حجت‌الاسلام مهدی گرجی، استاد حوزه و دانشگاه در گفت‌و‌گو با ایکنا از اصفهان، درباره معنا و فلسفه توبه اظهار کرد: توبه به معنای بازگشت و انقلاب درونی علیه نفس، رفتار و آداب‌های ناپسند است. در واقع توبه لطفی از سوی خداوند به حساب می‌آید برای کسانی که مرتکب خطا شده‌اند تا بدین وسیله پاک و عاری از گناه شده و با امیدواری به زندگی ادامه دهند.
وی افزود: دین توصیه نمی‌کند که گناه کنید و بعد برای پاک شدن از آن، به توبه روی آورید، بلکه اگر عواملی همچون ناآگاهی، غفلت، بی‌خبری و وسوسه‌های نفسانی باعث آلوده شدن انسان به گناه شد، خداوند راهی برای بازگشت از خطاها و گناهان قرار داده است.
این استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: توبه مانع گناه و نویدبخش شروعی جدید، پاک و سالم محسوب می‌شود. خداوند تواب است و توبه‌کنندگان را دوست دارد. «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ». خداوند قدرت اراده و اختیار را در وجود انسان قرار داده تا به گناه خود اقرار کرده، از مسیر خود بازگردد و به سوی پروردگار برود.
حجت‌الاسلام گرجی با بیان اینکه سرکشی و بی‌اعتنایی به فرمان حضرت حق بخشودنی نیست، خاطرنشان کرد: اگر فرد بر اثر بی‌ارادگی، فقدان تربیت مناسب یا فکر نادرست مرتکب گناه شود، توبه او قابل بخشایش و پذیرفتنی است. کسی که توبه واقعی انجام دهد، توبه‌اش پذیرفته شده و لطف و رحمت خداوند شامل حالش می‌شود.
وی اضافه کرد: شرط قبولی توبه، عدم گناه است. اگر شرایط توبه رعایت شود، زمینه رشد و تعالی نفس انسان را فراهم می‌کند. کسی که توبه می‌کند، همانند کسی است که گناه نکرده؛ در آیه 70 سوره فرقان آمده است: «إِلَّا مَنْ تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَ كَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا؛ مگر آن کسانی که از گناه توبه کنند و عمل صالح به جای آرند، پس خدا گناهان آنها را بدل به حسنات گرداند و خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است».
انتهای پیام