وی عنوان کرد: بیشترین تحولاتی که مشهد به خود دید از دهه 50 بود و اقدامات محمدرضا پهلوی زمینه‌های مهاجرت‌های گسترده به شهرهایی چون مشهد، اصفهان، تهران و... را فراهم کرد به گونه‌ای که جمعیت مشهد از 50 هزار نفر به 600 هزار نفر رسید و چنین مشهدی به انقلاب اسلامی تحویل داده شد که با ویرانی‌های زیادی همراه بود.
عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد تصریح کرد: اما پس از انقلاب چه اتفاقی رخ داد؟ به طور صریح باید بگویم که اکثر آشفتگی‌های این شهر به پس از انقلاب باز می‌گردد و این وضیعتی که در اطراف حرم شاهد هستیم و اطراف حرم را تمام هتل‌ها احاطه کرده‌اند به پس از انقلاب باز می‌گردد و به عبارتی تمام توسعه نامتوازن این شهر در طی 40 سال اخیر رخ داده است.
فولادیان در نقد صحبت‌های میثم ظهوریان تصریح کرد: اینکه آقای ظهوریان می‌گوید یک ژنومی وجود دارد که این ژنوم باید هویت بخش باشد، به نظر من اینگونه نیست چرا که مشهد براساس هویت مرکزی شکل گرفته و به تدریج هویت‌های چندگانه‌ای در آن ایجاد شده که این هویت‌ها روز به روز در حال افزایش و گسترش هستند و امروز شاهد هستیم که مشهد دارای چند هویت متفاوتی است که ما به عنوان شهروندان این شهر باید تمام این هویت‌ها را به رسمیت بشناسیم اما این در حالی است که در هر جایی که خواسته‌ایم هویتی را بر جامعه بگنجانیم، هویت مقاومت شکل گرفته است.
وی خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه ما در شهر مدرنی زندگی می‌کنیم، از این‌رو باید بدانیم که الزام شهر مدرن هم این است که از نظریه‌هایی که در این حوزه وجود دارد و 300 سال است که در تمام دنیا نیز شکل گرفته و از آن‌ها استفاده می‌کنند، استفاده کنیم که در غیر این صورت نمی‌توانیم نتیجه خوبی را در این شهر و آن انتظاری که از این شهر به عنوان شهر خوب داریم، شاهد باشیم.
این جامعه شناس با اشاره به چگونگی ایجاد یک هویت مقاومت در ادامه بیان کرد: ما در حال حاضر در شهری زندگی می‌کنیم که سرمایه‌گذاری در این شهر غوغا کرده و این در حالی است که یک سوم از جمعیت این شهر حاشیه نشین هستند، فقر و نابرابری در این شهر بیداد می‌کند و در این صورت اگر ما تمام این کاستی ها را نادید بگیریم و یا اینکه نگاه دیگری به این موضوعات داشته باشیم و هر نوع هویت جدید یعنی یک هویت مرکزی را به زور بر جامعه سیطره ببخشیم، طبیعی است که هویت مقاومت نتیجه آن خواهد بود.
فولادیان تصریح کرد: این در حالی است که 42 سال است که ما درصدد هستیم که هویت اسلامی ایجاد کنیم، اما در طی این سال‌ها شاهد چنین هویتی در جامعه نبوده‌ایم، چرا که راه ایجاد چنین هویتی را نمی‌دانستیم و راهی که بتوانیم آن را با ملایمت و ظرافت مدیریت کنیم و این اندیشه را گسترش دهیم را بلد نبودیم. از این‌رو مسئله این است که آیا در طی این سال‌ها ما چنین اقدامی انجام داده‌ایم و همه چیز را اسلامی کرده‌ایم؟ که پاسخ روشن است و در حقیقت ما چنین کاری نکرده‌ایم. به گونه‌ای که دو شهر مشهد و قم که مظهر شهر اسلامی است باید گفت که این دو شهر پر آسیب‌ترین شهرهای کشور در حوزه آسیب‌های اجتماعی بوده و رتبه اول و دوم را در این حوزه دارا هستند.
وی خاطرنشان کرد: ما در شهری زندگی می‌کنیم که سرمایه داری افسار این شهر را به صورت کامل در دست گرفته و همه شهر را تحت شعاع قرار داده است و در حقیقت ما باید با همین واقع نگری با این شهر برخورد کنیم و با توجه به اینکه هویت‌های متعدد و متکثری در این شهر وجود دارد، ما باید همه آن‌ها را به رسمیت بشناسیم و واقع گرایانه ببینیم برای این شهر باید چه کار کرد که هویت مرکزی این شهر ایجاد شود و این هویت را با ظرافت و با گام‌های مشخصی پیش بریم که در این صورت می‌توانیم شهری بسازیم که هم شهر اسلامی و هم شهر خوبی باشد.
عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد اظهار کرد: بنابراین ما نباید دهه‌هایی که از مدیریت شهری در شهر مشهد گذشته است، غافل باشیم و این آشفتگی‌ها و آسیب‌های اجتماعی نیز محصول این امر است که خواسته‌ایم یک هویت را به اجبار در شهر حاکم کنیم و در کنار این نگاه واقع‌بینانه باید هویت‌های متکثر و متعدد در شهر که شاید در سال‌های اخیر ظهور کرده را به رسمیت بشناسیم و همواره اگر می‌خواهیم از یک هویتی در شهر صحبت و آن را در شهر مشهد جاری و ساری کنیم باید با یک حرکت آرام، گام به گام و با ظرافت بالا باشد نه یک نگاه از بالا به پایین.
انتهای پیام