به گزارش ایکنا از لرستان، در جنوب خرم‌آباد در حاشیه محله قاضی‌آباد داخل پارک شقایق، بنایی استوانه‌ای شکل با ارتفاع ۳۰ متر روی پایه سنگی به شکل مکعب مربع قرار گرفته که آن را با نام مناره آجری می‌شناسند. پس‌از بالا رفتن از ۹۹ پله به پشت بام این مناره می‌رسید و چشم‌انداز زیبایی از دورترین نقاط شهر را پیش روی خود خواهید دید.
در قدیم از این مناره برای راهنمایی و دیده‌بانی کاروان‌های عبوری از شهر و همین‌طور نگهبانی از خرم‌آباد استفاده می‌شده است. با توجه به قدمت چندین هزار ساله لرستان و قرارگیری آن در کنار یکی‌از راه‌های مواصلاتی، وجود مناره‌ها یکی‌از واجبات این شهر به حساب می‌آمده است.
واژه مناره به‌معنای جایگاهی برای آتش است، به همین منظور در هنگام شب آتشی بر فراز مناره‌ها برای هدایت کاروانیان روشن می‌کردند. این مناره‌ها که برای علامت دادن به کمک دود و آتش مورد استفاده قرار می‌گرفتند در دوران اسلامی به مکانی برای اقامه اذان تبدیل شدند.
مناره‌ها به اَشکال استوانه‌ای، چندضلعی و مخروطی در موقعیت‌های استراتژیک شهرها به‌عنوان برج‌های دیده‌بانی نیز ساخته می‌شدند تا ورود مهاجمان به محدوده شهرها را اطلاع دهند. شاید بتوان گفت میل‌های راهنما یک وسیله ارتباط جمعی بسیار مهم در زمان خود بوده‌اند. به احتمال زیاد ارتفاع مناره در دوران گذشته کمی بیشتر بوده که به مرور بر اثر عواملی از ارتفاع آن کاسته شده است.
مناره‌ها در ابتدا به صورت منفرد ساخته می‌شدند، پس‌از دوره سلجوقی که جنبه تزئینی مناره‌ها مورد توجه قرار گرفت، ساخت مناره‌ها به اوج تکامل خود رسید و به‌صورت زوجی در کنار مساجد ساخته شدند. با توجه به خصوصیات معماری مناره آجری خرم‌آباد، زمان ساخت آن را به دیلمیان نسبت می‌دهند. این اثر در سال 1376 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.