به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، او را همه می‌شناسند از کودک و خردسال گرفته تا پیر و جوان، چرا که با عصایش پای ثابت نمازهای جمعه و جماعت مساجد شهر سلطان‌آباد بود؛ او موذنی است که صدای ملکوتی اذانش از گلدسته‌های مسجد جامع شهر سلطان‌آباد بیش از نیم قرن همیشه مردم را به نماز و مناجات با خدا دعوت می‌کرد.
سیدابوالفضل حسینی، تقریبا 90 سال دارد و بیش از 30 سال است که از ناحیه کمر به دلیل اصابت ترکش‌های خمپاره در دوران دفاع مقدس جانباز شده، ولی هیچ وقت مؤذنی را ترک نکرده، رزمنده دلاوری که در اول فروردین 1360 همرزمش را در منطقه چزابه از دست داد و خودش راهی بیمارستان شد.
او را همه به تعمیر چراغ‌های نفتی قدیمی و چرخ خیاطی می‌شناسند، تعمیر کاری که زندگی ساده‌ای دارد و با انگشت قطع شده‌اش در جنگ دست از تلاش و کوشش برنداشته بود و تا زمانی که توان در بدن داشت، درب مغازه‌اش مشغول کار بود.
این مؤذن مسجد جامع حتی زمانی که بیماری‌اش در برخی از اوقات شدت داشت، اذان گفتن را ترک نکرد و با صدای اذانش مردم را به «حی علی خیراالعمل» دعوت می‌کرد.
حال این روزها این جانباز دوران دفاع مقدس به دلیل سکته مغزی دربیمارستان امام رضا(ع) مشهد بستری شده، جانبازی که بیماری تا حدود زیادی، توان و صدایش را از او گرفته، صدایی که بیش از 50 سال از گلدسته‌های مسجد جامع شهرستان خوشاب به گوش می‌رسید.
این جانباز که بخشی از خانه‌اش را وقف ساخت حسینیه برای مسجد جامع سلطان‌آباد کرده، این روزها در بستر بیماری است و چشم انتظار دعای خیر مردم است تا بار دیگر صدای «اشهد ان علی ولی الله» را از بالای گلدسته‌های مسجد جامع شهر به گوش نمازگزاران برساند.
علی اکبر ملکی