وی ادامه داد: امام حسن(ع) نقل می‌کنند که مادرشان شبی تا به سحر بر پای ایستاده و در حال عبادت، همسایگان را یک به یک دعا می‌کند، امام(ع) از ایشان پرسیدند که نزدیک سحر شده و شما هنوز برای خودتان دعا نکرده‌اید؟ ایشان فرمودند «اول همسایه، سپس خودمان». این داستان درس‌های زیادی برای ما دارد، همسایگان حضرت آن‌طور که شایسته بود به کمک ایشان نمی‌آمدند، اما ایشان این همسایگان را دعا می‌کردند.
این عضو هیئت علمی گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه اصفهان افزود: در جلسه‌های مختلفی که برای حضرت زهرا(س) گرفته می‌شود، بیشتر بر شهادت و سختی‌های زندگی ایشان تأکید می‌شود، اما بسیاری از گفته‌ها و رفتارهای این حضرت در مجالس بازگو نمی‌شود و تصور ناقصی از ایشان در ذهن افراد وجود دارد.
سلطانی بیان کرد: به طور مثال حضرت زهرا(س) پیش از شهادت در وصیت‌نامه‌شان از حضرت علی(ع) درخواست می‌کنند برای هر یک از همسران پیامبر(ص) هدیه‌ای از طرف ایشان اهدا کند و این وصیت در حالی است که برخی از همسران پیامبر(ص) برخورد خوبی با ایشان نداشتند.
وی گفت: من حدود هفت سال در مورد حضرت زهرا مطالبی را بررسی می‌کردم و کتابی نیز در خصوص ایشان نوشتم و بسیار به حوادثی در زندگی ایشان برخوردم که قبلا نشنیده بودم و به همین خاطر فکر می‌کنم تصور ناقصی در خصوص ابعاد وسیع رفتار و زندگی ایشان وجود دارد. حضرت زهرا(س) نخستین فرد در تاریخ اسلام است که به عنوان یک شهروند در مقابل حکمرانان، یک اعتراض مدنی و بر اساس قانون ارائه داده و به مسجد و می‌آید و خواستار احقاق حقش می‌شود.
سلطانی تصریح کرد: حضرت فاطمه نخستین فرد در تاریخ اسلام است که در مسجد خطبه خوانده و مطالب مهمی از جمله خلقت الهی بیان می‌کند. بعدها فیلسوفان بزرگ مسلمان از جمله ملاصدرا و میرداماد براساس تعبیر ایشان، بحثی گسترده به نام خلق ابتداعی را در فلسفه باز می‌کنند. در هر صورت نکته‌ها و درس‌های زیادی در گفتار و کردار این حضرت وجود دارد که باید بیان شود.
انتهای پیام