وی افزود: در مقابل عیب‌ها و كاستی‌های همسر و رفتار ناخوشایند او برخورد تند و خشن نداشته باشیم و با صمیمیت و دوستی با یكدیگر رفتار كنیم زیرا طبیعی است كه هر یك از زن و مرد در رفتار و گفتار خود كاستی‌هایی دارند كه از نظر دیگری ناخوشایند تلقی می‌شود. پیامبر اسلام(ص) درباره مدارا و رفق می‌فرمایند رَاْسُ الْعَقْلِ بَعْدَ الاْيمانِ بِاللّه مُداراةُ النّاسِ فى غَيْرِ تَرْكِ حَقٍّ؛ کمال عقل در مدارا می‌دانند.
میرشکاری ادامه داد: البته معنای مدارا با همسر این نیست كه نسبت به عیب‌ها و رفتار ناپسند او بی‌اعتنا باشیم، بلكه بدین معناست كه در مورد اصلاح همسر ملاحظه ظرفیت او را كرده، بیش از توانش از او انتظار نداشته باشیم و به طور كلی در مورد ویژگیهای نامطلوب او رفتاری بزرگوارانه پیشه كنیم.
امام جمعه اکبرآباد کوار یادآور شد: آن‌قدر مدارا کردن در نزد اهل بیت(ع) اهمیت دارد که پیامبر اسلام(ص) فرمودند أَمَرَنى رَبّى بِمُداراةِ النّاسِ كَما أَمَرَنى بِأَداءِ الفَرائِض، در زندگى خانوادگى اگر رفق و مدارا نباشد، تندى و خشونت سراسر زندگى را فراخواهد گرفت؛ چرا که در طول زندگى مشترک، موارد فراوانى یافت مى‌شود که رفتار و گفتار همسر، مطابق میل انسان نیست و در صورت عدم مداراى با همسر، هر یک از این موارد مى‌تواند زمینه‌اى براى بروز خشونت و درگیرى میان افراد خانواده باشد، در حالى‌که با رفق و مدارا مى‌توان بسیارى از اختلافات را حل کرده، آرامش و صمیمیت را در محیط خانواده حاکم کرد. این‌گونه است در زندگی اجتماعی و برخورد و تعامل با مردم.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به تأثیرات شهید نواب و نهضت فداییان اسلام در شکل‌گیری انقلاب اسلامی اشاره کرد و گفت: شهید نواب کسی است که صریحاً اساس‌نامه و قانون اساسی حکومت اسلامی را در کتابی به‌نام «راهنمای حقایق» نوشت و ایده تشکیل حکومت اسلامی را مطرح ساخت و این موضوع، در روحیه و اندیشه انقلابیون تأثیر داشت و بعدها با هدایت حضرت امام (قدس سره) به کمال نهایی رسید.
میرشکاری با یادآوری فرمایشات رهبر معظم انقلاب که فرمودند کسی که در دوره‌ی جوانی من، خیلی روی من اثر گذاشت، در درجه اوّل، مرحوم نوّاب صفوی بود، گفت: در جلد اول مجموعه آثار یادگار امام، از سوی سیداحمد خمینی چنین نقل شده است: «در خصوص قضیه اعدام نواب صفوی و سایر اعضای فداییان اسلام، امام از مرحوم آقای بروجردی و مراجع دل‌خور شدند که چرا موضع تندی علیه دستگاه نگرفتند و اینها را نجات ندادند. امام در این قضیه خیلی صدمه روحی خوردند. در آن اوضاع و احوال شرایط به‌گونه‌ای بود که از دیدگاه متحجران، مبارزه با شاه ننگ بود، یعنی استدلال می‌کردند حالا که بناست یک روحانی اعدام شود، لباس روحانی را از تن او بیرون بیاورید تا به‌مقام روحانیت اهانت نشود. درست نقطه مقابل، تفکر امام بود که اعتقاد داشتند روحانی باید با کسوت مقدس روحانیت شهید شود تا مردم بفهمند و آگاه شوند که اینها در صحنه هستند».
انتهای پیام