تمام امام‌هاى اهل تسنن يا بلاواسطه و يا مع الواسطه شاگرد امام صادق(ع) بوده و نزد امام شاگردى كردهاند. در رأس ائمه اهل تسنن، ابو حنيفه است.
نوشتهاند ابو حنيفه دو سال شاگرد امام بوده و اين جمله را ما در كتاب‌هاى خود آن‌ها مى‌خوانيم كه گفته اند او گفت:«لَوْ لَا السَّنَتانِ لَهَلَكَ نُعْمانُ» اگر آن دو سال نبود نعمان از بين رفته بود. (نعمان ، اسم ابو حنيفه است)
مالك بن انس كه امام ديگر اهل تسنن است نيز معاصر امام صادق(ع) است. او هم نزد امام مى آمد و به شاگردى امام افتخار مىكرد. همين مالك مىگويد: «ما رَأَتْ عَيْنٌ وَ لا سَمِعَتْ اذُنٌ وَ لا خَطَرَ عَلى قَلْبِ بَشَرٍ افْضَلُ مِنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ» چشمى نديده و گوشى نشنيده و به قلب بشر خطور نكرده مردى بافضيلت تر از جعفر بن محمد.
شافعى در دوره بعد بوده ولى او شاگردى كرده شاگردان ابو حنيفه را و خود مالك بن انس را.
احمد حنبل نيز سلسله نسبش در شاگردى در يك جهت به امام مىرسد و همينطور ديگران.
امروز خيلى از علما در دنيا هستند كه با اينكه با مذهب تشيع فوقالعاده دشمن و مخالفند ولى براى شخص امام صادق(ع) كه اين مذهب به او منتسب است احترام قائلند.
منبع: مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (سيرى در سيره ائمه اطهار عليهم السلام)، جلد 18، صفحه: 75-73- با تلخیص و ویرایش جزئی.
انتهای پیام