به گزارش ایکنا از لرستان، امام صادق(ع) به‌خاطر صداقت و روراستی که در بیان حقایق داشتند به صادق شهرت یافت، در تاریخ آمده است که امام صادق(ع) چهار هزار شاگرد در زمینه‌های مختلف علمی را تربیت کرده است که هرکدام به نوبه خود در رشته‌ای که فعالیت داشتند نمونه بودند و به‌نوعی می‌توان گفت دنیا پیشرفت و توسعه خود را مدیون امام صادق(ع) و شاگردان بزرگوار ایشان است.
آن امام همام در زمانی زندگی می‌کردند که حکومت ظلم و جور بر جامعه حاکم بوده است، در زمان پدر بزرگوار ایشان امام محمدباقر(ع)، زمینه برای اشاعه علم باز شد از این‌رو آن بزرگوار را باقرالعلوم یعنی شکافنده علم نامیدند، و پس‌از ایشان فرزند بزرگوارشان راه او را پیش گرفتند و با تربیت شاگردانی در راه تبلیغ و ترویج دین قدم‌های بلند و مؤثری برداشتند.
یکی‌از ابعاد شخصیتی امام صادق(ع) شخصیت علمی ایشان است، این امام همام در این زمینه به برگزاری کلاس‌های درسی و احکام پرداخت، به‌طوری‌که یکی‌از شاگردان ایشان به نام جابرابن‌حیان را می‌توان به‌عنوان کاشف اسیدسولفوریک که بنای علم شیمی برآن نهاده شده است، نام برد.
همچنین می‌توان به نام باسوادترین و معتبرترین پزشکان مانند ابوعلی‌سینا و محمد قاضی به‌عنوان شاگردان امام صادق(ع) اشاره کرد که نام و آثار و تصویر آنان در معتبرترین دانشگاه‌های پزشکی دنیا وجود دارد و پزشکی‌شان را از طب صادق آموخته‌اند.
اگر ریشه پیشرفت کشورهای غربی و اروپایی را بررسی کنیم می‌بینیم که هرآن‌چه که دارند از اسلام و کشورهای اسلامی آموخته‌اند، اما نکته قابل توجه این‌جاست که خود ما از اسلام الگوگیری نکرده‌ایم، و دلیل پیشرفت نکردن ما می‌تواند همین عدم الگوپذیری از اسلام و تقلید از دنیای غرب دانست، و این در حالی‌است که غربیان از اسلام الگو می‌گیرند.
صبر؛ یکی‌از بارزترین ابعاد شخصیتی امام صادق(ع)
این امام همام به‌دنبال پیشرفت شیعه بودند و مکتب شیعه را که جد بزرگوارشان امیرالمؤمنین علی(ع) بنیان‌گذاری کرده بودند پس‌از سال‌ها با برگزاری کلاس‌هایی و با بیان احکام دین و مباحث علمی مختلف احیا کردند و در زمان ایشان بود که راه علم باز شد.
امام جعفر صادق(ع) جمع کننده مذهب جعفری بود، جد بزرگوار این امام همام، امام سجاد(ع) با توجه به این‌که موقعیت مناسبی برای تبلیغ دین ومسائل علمی نداشت، صحیفه سجادیه را به یادگار گذاشت و حقوق را در قالب دعا بیان کرد.
آن‌چه از تشیع و شیعه به یادگار مانده از دوران امام صادق(ع) و پدر بزرگوار ایشان امام محمد باقر است، این دو بزرگوار از فرصتی که به‌دست آوردند استفاده کردند و آن‌چه را که از جد بزرگوارشان حضرت محمد مصطفی(ص) به آن‌ها رسیده بود را در قالب آموزش و روایت به ما رساندند.
این فرصت در زمان امام صادق(ع) و پدر بزرگوارشان امام محمدباقر(ع) به‌دست آمد و آن‌چه ما اکنون از اسلام در دست داریم همه به‌عنوان گفتار امام صادق(ع) است و مکتب تشیع را امام محمدباقر(ع) پایه‌گذاری کرد، این دو بزرگوار به‌دنبال ترویج مکتب غنی تشیع و اسلام بودند که این رواج را در سایه تربیت افرادی به‌عنوان شاگرد می‌دانستند که هر کدام در یک رشته تخصص داشتند و برای بیرون کشیدن جامعه از انحراف تربیت شده بودند.
البته باید یادآور شویم که آن‌چه را که در زمان امام صادق(ع) اتفاق افتاد مکمل زحمات و کارهای زمان امام محمدباقر(ع) بود در این زمان بود که امامان شریف فرصت را برای کادرسازی مناسب دانسته و با تربیت شاگردان زیادی با هدف ترویج فرهنگ اسلام و شیعه که پایه‌گذار اول آن امیرالمؤمنین علی(ع) بود، گام بلندی در ریشه‌گذاری شیعه برداشتند به‌طوری‌که اکنون فقه جعفری هم براساس قال صادق(ع) و قال باقر(ع) است.
آن‌چه که در سیره عملی و رفتاری امام صادق(ع) ایشان را به‌عنوان عبد خداوند و فرد مقرب درگاه او معرفی می‌کند، همان شاخصه نماز است، در روایات داریم که امام علی(ع) امام حسن و سایر ائمه‌اطهار(ع) سفارش می‌کنند که نماز را ترک نکنید و شفاعت خود را منوط به خواندن نماز و اقامه نماز می‌دانند.
نماز؛ برجسته‌ترین رکن زندگی ائمه(ع)
ائمه‌اطهار(ع) به نماز اهمیت ویژه داده و بقیه مباحث را پیرو آن انجام می‌دانند همان‌گونه خداوند متعال در آیه 54 سوره عنکبوت به اهمیت نماز اشاره داشته و می‌فرماید: «اتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنکَرِ وَلَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ» قرآن‌کریم برای نزدیکی بنده به خداوند نماز را تجویز می‌کند، با تدبر در حادثه کربلا و نگاهی عمیق به زندگی امام علی(ع) و امام حسن(ع) و مناجات‌های امام سجاد(ع) به این موضوع می‌رسیم که این ائمه بزرگوار بهترین راه را برای نزدیکی به خداوند نماز می‌دانند.
روش امام صادق(ع) عمل کردن به بندبند قرآن‌کریم بود در این راستا روایتی از امام صادق(ع) داریم که می‌فرماید: «کلام ما را با قرآن مقایسه کنید، اگر مخالف بود آن‌را به دیوار بزنید».
انتهای پیام