به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) بررسى دقیق احادیثى که درباره ویژگى‌هاى علمى، سرچشمه‌هاى دانش‌ها و نیز انواع دانش‌هاى اهل بیت علیهم السلام به ما رسیده (1) نشان مى‌دهد که پیامبر اسلام و اهل بیت آن بزرگوار، نه تنها از دانش پزشکى، بلکه از همه علوم، نه از راه تحصیل، بلکه از طریق الهام الهى برخوردار بوده‌اند، به گونه‌اى که هر گاه اراده مى‌کردند چیزى را بدانند، مى‌دانستند، چنان که امام صادق علیه السلام مى‌فرماید : إنَّ الإِمامَ إذا شاءَ أن یَعلَمَ عَلِمَ. (2) امام، آن گاه که بخواهد بداند، مى‌داند. به دلیل این دانش گسترده و علم خارق العاده بود که امام على علیه السلام ، مکرّر خطاب به مردم مى فرمود: هر چه مى خواهید، از من بپرسید: سَلونى قَبلَ أن تَفقُدونى ، فَإِنَّ بَینَ جَنبَىَّ عُلوما کَثیرَةً کَالبِحارِ الزَّواخِرِ(3) از من بپرسید، پیش از آن که مرا از کف بدهید؛ چرا که در سینه من، به سان دریاهاى بیکران، دانش هاى فراوان نهفته است. همه امامان علیهم السلام از چنین دانشى برخوردار بوده‌اند و در پاسخ دادن به هیچ مسئله علمى‌اى در نمى‌ماندند. امام رضا علیه السلام در این‌باره مى فرمایند: إنَّ العَبدَ إذَا اختارَهُ اللّه ُ عز و جل لاُِمورِ عِبادِهِ شَرَحَ صَدرَهُ لِذلِکَ ، و أَودَعَ قَلبَهُ یَنابیعَ الحِکمَةِ ، و أَلهَمَهُ العِلمَ إلهاما، فَلَم یَعىَ بَعدَهُ بِجَوابٍ ، و لا یُحَیَّرُ فیهِ عَنِ الصَّوابِ آن گاه که خداوند عز و جل بنده‌اى را براى عهده دارى کارهاى بندگان خویش برگزیند، سینه وى را براى این کار، فراخ مى‌سازد و سرچشمه هاى حکمت را در دل او به ودیعت مى گذارد و دانش را به تمامى به او الهام مى کند و از آن پس، او نه در پاسخى فرو مى مانَد و نه از راه صواب، سرگشته مى‌گردد.
بنا بر این، بى تردید، پیامبر اسلام و اهل بیت او، از دانش پزشکى برخوردار بوده‌اند و اگر ثابت شود که در هر مسئله‌اى از مسائل مربوط به این دانش، چیزى فرموده باشند ، قطعا کلام آنان، مطابق با واقع است.
[1] ر. ک : اهل بیت در قرآن وحدیث ، ج 1 ، ص 253 (ویژگى هاى علمى اهل بیت علیهم السلام ) وص 279 (درهاى علوم اهل بیت علیهم السلام ) وص 309 (مبادى علوم اهل بیت علیهم السلام ) ، دانش نامه امیرالمؤمنین علیه السلام ، ج 10 (دانش هاى امام على علیه السلام ) .[2] ر. ک : اهل بیت در قرآن وحدیث ، ج 1 ، ص 333 (چگونگى علوم اهل بیت علیهم السلام ) .[3] ر. ک : دانش نامه امیرالمؤمنین علیه السلام ، ج 10 ، ص 331 (باب دهم : پیش از آن که مرا از دست بدهید ، از من بپرسید) .[4] الکافى ، ج 1 ، ص 202 ، ح 1 ، عیون أخبار الرضا علیه السلام ، ج 1 ، ص 221 ، ح 1 ، معانى الأخبار ، ص 101 ، ح 2 ، کمال الدین ، ص 680 ، ح 31 ، الاحتجاج ، ج 2 ، ص 446 .