به گزارش ایکنا؛ شبستان نوشت: تجمل طلبی که این روزها از آن به «لاکچری بازی» تعبیر می شود، ویروسی است که به زعم صاحبنظران می تواند آسیب های جبران ناپذیر بر بدنه سبک زندگی منتظرانه وارد کند و روح ساده زیستی، کمک به همنوع، سادگی و پرهیز ازت کلف و تفاخر، یکدلی و همدلی و ... را از آن بگیرد. از این رو، در بررسی این آسیب ها و راه جلوگیری از آنها با حجت الاسلام محمد صبوحی، کارشناس مهدوی گفت وگویی ترتیب داده ایم که مشروح آن به حضورتان تقدیم می شود:
تجمل طلبی و اصطلاحاً لاکچری بازی هایی که متاسفانه این روزها حتی در میان برخی از مذهبی ها رایج شده است، چطور وارد سبک زندگی منتظرانه می شود؟
برای پاسخ به این سوال باید آن را ریشه یابی کنیم و در این راستا نخست باید عملکردی که انسان ها در سبک زندگی و خانواده خود به صورت فردی و جمعی دارند، بررسی شود، یعنی نگرش و بینش آنها را بدانیم چراکه بینش تبدیل به ارزش شده و این ارزش است که شخصیت یک فرد و جامعه را می سازد.
در موضوع تجملات دقیقا این جریان وجود دارد، اگرنگاه و بینش آدمی به صورت مقطعی باشد، در این صورت در مدتی که در این دنیا زندگی می کند همواره به دنبال آن است که مرتع خود را بیشتر آباد کند، اگر نگاه مرتعی شد با ثروت اندوزی افراطی مواجه خواهیم شد که در تجملات ظهور و بروز می یابد.
این در حالی است که اگر نگاه ما قرآنی و بر اساس روایت اهل بیت(ع) بوده و دنیا را محل گذر بدانیم آن وقت در این فرصت چندروزه به چند ویژگی توجه می کنیم، نخست آنکه از فرصت های محدود استفاده می کنیم، دوم آنکه بهترین ها را با توجه به شرایط برمی گزینیم چون هیچ انسانی در این دنیا نبوده است که به همه آرزوهایش رسیده باشد.
پس باید تلاش کنیم که به بهترین اعمال برسیم نه بیشترین آنها، البته این که بهترین ها از نگاه هر کسی چه مواردی می تواند باشد باز هم به آن نگرش و بینش بازمی گردد. باید بهشت خود را در همین عالم بسازیم یعنی در این دنیا بکاریم تا در آخرت راحت باشیم. این نگاه زندگی را امید و امتداد می بخشد.
اگر دنیا اصل نشد دنبال تجملات نمی روییم، البته هر کسی باید تلاش کند که زندگی آبرومندی برای خودش و خانواده اش فراهم کند و نسبت به این مساله تاکید فراوانی ذیل آیات و روایات شده است. اسلام تاکید می کند که افراد در همه شرایط باید کار کنند تا زندگی آبرومندی داشته باشند ولی اگر این زندگی آبرومند تبدیل به چشم و هم چشمی و تجمل گرایی شد این اساس همه مشکلات می شود؛ چون تجملات در یک جا باقی نمی ماند و نفس انسان حریص و سیری ناپذیر است، در روایت آمده اگر یک دنیا از طلا و نقره به یک نفر بدهند باز هم دنبال دیگری می رود.
این نفس سیری ناپذیر وقتی به تجمل طلبی مبتلا شد، هم خود و هم خانواده را نابود می کند. وقت شان بیشتر صرف اضافه کردن می شود و به قول روایات انباردار می شوند که مرتب چیزهایی را در خانه جمع کنند، در حالی که در طول زندگی شان اصلا به آنها نیاز ندارند. برای مثال امروزه شاهد بسیاری از وسیله ها در جهیزیه هستیم که اصلا مورد نیاز نیست و زوج هرگز از آنها استفاده نمی کنند و فقط زحمت نگهداری از آنها برای شان باقی می ماند.
اساساً سبک زندگی مهدوی نیز مغایر با این دست از زندگی های تجملاتی است. معنویت در این روش و منش زندگی گم و امیدها تبدیل به یاس می شود چون اهداف کاذب جایگزین اهداف اصیل می شود.
ورود و رواج تجمل گرایی و لاکچری بازی ها در سبک زندگی منتظرانه چقدر ما را از اهداف اصیلی چون زمینه سازی برای ظهور که مولفه های مثل کمک به همنوع، ساده زیستی، پرهیز از دنیاگرایی، کمک به فقرا و عفا و ... دارد، دور می کند؟
برای پاسخ به این پرسش اشاره ای به این سخن از امیرالمومنان علی(ع) می کنم که فرمودند: «عزم راسخ و تیزهوشی، هرگز با سورچرانی و پرخوری جمع نمی شود».
در روایت داریم که در آخرالزمان همه همت مردم آن است که به شکم خود برسند. طبیعتا وقتی که دغدغه فقط شکم باشد به همان اندازه هم دل مشغولی ها متوجه دیار فانی می شود. حتی اگر اعمال عبادی انجام دهند باز هم فکرشان جای دیگری است. شاید بهترین توصیف برای آنان حاضرِ غایب باشد. هر کاری می کنند فکرشان در دنیا است و نهایتا آن قدر غرق در این مسایل می شوند که اصلا چیزی از روح معنوی شان باقی نخواهد ماند.
انسان های بزرگ و آنان که در اوج قله بودند دنیا را فدا کردند تا به علم برسند. اگر اندیشه دنیا باشد هرگز نمی توان انتظار داشت که فرد مهدی یاور و مهدی باور باشد. نزدیک شدن به ارزش های دینی یک ظاهر است مهم آن است که بتوانیم در آن ارزش ها بمانیم و در سبک زندگی مصادیق اش را پیاده کنیم. این همان چیزی است که جامعه آخرالزمان به آن نیاز دارد یعنی دینداری واقعی که بخش مهمی از آن از ساده زیستی حاصل می شود.
متاسفانه، تجمل گرایی و لاکچری بازی ها به برنامه ها و مناسبت های مذهبی هم راه یافته و بعضاً می بینیم حتی در مراسم های منتسب به حضرت حجت(عج) نیز جلوه های آن وجود دارد، این چه آسیبی در مباحث مهدوی دارد؟
سال های زیادی است که با این مشکل در جامعه مذهبی مواجه شده ایم و علت فرهنگ سازی غلطی است که انجام گرفته، مقصر گاهی رسانه ها هستند و گاهی جلسات و متولیان برگزاری جلسات، به هر صورت این دوری از ساده برگزار کردن مراسم های مذهبی مساله ای در حال گسترش است.
چنانچه این فرهنگ را تغییر دهیم، یعنی نگرش مردم را عوض کنیم فضای جامعه تکان می خورد. مثلا بحث افطاری های ساده که مقام معظم رهبری(مدظله العالی) در سال های گذشته مطرح کردند از جمله این تغییر نگرش ها و حرکت به سوی سبک زندگی اسلامی و مهدوی است.
الگوی جامعه منتظر در ساده زیستی و پرهیز از تجمل گرایی چیست؟
واقعیت آن است که اگر حکومت امام زمان(عج) و اهداف حکومتی حضرت(عج) را برای مردم تشریح کنیم قطعا از نظر فرهنگی شاهد شرایط متفاوتی خواهیم بود. وقتی حضرت حجت(عج) ظهور می کنند از کارگزارانش تعهد می گیرند که طلا و نقره ذخیره یا احتکار نکنند، زندگی شان زندگی ساده ای خواهد بود و ظلمی نخواهد شد.
اکنون که ما در انتظار این چنین حکومتی هستیم باید شمه ای از آن حکومت را در جامعه خود ببینیم، امروز هم شاهد یک فقر و غنایی حداقلی و حداکثری در جامعه هستیم و فاصله طبقاتی کاملا مشهود است.
اگر امروز می گوییم باید به بچه هایمان زندگی مهدوی را یاد دهیم و آنها را مهدی یاور بار بیاوریم، گام اول آن است که سبک زندگی را اصلاح کنیم و ساده زیستی و به ویژه تلاش را به آنها آموزش دهیم. متاسفانه جامعه اکنون دچار تنبلی شده است. بازار دیر باز می شود، مردم دیر از خواب بیدار می شوند در حالی که این همه در روایات به سحرخیزی تاکید شده است. از سوی دیگر تجملات در زندگی به حداکثر خود رسیده و این مساله را حتی در جلسات مذهبی شاهدیم. اینکه صبح های جمعه دعای ندبه می خوانیم و می گوییم کجاست آن آقایی که می خواهد ظلم را ریشه کن کند؟ باید اول به خودمان تلنگر بزنیم چون ما خودِ ظلم هستیم وقتی که این چنین تجملات را در زندگی سرازیر می کنیم.
از امام حسن مجتبی(ع) سوال شد که بدترین مردم چه کسانی هستند؟ حضرت(ع) پاسخ دادند: «کسی که دیگری در سایه زندگی اش به سر نمی برد».
اگر ما در جامعه مشکل داریم به دلیل عدم توجه به یکدیگر است. جامعه منتظر باید به گونه ای باشد که همه افراد اصطلاحاً هوای یکدیگر را داشته باشند آن هم در این شرایط سخت اقتصادی که به سر می بریم. خصوصا اغنیا باید به نیازمندان توجه کنند.
انتهای پیام