سید اصغر محمود آبادی در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، اظهار کرد: امام رضا(ع) تربیت شده مکتب ارزشمند کلامی، حقوقی و اسلامی پدر و جد بزرگوارشان یعنی امام صادق(ع) و امام باقر(ع) بودند. در واقع دنبال کننده مکتب امام باقر(ع) و امام صادق(ع) شدند و همین سبب شد که از نظر علم و دانش بسیار قوی شوند و به امور حقوقی و کلامی کاملا تسلط پیدا کنند.
وی افزود: هدف مهم امام رضا(ع) از حرکت به سمت ایران، بیشتر تشکیل و گسترش مکتب تشیع بود و مأموریت امام یک مأموریت الهی قلمداد می‌شد و خودشان نیز آمدن به ایران را انتخاب کردند، نه اینکه با فشار مأمون عباسی به ایران آمده باشند.
این استاد تاریخ دانشگاه اصفهان بیان کرد: در زمان امام رضا(ع)، مکاتب مختلفی در ایران به وجود آمده بود، مثل زیدیه، معتزله و ... که هر کدام بینش، روش مشخص و نقطه ضعف‌های خاص خود را داشتند. امام(ع) با اینها درگیر بودند و البته درگیری‌های فکری؛ به‌گونه‌ای که اینها با حضرت رضا(ع) صحبت می‌کردند و امام(ع) نیز با دلایل قوی و موجه با آنها برخورد می‌کرد و این سبب می‌شد که آنها به اشتباه خود پی ببرند.
محمودآبادی در خصوص شرایط اجتماعی و سیاسی عصر امام رضا(ع) گفت: امام رضا(ع) در شرایط بسیار دشوار سیاسی زندگی می‌کردند، در واقع می‌توان گفت ایشان بعد از امام حسین(ع) یکی از مظلوم‌ترین و پرمشغله‌ترین امامان شیعه بود، به خصوص اینکه حکمای عباسی از حبس کردن و تهدید امامان شیعه به دلیل طرح مباحث کلامی ابایی نداشتند.
وی ادامه داد: با مرگ هارون، امام می‌خواستند هجرتی بر مبنای فلسفه امامت در ایران که هنوز با الودگی‌های سیاسی دوران خلافت عباسی آمیخته نشده بود را به انجام برسانند و البته در این کار نیز موفق شدند. در واقع گسترش مکتب تشیع در ایران، مدیون زحمات و رشادت‌های امام رضا(ع) است.
وی در خصوص عواملی که باعث شد امام رضا (ع) ولیعهدی مامون را بپذیرد، تصریح کرد: پیشنهادی که مامون ۳۳ ساله به امام ۵۴ ساله کرد، یک پیشنهاد غیر منطقی بود، و امام این را درک می‌کرد و می‌دانست که مأمون انسان با نیرنگی است. به عقیده من هدف امام رضا(ع) از آمدن به ایران اصلا پذیرفتن ولیعهدی مأمون نبود، بلکه ایشان برای تبلیغ و پایه‌گذاری تشیع به ایران هجرت کردند، و البته در این هجرت موفق هم بودند و آثارش را ما در ایران می‌بینیم.
انتهای پیام