وی افزود: به این معنی برخی از مدیران سطح خود را از مسئولیت ضعف پژوهشی مبری می‌کنند؛ مدرسه باید فعال مایشاء در حوزه مدرسه‌ای باشد؛ مسایلی که در حوزه مدرسه قابل تمشیت نیز باید به مقیاس استان وارد شود و آنچه قابل تمشیت در این عرصه نیست نیز باید به سطح ملی برود.
وی اظهارکرد: یکی از سوالات این است که آیا ساختارها و روش‌ها روی تحقیقات موثر هستند یا خیر؟ هر قالب و سیستم و ساختاری، یک ظرفیت را دارد ولی وقتی ساختار را سطح‌بندی می کنیم تاثیرات خاص خود را انجام می دهد.
زیبایی نژاد اظهارکرد: معاونان آموزش و پژوهش و تهذیب ماموریتهای خود را دارند؛ نباید نگاه سکولاری به آموزش در حوزه وجود داشته باشد یعنی اخلاق باید در همه امور حوزوی دخالت داشته باشد؛ کارهای حوزوی باید با نگاه های آموزشی و پژوهشی و اخلاقی تنظیم شود.
مدیر مرکز مطالعات و تحقیقات زن و خانواده حوزه علمیه بیان کرد: برای شکل‌گیری درست پژوهش، پژوهشگران باید بن مایه های قوی داشته باشند؛ در این زمینه باید زمینه های علمی را ایجاد کنیم؛ در این عرصه باید روی فقه تاکید کنیم.
وی افزود: نکته مهم این است که مشکل پژوهشگران ما در سال اول طلبگی است؛ یعنی فضای حاکم در مدارس، فضای استانداردی نیست؛ چگونه است که کسانی که حاضر نیستند که به مدرسه بروند جزو نخبگان علمی می شوند؛ به همین دلیل اگر طلاب قوی را در این چارچوب ها رام نکنیم موفقیت آنها را نیز تسریع خواهیم کرد.
وی گفت: طلبهای که در راه علم آموزی سختی نکشد به جایی نمیرسد؛ در عرصه کار برای طلاب نمیتوان بخش‌بندی ساعتی کرد؛ مثل الگوهای توسعه بخش بندی کشور که با هم تناقض دارند و به همین دلیل به جایی نمیرسند؛ گفتمان پژوهش در نظام آموزشی باید جریان داشته باشد؛ راحت‌گیری های امروز پژوهش گریزی‌های فردا را حاصل می‌کند.
انتهای پیام