به گزارش ایکنا؛ ایران سرای سنت‌ها و آداب و رسوم شیرین و ماندگار است، ماه رمضان نیز از این قاعده مستثنی نیست و مردم نواحی مختلف با برپایی مراسم مختلف شیرینی و لذت این ماه عزیز را دوچندان می‌کنند.
در این میان مردم کرمان نیز آداب و رسوم ویژه خود را دارند که از جمله می‌توان به کلید زنی اشاره کرد. در این مراسم زنی داخل یک سینی آینه، سرمه‌دان و یک جلد کلام‌الله مجید قرار می دهد و به منازل اهل محل می‌رود. آن هم در حالی که صورت خود را با چادر پوشانده و با کلید به سینی می‌زند. صاحب خانه بعد از باز کردن در، آینه داخل سینی را برمی‌دارد و چهره خود را نگاه می کند، سپس مقداری شیرینی، قند یا پول داخل سینی قرار می‌دهد.
کلیدزن این عمل را با نیت از پیش تعیین شده انجام می‌دهد و صاحب خانه به او می‌گوید هر مراد و نیتی داشته باشی خداوند آن را برآورده سازد. در پایان هم خوراکی‌ها یا پول جمع‌آوری شده به مستمندان داده می‌شود. مردم سيرجان در قديم عقيده داشتند، خوراکی‌‌هايی که کليدزن‌ها از خانه‌ها جمع می‌کردند خواص بسياری دارد و اگر شخصی حاجت‌مند با عقيده و ايمان از آنها مصرف کند به کمک خداوند حاجتش روا می‌شود.
الله‌رمضونی
الله‌رمضونی نیز بخشی دیگر از آداب و رسوم کرمانی را شکل می‌دهد که ایفاگر نقش اصلی آن بچه‌ها هستند؛ به نحوی که بچه‌های یک محله دور هم جمع می‌شوند یک نفر سردسته می‌شود و یک نفر صندوق‌دار و درنهایت با چند نفر دیگر در خانه‌ها را می‌زنند و شعری زیبا با لهجه کرمانی می‌خوانند و درنهایت اموالی را که جمع کرده‌اند به مستمندان می‌دهند و هر دو این مراسم در شب انجام می‌شود. بعد از خواندن هر بیت، همراهان جمله صلی علی محمد صلوات بر محمد را تکرار می‌کنند و پس از اتمام این سروده صاحبخانه مبلغی پول به سرپرست گروه می‌دهد.
کرمانی‌ها و بيشتر خانم‌ها در روز ۲۷ رمضان بين نماز ظهر و عصر، کيسه‌ای از پارچه سفيد میدوزند و داخل آن پول می‌گذارند و در آن را میدوزند و برای برکت روزی و پولشان، آن را داخل خانه نگهداری می‌کنند. در همين روز اگر کسی قرار است پارچه‌ای برای خياطی آماده کند، آن را در مسجد برش می‌زند و مرسوم است که هفت نفر خانم که نامشان فاطمه باشد، بايد اين چادر را برای آن دختر کوک بزنند تا بختش گشوده شود.
در همين روز پس از نماز ظهر و عصر، کسانی که مشکل دارند، برای گشايش کار يا مشکلاتشان ۴۰ دانه جو جدا می‌کنند و به هر کدام از اين جوها سوره توحيد و در مجموع ۴۰ سوره توحيد می‌خوانند و با آب وضو تا سه روز آنها را خيس می‌کنند و بعد از سه روز جوها را می‌کارند و هر روز با آب وضو به اين جوها آب می‌دهند و باورشان اين است که گره‌ای از مشکلات آنان برداشته و گشايش در مشکلاتشان ايجاد می‌شود.
یکی از باورهای پسندیده مردم کرمان که ریشه از اعتقادت دینی آنان می‌گیرد نیز این است که در ماه رمضان نباید اسراف کرد. بنابراین، اگر غذایی از افطار مانده باشد در سحر آن را مصرف می‌کنند. آبگوشت، عدس پلو و یا برنج و خورشت معمولا پای ثابت سفره‌های افطار و سحری کرمانی‌ها است. البته به همراه آش‌های محلی و نان‌های تازه ای که زنان روستایی می‌پزند. کرمانی‌ها پس از صرف غذا در هنگام سحر، دعا و قرآن می‌خوانند و بر این باورند که در این ماه غذا‌ها باید ساده و مختصر باشد تا راه و شیوه پیامبر (ص) را در پیش گرفته باشند.
مردم افطار را معمولا با غذاهای سبک و سنتی مانند انواع «قاتُق» برگزار می‌کنند که بهترین و مناسبترین آن، قاتق بابونه است. شیرینی افطاری هم در کرمان زولبیا و بامیه است، اما اگر کسی بخواهد غذایی نذر کند، این نذر او بی شک شله‌زرد و آبگوشت است. در روز عید فطر هم کرمانی‌ها به زیارت اهل قبور می‌روند و غذاهایی مانند شله زرد توزیع می‌کنند که در این منطقه به آن «ابراهیم خانی» می‌گویند.
پیرهن مراد
کرماني‌ها در روز و شب بيست وهفتم ماه رمضان نيز آئين‌های خاص خود را داشتند که عموما در فضايي مشابه اجرا می‌شد؛ مثل «پيرهن مراد» که دوخت يک پيراهن در اين شب برای گرفتن مراد يا «کيسه مراد»، «سنگ مراد» و «حلقه مراد» است که در حقيقت همگي گرو نگهداشتن چيزی برای دريافت مرادی تا سال بعد بوده و اعتقاد عمومي بر اين است که خداوند مراد آنها را به خاطر اين شب می‌دهد.
انتهای پیام