حجت‌الاسلام والمسلمین علی اکبر بابایی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) انجام گناه از سوی انسان معتقد به امور دینی را به دلیل عدم درک وی از عواقب و تأثیرات گناه مربوطه دانست و گفت: در برخی موارد نیز ایمان فرد هنوز به درجه کمال نرسیده است تا بتواند خود را در برابر گناهان به طور کامل حفظ کند.
وی به صورت کلی انجام گناه هوشیارانه را به سبب ضعف در معرفت و ایمان دانست و گفت: ارضای نفس با انجام گناه در صورت مقابله با معرفت بالای انسان از عواقب و تأثیرات گناه، مسلما مغلوب خواهد شد. اگر انسان دچار ضعف در ایمان و معرفت باشد در تزاحم با دیگر خواسته‌های نفسانی نمی‌تواند مقاومت کند.
آثار گناه در زندگی انسان
عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه آشنایی با آثار سوئی که گناه بر زندگی افراد خواهد گذاشت را مهم ترین عامل برای دور کردن انسان از انجام عمل گناه دانست و گفت: این تأثیرات باید در وجود افراد نهادینه شده باشد تا در هنگام مواجهه با گناه تمام آثار و پیامدهای سوئی که گریبانگیر وی در دنیا و آخرت خواهد شد در نظر وی مجسم شود.
وی از مهم‌ترین وظایف مبلّغان دینی را دور کردن مردم از گناه با بیان تأثیراتی که گناه بر زندگی انسان‌ها دارد اشاره و تشریح کرد: میان عملکرد مداح و مبلغ دینی باید تفاوت وجود داشته باشد. مبلّغان باید بیشتر زمان خود را به هدایت مردم اختصاص دهند، مداحی وظیفه‌ای است که مداحان قادر به انجام آن هستند ولی هدایت مردم نمی‌تواند بر عهده کسی غیر از عالم دینی قرار گیرد.
عملکرد صداو سیما در مبارزه با گناه رو به پایین است
حجت الاسلام والمسلمین بابایی به عملکرد صدا و سیما در مبارزه با گناه اشاره و عنوان کرد: صدا وسیما نسبت به مبارزه با برخی گناهان جدیت به خرج داده اما در مواردی نیز دچار غفلت شده است و با عملکرد خود به این موضوع دامن می‌زند.
وی در ادامه سخنان خود به گناه فخرفروشی و شیوع آن در میان برخی از خانواده‌های مذهبی متمکن اشاره و عنوان کرد: اگر فردی ایمان و معرفت حقیقی نسبت به پروردگار پیدا کرده باشد در می‌باید که آنچه نصیب وی شده است نعمتی از جانب خداوند است و تنها بار تکلیف انسان را بیشتر می‌کند.
کمی و زیادی نعمت نشان اهانت یا کرامت نیست
عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه با تأکید بر اینکه کم و زیاد بودن نعمت، هر دو امتحانی از جوانب خداوند است تصریح کرد: زیاد بودن نعمت مباهات نمی‌طلبد بلکه وظیفه انسان را در برابر شکرگذاری افزون می‌کند. داشتن یا نداشت نعمت از سوی خداوند نشانه کرامت و یا اهانت نیست بلکه هر دو وسیله‌ای برای آزمایش محسوب می‌شود.