علی‌اصغر پورعزت، دانشیار دانشکده مدیریت دانشگاه تهران در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) به شاخصه‌های مؤلفه‌های مدیریت جهادی اشاره و عنوان کرد: پژو‌هش‌ها و فعالیت‌هایی که در فاصله زمانی بین سال‌های 1360 تا 1375 صورت گرفت می‌تواند بهترین تصویر برای مدیریت جهادی باشد.
وی با بیان اینکه جهادگر بدون توجه به موقعیت و پست خود در قالب هسته‌های مستقل که وظایف مشخصی را دنبال می‌کنند به فعالیت می‌پردازند اظهار کرد: در این بین فرد جهادگر منتظر پاداش نمی‌ماند و هرگز کار را به دلیل محقق نشدن خواشته‌هایش رها نمی‌کند.
دانشیار دانشکده مدیریت دانشگاه تهران در ادامه با تأکید بر اینکه جهادگر به واسطه مشکلاتی که با رئیس یا کارمند خود پیدا می‌کند به کار لطمه نمی‌زند، تصریح کرد: جهادگر کار را به مثابه تکلیف می‌نگرد.
وی به نقش مدیریت جهادی در اداره جوامع اشاره و عنوان کرد: کارهایی که نشدنی به نظر می‌رسند و انگیزه‌های عادی نمی‌توانند سبب انجام آن فعالیت مورد نظر شوند می‌توانند با مدیریت جهادی به بهترین نحو به نتیجه برسند.
پورعزت از اجرایی نشدن برخی پروژه‌ها در سطح ملی ابراز ناراحتی کرد و گف: اگر تعهد انجام این پروژه‌ها بلافاصله پس از جنگ بر عهده نیروهای جهادگر گذاشته می‌شد تا کنون انجام گرفته بود.
دانشیار دانشکده مدیریت دانشگاه تهران با تأکید بر اینکه سپردن پروژه‌های بزرگ به نیروهای جهادگر سبب می‌شد که شرایط زیست محیطی بهتری داشته باشیم و آب‌رسانی به مناطق زیادی از ایران امکان پذیر می‌شد اظهار کرد: ولی در این بین دستگاه‌ها و تجهیزات در برخی موارد راکد ماندند و به کارهای جنبی پرداخته شد و رفتارهای بروکراتیک مدرن غلبه پیدا کرد.
وی ادامه داد: اگر کسی بخواهد جهاد را غیرتمندانه احیا کند باید توجه داشته باشد که به کارهایی بپردازد که سایر نهادها نمی‌توانند آن را انجام دهند و به علت فقدان شجاعت نظام یافته و هوشمندانه آماده برای تغییر همگام با شرایط و موقعیت جدید نیستند ولی جهادگر موقعیت جدید را بازپردازی و محاسبه می‌کند و طرح جدیدی را ارائه می‌دهد.