وی با بیان اینکه صبح روز نوزدهم مردم در خانه امیرالمؤمنین(ع) جمع شدند و حضرت فرمودند که هرچه می خواهید سؤال کنید و فقط سؤال ها کوتاه باشد، ادامه داد: مردم آمدند و ملاقات کردند تا اینکه یکی از اصحاب به نام حجربن عدی کندی آمد و به گریه افتاد، امیرالمؤمنین(ع) به او فرمودند بنشین و گریه نکن سپس فرمودند بعد از من تو را به جرم علاقه و محبت به من دستگیر می کنند و تو را بین کشته شدن و برائت از من مخیر می کنند؛ حجر بن عدی گفت اگر من را بکشند و جسدم را آتش بزنند هم از شما برائت نمی‌جویم و همین طور هم شد.
استاد حوزه علمیه افزود: وقتی طبیب از امیرالمؤمنین(ع) قطع امید کرد و اطرافیان به گریه افتاده بودند حضرت فرمودند: گریه نکنید زیرا من که امروز در بستر هستم همان علی دیروزم که در میدان جنگ سرنوشت جنگ‌ها را رقم می‌زد پس عبرت بگیرید که فردا من از شما جدا می شوم و بدنم از حرکت باز می‌ایستد و این انسان است که با مرگ فاصله‌ای ندارد.
وی با بیان اینکه حضرت علی(ع) بعد از رفتن طبیب ممنوع‌الملاقات شدند، عنوان کرد: یکی از اصحاب خاص ایشان به نام صعصعه بن صوحان آمد و اذن ملاقات خواست که به خاطر بد حالی حضرت اذن ملاقات ندادند، پیغامی را برای ایشان فرستاد و حضرت در جوابش فرمودند که تو دوست خوبی برای من بودی کم زحمت و پر خدمت که باید از این کلام درس بگیریم.
نظری منفرد با بیان اینکه صعصعه روز اول خلافت امیرالمؤمنین(ع) به ایشان گفت که خلافت شما را بزرگ نکرد بلکه شما به خلافت عزت و شکوه بخشیده‌اید، گفت: همین صعصعه یکی از تشییع‌کنندگان امیرالمؤمنین(ع) بود و بعد از دفن حضرت روی قبر ایشان نشست و یک دست روی قلب گذاشت و با دست دیگرش خاک روی سرش پاشید و گفت خدا تو را رحمت کند که از دنیا رفتی و مردم تو را نشناختند و اگر تو را شناخته بودند برکات آسمان‌ها و زمین بر ایشان سرازیر می‌شد که نشانه معرفت و محبت او است.
وی با بیان اینکه این اصحاب کسانی بودند که در شرایط سخت ولایت‌مدار بودند و ولایت مداری خود را حفظ کردند، تصریح کرد: ما نمی‌دانیم اگر در آن زمان بودیم چگونه از این امتحان بیرون می‌آمدیم ولی باید خدا را شاکر باشیم که محبت امیرالمؤمنین(ع) را در دل داریم و با وجود ما عجین شده است.
استاد حوزه علمیه در پایان با بیان اینکه ولایت و محبت امیرالمؤمنین(ع) امانت الهی در سینه‌های ما است و باید این امانت را به فرزندان خود و نسل‌های بعدی برسانیم، یادآور شد: امیدواریم بتوانیم همانطور که پدر و مادرمان ما را محب اهل بیت(ع) قرار دادند این رسالت خود را به درستی انجام دهیم و محبت اهل بیت (ع) را در دل نسل بعد از خود برجای بگذاریم.
انتهای پیام