غلامرضا کافی، شاعر و مدرس ادبیات فارسی در دانشگاه شیراز در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، با اشاره به نگاه فرودین به سطح شعر مذهبی گفت: در حال حاضر بنده در حوزه ادبیات آیینی فعالیت میکنم و نگاه دانشجوی من به حوزه شعر آیینی نگاهی فروتر از سطح ملی شعر است؛ از این رو آسیب به شعر آیینی و عاشورایی وارد شده و آنچه هست باید ترمیم شود.
وی با بیان اینکه متأسفانه شعر آیینی در درجهای فروتر از شعر معیار است، افزود: این موضوع به دلیل نداشتن حساسیت به کیفیت کار در شعر آیینی و گستردگی حوزه آن است؛ چرا که برخی شاعران فقط به ابراز ارادت به ائمه اطهار(ع) توجه دارند.
مداحان قدرت ارائه شعر جزیل را ندارند
کافی ادامه داد: در حوزه شعر آیینی و عاشورایی، بیشترین آسیب متوجه مداحان است؛ چرا که شناخت کافی در این حوزه ندارند و آموزش هم ندیدهاند؛ از این رو برخی از آنها ذائقهای بسیار فرودین و پایین دارند و بسیار عوامانه و عوامزیست شعر گفته و مداحی میکنند و قدرت ارائه شعر جزیل را ندارند.
مدرس دانشگاه شیراز، عوامزدگی در شعر آیینی و عاشورایی را مورد اشاره قرار داد و بیان کرد: شاعران اشعار مذهبی معمولاً از شنیدههای خود استفاده میکنند، در حالی که شاعر باید با مطالعه عمیقتری وارد عرصه شعر دینی شود،؛ از این رو شاعر بدون مطالعه مستقیم به سخنان مطرح شده در محافل و سخنرانیها بسنده کرده و آن را در شعرهایش ترویج میکند.
وی نبود مطالعه را یکی از بحرانهای جامعه ما خواند و گفت: کمبود مطالعه در میان شاعران نیز مانند سایر افراد جامعه وجود دارد و این امر در کیفیت اشعار، خود را بیشتر نمایان میکند،؛ البته ممکن است شاعرانی مطالعه هم داشته باشند، اما این مطالعه جهتدار نبوده و همراه با پژوهش و تحقیق نیست.
سیاست حاکمان دورههای گذشته در حاشیه ماندن شاعران مذهبی بود
این شاعر، فؤاد کرمانی، شاعر مذهبی دورههای گذشته را مورد اشاره قرار داد و تصریح کرد: شاعری مثل فؤاد کرمانی در عصر خود از همه غزلسرایان سرآمد است؛ یعنی از نظر عاشقانهسرایی همسطح رهیمعیری و بالاتر از ابولحسن ورزی، علی اشتری و علی اطهری است، اما چون شعرها و سرودههایش وجه مذهبی و دینی دارند، در درجه دوم اعتبار قرار میگیرند.
وی در ادامه اظهار کرد: البته این ذهنیت از سیاست دستگاه حاکم آن زمان هم ناشی میشود؛ چرا که سیاست حاکمان در دورههای گذشته این بود که شاعران مذهبی، شاعرانی حاشیهای باشند.