به گزارش
ایکنا، رمضان که می‌آید هر قومی و هر زبانی آن را با ویژگی‌ها و رسوم خاص خود برپا می‌دارند و به آن رنگ خاصی می‌دهند همین ویژگی‌های قومی موجب می‌شود که هر رمضان برای آن قوم یا شهر و منطقه خاطره انگیز باشد. کرمانشاه در غرب ایران استانی است که ویژگی‌های خاص خود را دارد، این استان محل هم زیستی مذاهب است، شیعه، سنی و اهل حق هر سه کنار هم زندگی می‌کنند و یه یکدیگر احترام می‌گذارند، و هر یک در ماه رمضان یکسری رسوم را بر پا می‌دارند.
مانگ نیشان
در گذشته یک یا دو روز مانده به آغاز ماه رمضان، انجام آیین «مانگ نیشان» (ماه نشان) انجام می‌گرفت و مردم برای دیدن حلول ماه نو در شب‌ها و صبح علی الطلوع به پشت بام‌ها می‌رفتند. در قدیم که تجهیزات و دوربین‌های امروزی نبود برخی برای تشخیص دقیق‌تر ماه، آیینه‌ای مقابل آسمان می‌گرفتند و یک نفر هم در روبروی ایشان در آیینه جستجو می‌کرد تا تصویر ماه نو را ببیند و این اقدام در پایان ماه مبارک رمضان نیز برای مشخص شدن دقیق عید سعید فطر صورت می‌گرفت.
توپ بخور و نخور
رمضان در کرمانشاه با صدای توپ «بخور و نخور» کوچه ثبت، زنگ مسجد عمادالدوله یا ساز و دهل آغاز می‌شد. توپب بخور و نخور در دهه ۳۰ توسط ارتش در تپه‌های مرتفع این شهر گذاشته شده بود و یکبار در حین اذان صبح با شلیک به مردم هشدار می‌داد که اهالی به آن توپ نخور می‌گفتند و بار دیگر هنگامه افطار را که به شلیک بخور معروف شده بود.
در زمان قاجار نیز زنگ بزرگی در مسجد عمادالدوله کار گذاشته شده بود که با صدای این زنگ ساکنان شهر کرمانشاه برای سحر بیدار شده و در حین افطار روزه خود را باز می‌کردند، اما ساز و دهل عمومیت بیشتری داشت چنانکه در آخرین روز ماه شعبان و پس از رویت هلال ماه مبارک افرادی با ساز و دهل در شهر‌ها و روستا‌های استان راه افتاده و رمضان را بشارت می‌دادند، و هر سحر نیز مردم را بیدار می‌کردند و هنوز در برخی نقاط این رسم ادامه دارد.
رسوم ماه مبارک رمضان در مناطق اورامانات این استان که عمدتا اهالی اهل سنت هستند، با ندای مرحبا مرحبا آغاز و با الوداع الوداع پایان می‌پذیرد، در این مناطق همچون کردستان شب‌ها پس از نماز عشا نماز‌های تراویح خوانده و پس از این نماز‌ها شبی یک جزء قرآن را تلاوت می‌شود، علاوه بر آن مراسم مولودی خوانی نیز اجرا می‌شود. ضمن اینکه عموما مردم اورامانات پس از افطار و مراسم تراویح به دید و بازدید و شب نشینی پرداخته و برخی بازی‌های محلی در خانه‌ها برپا می‌شوند.
سحری و افطار کرمانشاهی‌ها
در ماه مبارک رمضان جلوه غذا‌های محلی در حین سحر و افطار رنگ دیگری گرفته و عموما رمضان با این غذا‌ها سپری می‌شود، حلیم کرمانشاهی، آش عباسعلی (ئواسعلی)، چنگال، سیب‌پلو، ترخینه، خورشت خلال، خورشت آلو سیاه، کله گنجشکی و کفته غذا‌هایی هستند که در این ماه مصرف می‌شوند.
حلیم کرمانشاهی، عمدتا با گوشت گوسفند پخته و روغن اصل کرمانشاهی به آن طعم ویژه‌ای می‌دهد، اما آش عباسعلی معروفترین خوراکی ماه مبارک است؛ که سابقه‌ای طولانی در کرمانشاه دارد، حدود ۲۰۰ سال قبل آشپز متدین و ماهری به نام عباس علی نذر می‌کند که هر شب در مسجد به مردم آشی ویژه بدهد تا آن‌ها روزه خود را با آن آش افطار کنند. در این این آش از گوشت، نخود، لوبیا، عدس، پوره گندم، سبزیجات معطر، روغن کرمانشاهی و ادویه جات استفاده شده بود که مزه‌ای منحصر به فرد به آن می‌دادند.
سال‌ها بعد، این آش به نام آشپز آن یعنی عباسعلی در کرمانشاه معروف می‌شود و به یکی از غذا‌های مورد علاقه مردم تبدیل می‌شود. پس از ۲۰۰ سال، یاد عباس علی متدین در هر ماه رمضان بر سر سفره‌های افطاری مردم زنده می‌شود و مردم با این عقیده که چنین آشی متبرک و خوش یمن است، آن را نذری می‌دهند.
خوراک چنگال نیز هم یکی دیگر از خوردنی‌های پرطرفداری کرمانشاهی است که نوعی شیرینی محسوب می‌شود. این خوراک مخلوطی است از نان و روغن کرمانشاهی و شکر که به عقیده کرمانشاهی ها، روزه دار را تا افطار نگه می‌دارد.
آش ترخینه یا دوینه نیز عموما در ماه‌های رمضانی که در فصل سرد قرار دارد مصرف می‌شود، این آش ماده اولیه آن را بلغور و دوغ تشکیل می‌دهد که با نعناع داغ عدس، لپه و برنج و گاه کشمش پخته می‌شود.
ضمن اینکه نباید از شیرینی‌های این استان که در سفره افطار خود نمایی می‌کنند غافل شد، کاک، نان برنجی، بژی و برساق، کلوچه نانی که در منطقه اورامانات که توسط زنان پخته در بین همسایه‌ها یا در بین نمازگزاران در هنگامه نماز مغرب توزیع به صورت بسته‌هایی ۴ تایی توزیع می‌شوند شیرینی معروف دیگری است که در این استان در ماه مبارک رمضان مصرف می‌شود.
جشن رمضان
عید فطر را در زبان کُردی جشن رمضان می‌گویند؛ با پایان ماه مبارک مردم استان کرمانشاه از قدیم فطریه یا به کردی سرفطره را شب عید در زیر بالش می‌گذاشتند تا صبح عید آن را به دست نیازمندان برسانند، ضمن اینکه شب عید حلالیت یا قول اهالی «گردن آزایی» از یکدیگر طلب می‌کنند صبح عید و پس اقامه نماز عید تمامی کرد‌ها به آرامگاه‌ها یا به قول خود سر خاک رفته و برای اهل قبور فاتحه می‌خوانند، خانه‌هایی نیز که تازه عزیزی را از دست داده‌اند همچون روز‌های ختم شلوغ بوده و اقوام و آشنایان مراسم نو جشن را در خانه آنان به سر می‌کنند.
مراسم جشن رمضان در شهر پاوه با ویژگی دیگری همراه است، در این شهر با اعلام عید، هنگام سحر کدبانوی خانه از خواب بیدار شده و قرمه سبزی بار می‌گذارد، و از صبح هر فردی که برای عید دیدنی به آن خانه می‌رود باید چند قاشق از این قرمه سبزی بخورد، این قرمه سبزی معروف به غذای عید است، همچنین در این شهر از قدیم الایام غذایی که در یکی از تکایای این شهرستان پخته که به کشکک خانه شیخ معروف است، این غذا توسط اعضای آن تکیه پخته و در صبح عید در بین نمازگزاران عید و عموم مردم توزیع می‌شود این غذا همانند حلیم از گندم، گوشت و روغن از شب آخر ماه مبارک تا صبح عید پخت آن ادامه دارد.
انتهای پیام