سیدعظیم موسوی ، نویسنده و کارگردان تئاتر در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره اهمیت طراحی هنری در تولید نمایش دینی گفت: در تولید یک اثر نمایشی شاخصه نخست کیفی، مبحث طراحی هنری و استفاده از امکانات مورد نیاز در صحنه برای ایجاد جلوه‌های بصری و هنری در آن است وگرنه که با نمایشی مواجه خواهیم بود که مجموعه‌ای از گفتارها در آن میان بازیگران رد و بدل می‌شود و حتی اگر تماشاگر چشمان خود را بندد همچون یک نمایش رادیویی می‌تواند فضای نمایشی را در ذهن تجسم کند.
وی ادامه داد: جدای از مسئله استفاده از حداکثر امکانات موجود در طراحی فضای و جلوه‌های بصری یک نمایش که البته آثار دینی نیز شامل آن خواهد بود، معمولاً کارگردان یک اثر نمایشی فاقد بینش طراحی هنری است و دیده می‌شود آنچه که برای اجرا روی صحنه تولید می‌شود اغلب از میزانسن‌های خطی و بدون پویایی لازم برخوردار است و در یک کلام فضای مرده و ایستایی در صحنه حاکم می‌شود که جذابیت لازم برای همراهی مؤثر مخاطب را نخواهد داشت.
نیاز به حضور یک کارگردان طراح و خلاق بالای سر تولیدات نمایشی دینی داریم
موسوی تصریح کرد: به نظر من بیش از آن که وجود شخصی به نام کارگردان تئاتر بالای سر یک اثر نمایشی باید حاضر باشد، در شرایط کنونی آثار نمایشی تولیدی ما نیاز به یک طراح هنری دارد، طراحی که بتواند ذهنیت خلاق خود را در به منصه ظهور رساندن جلوه‌های جذاب بصری یک اثر نمایشی بروز دهد و گروهی را در کسوت مجری مجاب کند که کاری را که او در ذهن خود تجسم کرده است را اجرایی کنند و متأسفانه به جز تعداد انگشت‌شماری، فاقد کارگردان طراح هستیم.
کارگردان نمایش «ملاصدرا» ادامه داد: میزانسن‌های تکراری، استفاده از روایت خطی و عاری از هر نوع ابداع یکی از معضلات اساسی موجود در تولید نمایش‌های دینی محسوب می‌شود که موجب بی اعتمادی مخاطب نسبت به اینگونه آثار شده است و علاوه بر آن به دلیل هزینه بر بودن بعد سخت‌افزاری تولید همچون طراحی و ساخت دکور و صحنه و طراحی لباس و نظایر آن معمولاً کارگردان و گروه اجرایی زیر بار این هزینه‌ها نمی‌روند و نتیجه اینکه با نمایشی مواجه هستیم که هیچ گونه جذابیت هنری و فنی برای همراه کردن مخاطب با خود ندارد.
مدیریت تئاتری به مقوله طراحی هنری به دید یک کالای لوکس و تزئینی نگاه می‌کند
وی تأکید کرد: متأسفانه از آنجا که مدیریت تئاتر مدیریت مخدوش و باری به هر جهت است و دوستان مسئول دغدغه تئاتر ندارند لذا در بعد اجرایی و اداری تولید یک اثر نمایشی نیز به مقوله طراحی هنری و ایجاد جلوه‌های بصری مؤثر در موفقیت یک نمایش به دید یک کالای تزئینی و لوکس نگاه می کنند در نتیجه بودجه‌ای که برای این منظور در جهت حمایت از تولید آثار دینی اختصاص داده می‌شود حتی کفاف ابتدایی‌ترین ملزومات تئاتری را نیز نمی‌دهد و لذا فعال تئاتری مجبور است به صرف کار در تئاتر به هر شرایط تن در دهد.
کارگردان نمایش «سیاست خواجه» در ادامه گفت: به نظر من برای سامان‌بخشی به مقولاتی همچون مدیریت و طراحی هنری در تولید یک اثر نمایشی دینی نیاز به تغییر و تجدیدنظر در سیاست‌های تبیین شده داریم که در دیدگاه کلان مدیریت حاصل نمی‌شود جز اینکه مسئولان تکلیف خود را با هنری همچون تئاتر مشخص کنند که آیا چیزی به نام تئاتر را خواستار هستند و یا نه چرا که به اعتقاد من در صورت قبول این مسئولیت باید نسبت به رفع نواقص و معضلات موجود بر سر راه تولیدات فاخر نمایشی کوشا باشند تا ما مجدد به دوران شکوفایی تئاتر بازگردیم.
وی در پایان گفت: شرایط موجود که مصداق آن این است که متأسفانه بعد از نزدیک به 3 ماه از روی کار آمدن معاونت هنری جدید هنوز تکلیف مدیران هنری و به ویژه مدیرکل هنرهای نمایشی معلوم و مشخص نیست نشان از بی‌تفاوتی مسئولان به مقوله‌ای به نام تئاتر دارد که اگر این مسئله دارای اهمیت بود تاکنون انتصابات به انجام رسیده بود و فعالان تئاتری امیدوار به اصلاح ریشه‌ای و زیرساختی مدیریت آن بودند که یکی از پیامدهای مثبت آن کیفیت‌بخشی آثار نمایشی با اعمال مقوله‌ای به نام طراحی هنری در تولید آنها بود.