بنای بقعه
بنای بقعه با محوطه ای بیش از 700 متر مربع، دارای شبستان 5*5 و ایوانی 6*4 متر با نقشه ای نامنظم، از خارج هشت ضلعی و از داخل چهارضلعی که بر شبستان آن گنبدی خوش ترکیب و در زیر آن مرقد مطهر ایجاد شده است.
مشهور است گنبد قدیمی این بنا حدود سال 1230(ه.ق ـ 1815 م) بعلت رانش کوه ریزش کرده که سالیانی بعد توسط محمد نامی از بلاد مزبور با سبک معماری عصر قاجاری بازسازی و احیاء شده که علی الظاهر تاکنون توسط احفاد ایشان مرمت و نگهداری می‌شود.
بنای جدید بقعه
بنای جدید این زیارتگاه در سال 1381(ه.ش) بعلت متروکه شدن دیوارهای بیرونی و شکاف و شیار درون گنبد، توسط متولی با مشارکت مردم روستا به همان سبک و شکل قبل بر روی پی و شالوده قدیم تجدید بنا شده است.
در معماری جدید اساس بنا عبارت است از یک گنبدخانه 4*4 متر که نمای داخلی آن به شکل هشت ضلعی با استفاده از سنگ مرمر، آجر دوسانتی، کاشی سرامیک در ردیف طولی یک در میان که در بندهای افقی و عمودی آنها با استفاده از آینه‌های کوچک مربعی و لوزی شکل تزئین شده است.درجلو صحن رواقی 3*5 متر قرار دارد که بیشتر جهت نماز خواندن زائرین مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در قسمت زیرین ساختمان دو اطاق بزرگ به عنوان استراحتگاه و زائرسرا وجود دارد که پشت بام آنها حیاط بزرگ ورود به صحن و مرقد مطهر را تشکیل داده است که با موزائیک فرش شده است.
نمای بیرونی این بنا علی الظاهر ساختمانی مربع شکل را جلوه می دهد که از کف تا ابتدای گردونه گنبد به ارتفاع بیش از سه متر با آجر یه سانتی ایجاد شده و بر قسمت بالای آن گنبدی رفیع به ارتفاع بیش از 7 متر با ترکیب زیبایی قرار گرفته که پوشش آن با کاشی سبز و بنفش تزئین شده است.
به نقل از متولی، دیواره‌های گنبدخانه بدون نمای داخلی و بیرونی مربوط به معماری قدیم است که ضخامت هر دیوار بیش از یک متر محاسبه شده است.
در وضعیت فعلی این اثر ارزشمند بدلیل نوساز بودن آن فاقد بار فرهنگی تاریخی است.
نسب امامزاده
در رابطه با شجره طیبه ایشان به اعتبار اعتقاد محلی و اقوال ساکنان منطقه ای و اسناد موجود منتسب به اولاد و احفاد امام موسی بن جعفر(ع) است.
درمجموع مردم آن بلاد به این زیارتگاه اعتقاد فراوان دارند و از روزگار قدیم تاکنون دارای کشف و کراماتی بوده است.
انتهای پیام