17 ربیع‌الاول که مقارن به خجسته زادروز نبی‌مکرم اسلام حضرت محمد(ص) و میلاد امام جعفر صادق(ع) است، یکی از چهار روزی است که در تمام سال به فضیلت روزه امتیاز دارد.
چه روز مبارکی است که امام صادق(ع) در موردش فرمود: «در این روز ابلیس از ورود به آسمان‌های هفتگانه محروم شد، شیاطین دور شدند، تمامی بت‌ها در بتکده بر زمین افتادند، ایوان کسری شکست و 14 کنگره آن سقوط کرد، آب دریاچه ساوه خشک شد، سرزمین خشک سماوه، آب پیدا کرد، آتشکده فارس پس از هزار سال خاموش شد، نوری از سرزمین حجاز بر آمد تا به مشرق رسید، کاهنان عرب علوم خود را فراموش کردند و سحر ساحران باطل شد.»
همانگونه که گفته شد مشهور میان علمای امامیه آن است که روز هفدهم ربیع‌الأول، روز ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمد بن عبداللّه(ص) است و معروف آن است که ولادتش در مکه معظمه، واقع شده است و زمان ولادتش هنگام طلوع فجر، روز جمعه، سنه عام‌الفیل بوده است.(عام‌الفیل سالی است که ابرهه با لشکرش که بر فیل سوار بودند به قصد تخریب کعبه آمد، اما همگی نابود شدند).
همچنین در چنین روزی در سال 83 هجری قمری، ولادت امام صادق(ع) واقع شده است و از این جهت نیز بر اهمیت این روز افزوده شده است. از آن جا که هجرت پیامبر اکرم(ص) که سرچشمه دگرگونیِ عمیق در جهانِ اسلام و عزت و شوکت مسلمین شد و همچنین داستان «لیلة‌المبیت» در این ماه واقع شده و آغاز امامت پربرکت حضرت بقیةاللّه(عج) همزمان با شهادتِ پدر بزرگوارش نیز است، در مجموع از ماه‌های بسیار پربرکت و پرخاطره است، که سزاوار است، همه علاقه‌مندان مکتب اهل‌بیت(ع) آن را ارج نهند و گرامی بدارند.
برای این روز بزرگ و مبارک اعمالی وارد شده که شامل غسل، روزه که از برای آن فضیلت بسیار است و روایت شده هر که روز 17 ربیع‌الاول را روزه بدارد، ثواب روزه یک سال را خدا برای او می‌نویسد و این روز یکی از آن چهار روز است که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است.
زیارت حضرت رسول(ص) و همچنین زیارت امام‌امیرالمؤمنین(ع) و قرائت دو رکعت نماز با این کیفیت که در هر رکعت یک مرتبه حمد و 10مرتبه سوره قدر و ده مرتبه سوره اخلاص است، بگزارد و پس از نماز در محل نماز بنشیند و دعائی که روایت شده است بخواند: «اَللَّهُمَّ اَنتَ حَی لاَ تَمُوتُ...» را وارد شده است.
تصدق و خیرات از دیگر اعمال است و شایسته است، مسلمانان روز 17ربیع‌الاول را تععظیم بدارند و تصدق و خیرات نمایند و مؤمنین را مسرور کنند و به زیارت مشاهد مشرفه بروند. عید گرفتن و به آنچه موافق حقیقت عید است(عمل کند) یعنی به آنچه که در شرع وارد گشته نه آنچه خلاف مقرّات شرع باشد، همچنان که عادت و سنت پاره‌ای از نادانان است که به لهو و لعب بلکه پاره‌ای از افعال حرام می‌پردازند.
برای هر مجلسی لباس مخصوصی و زینتی مناسب آن لازم است و لباس شایسته اهل چنین مجلسی، لباس تقوا و تاج آنها، تاج کرامت و وقار است، یعنی لباس اهل این مجلس تخلق به اخلاق حسنه و تاج معارف ربانیه و تطهیر آنها، پاکیزه ساختن دل از اشتغال به غیر خدا و بوی خوش ایشان، ذکر خدا و درود بر رسول خدا و آل‌طاهرین او(ع) است.
منبع: المراقبات(ص81 – 84) و مفاتیح الجنان، فصل نهم، در اعمال ماه ربیع الأول
انتهای پیام