ائمه معصوم(ع) تاکید داشته‌اند که با بخیل هرگز دوست نباشیم، بُخل یعنی رشک، ترک ایثار به هنگام حاجت، تنگ‌چشمی و خسیسی، ضد جود و کرم است و امام علی(ع) فرموده است: «بُخل، گردآورنده همه بدیها و افساری است که (شخص) با آن به هر کار زشتی کشیده میشود».(سفینة البحار، ماده بُخل) و نیز فرموده است: «بخیل بیشتر از آن‌چه که از مالش بخل میورزد از آبرویش میبخشد و از دین خود چندین برابر دارایی و آن‌چه به او وابسته است، تباه میکند» و نیز فرمود: «بخیل؛ مروت و مردانگی ندارد».(تصنیف غررالحکم و درر الکلم، حدیث 6546)