مهدی ستوده‌فر، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان در گفت‌و‌گو با ایکنا از اصفهان، درباره مدیریت فرهنگی اظهار کرد: مدیریت فرهنگی در کشور ما به دو نوع کمی‌گرا و کیفی‌گرا تقسیم می‌شود و در این زمینه، با عدم ثبات و تعریف نامشخص از فرهنگ مواجه هستیم. برای مدیریت فرهنگی تعاریف متعددی ارائه شده است، به همین دلیل در عمل تعریف مشخصی از آن وجود ندارد.
وی ادامه داد: بعضی از افراد معتقدند فرهنگ قابل مدیریت نیست و در مقابل افرادی هستند که با توجه به تعریف مشخص و مدون فرهنگ، آن را قابل کنترل می‌دانند. هر چند اسنادی کامل و تقریباً عالی در زمینه فرهنگ از سوی نهادهای سیاستگذار و تصمیم‌گیر در این حوزه تدوین شده است، اما در مرحله عمل و اجرا، به واسطه اینکه وظایف نهادهای متولی فرهنگ به درستی تعریف نشده، برای پیاده ساختن مفاد این اسناد با مشکل مواجه می‌شویم.
مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان درباره نسبت و رابطه میان مدیریت فرهنگی و مهندسی فرهنگی گفت: مهم‌ترین نکته درباره این دو مقوله این است که چگونه بتوانیم نهادهای فرهنگی و نهادهای غیر‌مستقیم در این زمینه را هدایت کرده و ارزش‌ها و اهداف کلان نظام فرهنگی را پیاده و اجرا کنیم.
ستوده‌فر بیان کرد: تغییرات و شرایط متفاوت فرهنگی، جهانی شدن و سایر ابعاد تأثیرگذار در زمینه فرهنگ باید در نظر گرفته شود تا بتوانیم نیاز مخاطب را به درستی تعریف کرده و راهکارهایی ارائه دهیم؛ رعایت این نکات از الزامات مدیریت فرهنگی محسوب می‌شود.
وی افزود: مهم‌ترین راهکار در رابطه با مدیریت فرهنگی و مهندسی فرهنگی، بحث پیوست فرهنگی است، یعنی اینکه با توجه به پیوست‌های فرهنگی چگونه می‌توانیم به تصمیم‌گیری در زمینه‌های مختلف اعم از فرهنگی و غیر‌فرهنگی، سمت‌وسوی فرهنگی بدهیم. در صورتی که اسناد حوزه فرهنگ به درستی پیاده شود، قطعاً می‌تواند شرایط جامعه را به سمت‌و سوی مورد نظر هدایت کند و با فرهنگ پویا می‌توان بحران‌ها و آسیب‌ها را مدیریت کرد و شرایط را بهبود داد.
این مدرس دانشگاه اظهار کرد: تغییر مثبت در زمینه فرهنگ می‌تواند ابعاد اجتماعی و سیاسی را نیز تحت تأثیر قرار دهد. با توجه به مقوله مدیریت فرهنگی، می‌توان تصمیمات و سیاست‌گذاری‌ها را به سمت‌وسوی فرهنگی هدایت کرد و برای این منظور، قطعاً به متخصصانی نیاز داریم که صاحب‌نظر باشند و بتوانند مشکلات آینده را به حداقل برسانند.
انتهای پیام