفت» در محضر رهبر معظم انقلاب برگزار شد. در اين نشست كه بيش از چهار ساعت به طول انجاميد، اساتيد و صاحب‌نظران در اين حوزه، به بيان نظرات خود پرداختند. آيت‌الله آصفی از جمله محققين و اساتيدی بود كه در قسمت بحث آزاد نشست شركت كرده و ديدگاه‌ها و نظرات خود را ارائه كرد كه در ادامه آمده است.
يكی از زيبايی‌های انقلاب ما همين است كه رهبر بزرگوار انقلاب، ولی امر مسلمين را در ميان نخبگان می‌بينيم كه به حرف مردم از زبان نخبگان مردم و برای گشودن گره‌های زندگانی مردم توجه می‌كنند.
من چند نكته را در فرصت كوتاهی كه به من داده شده است بيان می‌كنم:
آيا توسعه غايت است، تكليف است يا نتيجه؟
اين يكی از مسائل ارزشی اسلام است و دو راهی است كه به هم‌ديگر هم نمی‌رسند؛ نه راه اول به راه دوم می‌رسد و نه راه دوم به راه اول. آنچه ما از قرآن می‌فهميم اين است كه توسعه «نتيجه» است: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيهِم بَرَكاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ»*
نبايد به دنبال توسعه غربی بود
مردم ما نبايد توقع داشته باشند كه ما در عمر سیواندی سالی كه از انقلاب می‌گذرد، بتوانيم اولاً تمدن و توسعه‌ای نظير توسعه غرب داشته باشيم و يا در مدت كوتاهی به آن توسعه برسيم. نه آن توسعه به درد ما می‌خورد كه برای خود غربی‌ها مصيبت‌ها و تناقض‌های فراوانی ايجاد كرده است كه در آن می‌سوزند و نه آن راه طولانی را كه غرب -تقريباً 250 سال، يعنی از قرن هجدهم تا امروز- طی كردند، ما نبايد در مدت سیواندی سال عمر انقلاب بتوانيم به آن نتيجه يا نتايج مشابهی برسيم.
مردم ما بايد برعكسِ اين را توقع داشته باشند. ما در آينده انقلاب مواجه با شرارت‌های درونی و بيرونی فراوانی خواهيم بود، با تنگناهای زيادی مواجه می‌شويم، با گرفتاری‌های زياد و فراوانی مواجه می‌شويم كه مردم بايد تحمل و تاب و توان و صبر خودشان را بالا ببرند. كسانی كه دست‌اندركار فرهنگ در حوزه و دانشگاه هستند، بايد سعی كنند كه تاب و توان و تحمل و صبر مردم را و مقاومت مردم را در مقابل شرارت‌ها و فتنه‌انگيزی‌های درونی و برونی بالا ببرند. تلاش مردم را بايد بالا ببرند.
وضعيت دانشگاه‌های شرقی
اين يك مسئله تأسف‌آوری است كه از عمر حضور نظام جديد دانشگاهی در شرق اسلامی، -من در تمام جهان اسلام می‌بينم نه فقط ايران- تقريباً يكصد و پنجاه سال می‌گذرد اما هنوز ما نتوانستيم رابطه‌ی دانشگاه‌های خودمان را در كل جهان اسلامی با دانشگاه‌های غرب دوسويه كنيم؛ يعنی تعامل و داد و ستد داشته باشند. اين مشكلی است كه بايد برای آن در سطح دانشگاهی يك كار اساسی و بنيادی كرد. امروز توسعه يعنی علم و قدرت. اگر ما نتوانيم سطح دانشگاه‌ها را بالا ببريم تا به سطح دانشگاه‌های غربی برسد، نمی‌توانيم به آن حد از توسعه دست يابيم.
پی‌نوشت:
*«سوره اعراف، 96» (و چنانچه مردم شهر و ديارها همه ايمان آورده و پرهيزكار می‌شدند همانا ما درهای بركاتی از آسمان و زمين را بر روی آنها می‌گشوديم)